Πώς αντιµετωπίζουµε έναν οινοχόο που, προκειµένου να µη δυσαρεστήσει τον πελάτη, δεν προτείνει κρασιά, αλλά επιµένει να λέει «ό,τι εσείς θέλετε»;
Σαν σερβιτόρο! Ενας οινοκόοο δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλει, πρέπει όµως πάντα να προτείνει αλλιώς δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν σερβιτόρο.
Πώς καταλαβαίνουµε ότι ένας οινοχόος ξέρει καλά τη δουλειά του; Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις-κλειδιά που µπορούµε να κάνουµε για να τσεκάρουµε αν µπορούµε να τον εµπιστευτούµε;
Ακόµα και αν n λίστα του περιλαµβάνει 1.000 ετικέτες, ένας καταρτισµένος οινοχόος θα πρέπει να είναι σε θέση να µας δώσει µερικές πλπροφορίες για καθεµία από αυτές, έστω και αν ποτέ δεν την έχει δοκιµάσει! Αν µάλιστα τον ρωτήσετε για κάποια για την οποία εσείς τυγχάνει να ξέρετε κάποια πράγµατα, θα σχηματίσετε ακόµα καλύτερη άποψη. Εναλλακτικά, ρωτήστε τον γιατί προτείνει το συγκεκριµένο κρασί µε το πιάτο σας. Ακόµα και αν δεν κατανοήσετε την απάντηση, θα εκτιµίσετε τουλάχιστον την ετοιµότητά του (που συνήθως προϋποθέτει γνώση).
Ποια είναι η καταλληλότερη αντιµετώπιση της υπερβολικής οικειότητας ενός οινοχόου, όταν µάλιστα συνοδεύεται από την ερώτηση «τι κρασάκι θα πιούµε;»
Επειδή προσωπικά απεχθάνομαι τα υποκοριστικά -εκτός αν αναφέρονται στο παϊδάκι ή το καλαµαράκι-, πώς θα σας φαινόταν το «δεν ξέρουµε για εσάς, εµείς πάντως θα πιούµε κρασί και µάλιστα το τάδε». Γιατί προφανώς, δεν θα θέλατε ένας τέτοιος οινοκόοο να σας προτείνει κιόλας!
Τις προάλλες ένας οινοχόος «ανέλαβε» να μας σερβίρει διαφορετικά ποτήρια κρασιού με κάθε πιάτο και εμείς «αναλάβαμε» να πληρώσουμε έναν παχυλότατο λογαριασμό. Πώς αντιμετωπίζουμε μια τέτοια περίπτωση;
Με επιφύλαξη! Παρ' όλο που η φύση τέτοιων «παιχνιδιών» είναι απρόβλεπτη, ένα εστιατόριο που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει να αναγράφει στον κατάλογο την επιβάρυνση του κρασιού στο μενού. Με την ίδια επιφύλαξη αντιμετωπίστε προτάσεις για αφρώδη και κοκτέιλ στην αρχή και ποτήρια επιδόρπιων κρασιών στο τέλος. Συγκατανέψτε μόνο αν είστε έτοιμοι να αποδεχτείτε το γεγονός ότι ο λογαριασμός κατ' άτομο μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί.
Έχουμε ενημερώσει τον οινοχόο για την παραγγελία μας. Πριν μας προτείνει κάποιο κρασί, δεν θα πρέπει πρώτα να μας ρωτήσει τί μας αρέσει;
Κάποια πιάτα μπορούν να συνδυαστούν ιδανικά με πολλά κρασιά, όπως για παράδειγμα ο σολομός που αγαπά εξίσου ερυθρά, ροζέ ή λευκά. Σε μια τέτοια περίπτωση ο οινοχόος πρέπει να λάβει υπόψη του τα γούστα σας. Άλλες φορές πάλι, οι επιλογές για μια σωστή αρμονία είναι μονόδρομος, όπως στην περίπτωση ενός πιάτου κυνηγιού. Αν τώρα εσείς δεν έχετε... στόμα παρά μόνο για Μοσχοφίλερο, ακόμα και ο David Coperfield δεν θα μπορέσει να το ταιριάξει με ένα βαρύ πιάτο κυνηγιού. Πάντως μια ερώτηση από μεριά σας δεν βλάπτει, αφού μια ιδιαίτερη κλιματολογικά εσοδεία, η παλαίωση ή ο τρόπος οινοποίησης μπορεί να προσδώσουν στο αγαπημένο σας κρασί χαρακτηριστικά που να του επιτρέψουν να συνδυαστεί με ένα θεωρητικά «αταίριαστο» πιάτο, έστω και αν ο οινοχόος δεν θα επέλεγε να σας το προτείνει.
Είναι ντροπή να πληροφορούμε τους οινοχόους για το επίπεδο των τιμών που επιθυμούμε να κινηθούν τα κρασιά που θα πιούμε, ή πρέπει να περιμένουμε να μας ρωτήσει;
Φυσικά και δεν είναι ντροπή μια τέτοια ερώτηση ιδιαίτερα μάλιστα επειδή ο οινοχόος δεν πρέπει να υποβάλει μια τέτοια ερώτηση που μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση έναν συνδαιτυμόνα, όπως, Π.Χ., κάποιον που σκοπεύει να κεράσει. Στον υπόλοιπο κόσμο τέτοιες ερωτήσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ, στην «Iarge» Ελλάδα του «βάλε 7 κιλά πορτοκάλια» και του «κόψε μου 15 μπριζόλες», θεωρούνταν γυφτιά. Ευτυχώς η κρίση έχει και τα καλά της...
Υπάρχει περίπτωση οι οινοχόοι να παίρνουν ποσοστά από τα κρασιά που πουλάνε στους πελάτες; Πρέπει γι' αυτό το λόγο να είμαστε «υποψιασμένοι» όταν μας προτείνεται κάποιο ακριβό κρασί;
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι οινοχόοι πληρώνονται με μισθό, συνεπώς μια τέτοια πρόταση μάλλον γίνεται από ... ενθουσιασμό! Κάποιες φορές βέβαια η πληρωμή τους γίνεται με ποσοστά επί των συνολικών εισπράξεων, οπότε το κίνητρο για την πώληση μιας ακριβής φιάλης είναι μεγαλύτερο. Πάντως ακόμα και αν αυτό αποτελεί επιδίωξη, ένας σωστός οινοχόος θα πρέπει να προτείνει όχι ένα, αλλά τ ο υ λ ά χ ι σ τ ο ν δύο κρασιά σε διαφορετικά επίπεδα τιμής.
