Προφανώς ελάχιστοι από εσάς φίλοι αναγνώστες, έχετε συμμετάσχει ως κριτές σε έναν διεθνή διαγωνισμό κρασιού ή σε μία άλλου τύπου αλλά πάντα επαγγελματική, δοκιμή κρασιών. Αν το είχατε κάνει, θα διαπιστώνατε ότι όλες αυτές οι δοκιμές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Πάντα, ή σχεδόν πάντα, στο τραπέζι της δοκιμής υπάρχει ένα ή μάλλον δύο συγκεκριμένα νερά. Συνήθως το ACQUA PANNA (ήσυχο) και σπανιότερα το S. PELLEGRINO (φυσικά ανθρακούχο). Πέραν αυτού όμως, αρκετά συχνά θα συναντήσετε ένα από τα δύο αυτά νερά σε γεύματα που περιλαμβάνουν περισσότερα από ένα κρασιά. Φυσικά και στο καθημερινό τραπέζι.
Γιατί λοιπόν νερό και γιατί τα συγκεκριμένα νερά, που άλλωστε αποτελούν και την επίσημη πρόταση της Διεθνούς Ένωσης Οινοχόων (A.S.I.) δίπλα στο κρασί και σχεδόν σε κάθε δοκιμή του. Φυσικά δεν μιλάμε για την ευνόητη περίπτωση που χρειάζεστε τα δυο αυτά νερά στην καθημερινότητά σας για να ξεδιψάσετε. Απλά θα εξετάσουμε γιατί αυτά τα νερά μάς βοηθούν να απολαύσουμε περισσότερο το κρασί, στη διάρκεια μιας γευσιγνωσίας ή ενός γεύματος.
Θα αντιμετωπίσουμε το νερό με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε το φαγητό, επιδιώκοντας την αρμονία νερού και κρασιού. Δηλαδή πώς μια γουλιά νερού πριν από αυτή του κρασιού, επιδρά στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του κρασιού. Ταυτόχρονα όμως και το αντίθετό του. Δηλαδή ως μέσον, που θα μας απαλλάξει από το προηγούμενο κρασί και θα μας προετοιμάσει για το επόμενο. Η πρώτη τοποθέτηση μας επιβάλλει ένα νερό όμοιο σε γεύση με το κρασί. Η δεύτερη απαιτεί ένα νερό, επίσης όμοιο, ώστε να καταστήσει το στόμα μας ικανό να αντιληφθεί όλο το γευστικό φάσμα του κρασιού. Και οι δυο προσεγγίσεις, κατά περίεργο τρόπο, καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα
Τόσο το ACQUA PANNA (ΗΣΥΧΟ) με προέλευση την Τοσκάνη, όσο και το S. PELLEGRINO (ΦΥΣΙΚΟ, ΕΛΑΦΡΑ ΑΝΘΡΑΚΟΥΧΟ), με προέλευση τις Ιταλικές Άλπεις, χάρη στην πλούσια σύστασή τους σε ιχνοστοιχεία, δεν αδειάζουν το στόμα, κάτι που θα έκανε ένα απλό εμφιαλωμένο νερό. Επίσης είναι αυτονόητο ότι δεν περιέχουν χλώριο όπως το νερό της βρύσης, κάτι που είναι καταστροφικό για οποιαδήποτε περίπτωση γευσιγνωσίας, κρασιού ή φαγητού. Εδώ ακριβώς κρύβεται και το μυστικό που κάνει αναγκαία την παρουσία τους. Και τα δύο συμβάλλουν έτσι, ώστε να διατηρείται η ισορροπία στο στόμα χωρίς να βλάπτεται η ικανότητα του δοκιμαστή να αντιληφθεί όλο το γευστικό φάσμα του κάθε κρασιού. Για ένα κρασί με πιο ήπια γευστικά χαρακτηριστικά το ACQUA PANNA (ΗΣΥΧΟ) είναι το ιδανικά όμοιο νερό. Ταιριάζει με λευκά φρουτώδη κρασιά , αλλά ακόμη και με γεμάτα λευκά με μικρή θητεία σε βαρέλι. Είναι κατάλληλο επίσης για τα εξαιρετικά σε ποιότητα παλιωμένα κόκκινα κρασιά, που έχουν αποκτήσει με το πέρασμα το χρόνου τους ιδανικούς ήπιους χαρακτήρες.
Το S. PELLEGRINO (ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΘΡΑΚΟΥΧΟ) από την άλλη μεριά, χαρακτηρίζεται από υψηλότερη οξύτητα και είναι ιδανικό για κρασιά με πιο έντονους χαρακτήρες όπως πολύ πλούσια λευκά με σεβαστή ωρίμανση σε βαρέλι, για ροζέ, για ελαφριά, ή γεμάτα και πλούσια κόκκινα που διατηρούν τη νεανικότητά τους. Στο ενδιάμεσο φάσμα, όπως φρέσκα αφρώδη μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατά περίπτωση το ένα είτε το άλλο νερό. Κάντε τις δοκιμές σας. Χωρίς αυτές δύσκολα θα αντιληφθείτε το πόσο σημαντική είναι εκείνη η γουλιά του νερού που συχνά πίνουμε πριν ή μετά τη δοκιμή ενός κρασιού. Αυτή η μικρή ποσότητα νερού λειτουργεί καταλυτικά και έχει την δυνατότητα να αναδείξει τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του κρασιού. Τέλος μην ξεχνάτε ποτέ μετά από κάθε δοκιμασία κρασιού, να αφήνετε μερικά λεπτά να κυλήσουν ώστε να αποκατασταθεί η φυσική έκκριση του σάλιου.
