Για τον πολύ κόσμο μάλλον πέρασε απαραίτητο. Ο «Οινοχόος», το ασχολούμενο με το κρασί περιοδικό του συγκροτήματος της Καθημερινής, δεν έκανε την αναμενόμενη για το τέλος του περασμένου μήνα εμφάνισή του στα περίπτερα. Έπεσε και αυτό θύμα της συγκυρίας και της έλλειψης των απαραίτητων για τη διατήρησή του εσόδων. Επισήμως, πρόκειται απλά για τη μη έκδοση του συγκεκριμένου τεύχους και σύμφωνα με τις δηλώσεις το περιοδικό θα κυκλοφορήσει κανονικά το φθινόπωρο ίσως με διαφορετική περιοδικότητα έκδοσης. Το εύχομαι ειλικρινά παρά το γεγονός ότι η εμπειρία μου με υποχρεώνει να εκλάβω το συμβάν ως πιθανό προάγγελο κακής συνέχειας. Όπως και να έχει το πράγμα, ο χώρος του κρασιού φαίνεται να μένει (εύχομαι για συγκεκριμένο χρόνο) χωρίς εκπρόσωπο στα έντυπα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Και αυτό είναι πολύ «κακό νέο» για το Ελληνικό κρασί. Αρκετοί «ανεγκέφαλοι» οινοπαραγωγοί πιστεύουν ότι έκαναν όνομα δια της παρθενογένεσης και ότι η φήμη και οι πωλήσεις που ακολούθησαν, ανήκουν στη σφαίρα του πεπρωμένου τους. Δεν το γράφω αυθαίρετα. Στην πολύχρονη επαφή μου με τον χώρο είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω κατ’ επανάληψη και με διαφορετικούς τρόπους. Δυστυχώς, κυρίως για το Ελληνικό κρασί συνολικά, πλανώνται πλάνην οικτρά .
Χάρη στην ύπαρξη του ειδικού τύπου και των θετικών ερεθισμάτων που δημιουργήθηκαν ως εξ αυτού, το ποιοτικό κρασί και οι «μικροί παραγωγοί» βρέθηκαν στον αφρό. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι όσο απαραίτητη είναι η ποιότητα για την καθιέρωση ενός προϊόντος άλλο τόσο είναι και η δυνατότητα επικοινωνίας που του δίνεται. Και σε αυτό το σημείο, ο οινοπαραγωγικός κόσμος διέπραξε (και εξακολουθεί να το κάνει) μέγα σφάλμα. Είμαι περίεργος να δω ποιος καταναλωτής ή πόσοι εξ αυτών, θα μιλάνε για τον τάδε παραγωγό για τη δείνα ετικέτα και για τα ποιοτικά γνωρίσματα ενός συγκεκριμένου κρασιού σε λίγους μήνες από σήμερα. Για την ακρίβεια, το βλέπω ήδη στις παρέες μου. Σχεδόν κανείς. Όπως ακριβώς σχεδόν κανείς δεν μιλάει για κάποιο πολιτικό ή για κάποιο παράγοντα της κοινωνικής μας ζωής από τη στιγμή που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν αναφέρονται σε αυτόν.
Ακούω από πολλούς ότι το μέλλον του Ελληνικού κρασιού εξαρτάται και «βρίσκεται» στις εξαγωγές. Αυτό είναι αλήθεια για το σύνολο της οικονομίας μας. Όπως επίσης, είναι αλήθεια, με ελάχιστες και επιβεβαιωτικές εξαιρέσεις περί τούτου, ότι χωρίς τη στήριξη και την αξιοποίηση της εσωτερικής αγοράς, κανένα προϊόν δεν μπορεί να κάνει άλματα στη διεθνή. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους οι ενδιαφερόμενοι. Θα ισχυρισθούν κάποιοι ότι στην εποχή του διαδικτύου, τα εξειδικευμένα επαγγελματικά μέσα ενημέρωσης δεν έχουν πλέον ιδιαίτερη αξία. Δεν θα μακρηγορήσω επ’ αυτού. Απλά θα τους παραπέμψω στο σχετικό άρθρο του φίλτατου Αργύρη Τσακίρη που αναρτήθηκε πρόσφατα στο site. Θα τους διαφωτίσει επαρκώς. Σε ό,τι με αφορά, κρίνω ότι οι επιχειρούντες στον χώρο οφείλουν για το συμφέρον τους κατ’ αρχήν, να συμβάλλουν στην ύπαρξη και στη διατήρηση εν ζωή, ενημερωτικών μέσων (έντυπων ή ηλεκτρονικών) που έχουν σαν στόχο την εκπαίδευση του καταναλωτή και την διάδοση των ποιοτικών δυνατοτήτων και του δυναμικού του Ελληνικού κρασιού. Απ’ ό,τι δείχνει η περίπτωση του Οινοχόου δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται. Δυστυχώς γι αυτούς.
