Τα κρασιά αυτά αγοράστηκαν στις 10/4/2012, ήταν τα φτηνότερα στο ράφι και δοκιμάστηκαν φανερά. Το σκεπτικό της δοκιμασίας ήταν να αξιολογηθεί η βασική ποιότητα των ελληνικών κρασιών που κυκλοφορούν με ένδειξη παραγωγού και όχι ιδιωτικής ετικέτας. Απώτερος στόχος ήταν και θα είναι η αναζήτηση ενδείξεων από τις οποίες προκύπτει ο γενικότερος προσανατολισμός των ελλήνων παραγωγών στα επαρκούς ποιότητας κρασιά χαμηλής τιμής, η παρουσία των οποίων είναι πλέον περισσότερο και από αναγκαία για τη στήριξη του εμφιαλωμένου σε σχέση με την παραγωγή ποιοτικών κρασιών. Τα δυο από τα κρασιά που δοκιμάσαμε, έχουν εμφιαλωθεί αποκλειστικά για το AB Βασιλόπουλος με το όνομα του παραγωγού όμως στην ετικέτα (Χατζημιχάλης, Λαζαρίδης). Τρία είναι γνωστές παραγωγές επίσης γνωστών οινοποιείων και ένα πρωτοεμφανιζόμενη καινούργια ετικέτα (Σκούρας). Στο ίδιο σουπερμάρκετ υπάρχει και μια σειρά κρασιών ιδιωτικής ετικέτας με ακόμη πιο χαμηλές τιμές, τα οποία όμως δεν αποτελούσαν αντικείμενο της συγκεκριμένης δοκιμής
Με αφορμή το κρασί με την πιο υψηλή βαθμολόγια, ανάμεσα σε αυτά της συγκεκριμένης δοκιμής, εάν μπορούσα να εκφράσω την σκέψη των ελλήνων παραγώγων, θα έλεγα ότι αντιλαμβάνονται πλέον ότι θα πρέπει να μειώσουν (κουρέψουν ) αναλογικά τις τιμές των κρασιών τους (κατά ένα 40 %) αλλά δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Τους εμποδίζει το γεγονός ότι δεν θέλουν να φάνουν αναξιόπιστοι σε σχέση με το παρελθόν. Πιστεύουν ότι αυτό θα ήταν μια ομολογία ότι για αρκετά χρόνια «κερδοσκοπούσαν» σε βάρος του έλληνα καταναλωτή. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Τόσα χρόνια όλα τα προϊόντα ήταν υπερτιμημένα είτε γιατί υπήρχε η ανάλογη ανάπτυξη είτε γιατί αυτή ήταν η κρατούσα (κακώς) αντίληψη. Όταν κάποιος έπαιρνε αύξηση στο μισθό του δεν καθόταν να πολυσκεφτεί εάν και το κρασί είχε το δικό του μερίδιο στην αύξηση και αν η τιμή του ήταν σωστό να «σκαρφαλώνει». Αλλά τελικά αυτό γινόταν. Μέχρι που η κρίση άλλαξε τα πράγματα. Κατά την άποψή μας, αν και είναι ευχής έργο να εμφανίζονται νέα κρασιά σε χαμηλές – προσιτές τιμές, η μεθόδευση είναι λάθος. Ίσως θα ήταν προτιμότερο για λόγους διατήρησης των πωλήσεων (μια νέα ετικέτα χρειάζεται χρόνο) να κατέβουν οι τιμές στις τρέχουσες γνωστές και υιοθετημένες από τον καταναλωτή ετικέτες.
Μια ακόμη παρατήρηση, με αφορμή το κρασί με την πιο χαμηλή βαθμολόγια. Τα κρασιά που δοκιμάζουμε συνήθως μας τα στέλνουν οι παραγωγοί, άρα σχεδόν πάντα βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Όταν αγοράζονται από σημεία πώλησης, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, πολλές φορές έχουν υποστεί τα σημάδια του χρόνου, προϊόν μια μέτριας σε ποιότητα φύλαξης στο σημείο πώλησης. Το ελληνικό καλοκαίρι είναι πολλές φορές αμείλικτο.
Το γενικότερο συμπέρασμα είναι ότι ο Έλληνας καταναλωτής ψάχνοντας και επιλέγοντας σωστά μπορεί να έχει στο τραπέζι του ελληνικά κρασιά με χαμηλή τιμή αλλά ταυτόχρονα και με ικανοποιητική ποιότητα. Χρειάζεται μόνον γνώση και ενημέρωση, έτσι ώστε με τα ίδια χρήματα να μπορεί να αγοράσει περισσότερη ποιότητα. Εμείς από τη μεριά μας, προσπαθούμε να βοηθήσουμε και στα δύο.
Η δοκιμή
LE BLANC 2011. Τοπικός Οίνος Στερεάς Ελλάδας, (Λευκός).
Παραγωγός : Χατζημιχάλης. 3,30€
Κίτρινο μεσαίου βάθους με κάποιες ρόδινες αποχρώσεις. Μεσαίας έντασης αρώματα ώριμων λουλουδιών και κίτρινων μήλων που μαρτυρούν μια γρήγορη εξέλιξη. Στόμα αρκετά γεμάτο με καλή ισορροπία. Τα αρώματα στόματος δείχνουν επίσης την ωριμότητα του κρασιού. Ένα κρασί με πολύ γρήγορη εξέλιξη που πρέπει να καταναλωθεί το συντομότερο
76/100 (Ενδιαφέρον)
Άκρες 2011. Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη Πελοπόννησος (Λευκός)
Παραγωγός: Σκούρας, 5,36€
Ανοιχτό κίτρινο με πράσινες αποχρώσεις. Καθαρά ικανοποιητικής έντασης αρώματα από φρέσκα ανανά, λεμόνι και μέντα. Στόμα αρκετά ελαφρύ με τονισμένη οξύτητα που μένει ακάλυπτη και δείχνει ελαφρά την στυφή πλευρά της. Ένα φρέσκο κρασί που θα είναι εξ ίσου καλό και το καλοκαίρι.
80/100 (Καλό)
Κρητικός 2010. Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη Κρήτη. (Λευκός).
Παραγωγός : Μπουτάρης, 4,46€
Κίτρινο μεσαίου βάθους με ελάχιστο καφετί. Χαμηλής έντασης αρώματα που μόλις γίνονται αισθητά προς την κατεύθυνση του μήλου δείχνοντας την ωριμότητα πριν αυτή οδηγήσει σε οξείδωση. Στόμα ελαφρύ. με καλή ισορροπία και σύντομο. Ένα κρασί που συνήθως το βρίσκουμε σε καλύτερη φόρμα όταν είναι πιο νέο.
73/100 (Αποδεκτό)
Nico Lazaridi 2010. Επιτραπέζιος οίνος, (Ερυθρός).
Παραγωγός : Νίκος Λαζαρίδης, 3,30€
Βαθύ κόκκινο με ιώδεις αποχρώσεις. Έντονα και καθαρά αρώματα φραγκοστάφυλου με νότες νυχτολούλουδου και γαρίφαλου σε συνδυασμό με ελαφρά γαλακτική αίσθηση. Όλα μαζί σε έναν αρμονικό συνδυασμό φρεσκάδας που τονίζεται από το ελαφρά υπερβάλον διοξείδιο του άνθρακα. Στόμα γεμάτο με ζωηρή οξύτητα και εξ ίσου ζωηρές, καλής ποιότητας τανίνες. Καλή επίγευση και ικανοποιητική διάρκεια. Η πρόβλεψη είναι ότι σε ένα χρόνο θα είναι καλύτερο.
83/100 (Καλό)
Λημνιό 2010. Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης Πλαγιές Μελίτωνα, (Ερυθρός).
Παραγωγός : Κτήμα Πόρτο Καρράς, 5,41€
Αρκετά βαθύ κόκκινο. Αρώματα χαμηλής έντασης από κόκκινο φρούτο, αρκετό μήλο και εμφανές ξύλο σε καλή συνεργασία μεταξύ τους. Στόμα μεσαίου όγκου με αρκετά αισθητές τανίνες, καλή ισορροπία και επίγευση. Στη καλύτερη στιγμή του για κατανάλωση.
82/100 (Καλό)
Μακεδονικός. Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης Μακεδονία (Ερθυρός).
Παραγωγός : Τσάνταλη, 4,10€
Μεσαίου βάθους ερυθρό. Αρκετά έντονο άρωμα, με εμφανείς μοσχάτες και τριανταφυλλένιες νότες που μένουν μέχρι το τέλος. Νότες από φρέσκο κόκκινο φρούτο κυρίως φράουλα σε καλή συνεργασία. Στόμα ελαφρύ με ελάχιστες τανίνες που αρχίζουν να κάνουν την παρουσία τους δευτερόλεπτα πριν το κρασί εγκαταλείψει το στόμα. Ένα ευχάριστο καλοκαιρινό κόκκινο κρασί.
79/100 (Ενδιαφέρον)
Το πρώτο συμπέρασμα από τη δοκιμή αυτή (θα ακολουθήσουν κι άλλες) είναι ότι μπορούμε να βρούμε ευχάριστα και γενικά καλά κρασιά σε τιμές από 3,50 έως 5,50 ευρώ και μάλιστα από επώνυμους παραγωγούς. Ειδικά μάλιστα το ερυθρό Nico Lazaridi με μόλις 3,30 ευρώ η φιάλη, είναι super ευκαιρία. Το μήνυμα επομένως (αν επιβεβαιωθεί και από τη συνέχεια) είναι σαφές. Η ποιότητα αρχίζει να κάνει παρέα και με τις προσιτές τιμές. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα παγιωθεί. Για το συμφέρον όλων. Παραγωγών και οινόφιλων.
