Εμείς όμως θα πρωτοτυπήσουμε, διότι –και αυτό ίσως δεν το ξέρετε– η Ελλάδα κρύβει μέσα στα αμπέλια της ανεξερεύνητους θησαυρούς από ποικιλίες που μόλις τώρα αρχίζουν να «βλέπουν» με αξιώσεις το τραπέζι του οινόφιλου, χάρη στο μεράκι και στις προσπάθειες ανήσυχων παραγωγών. Κάποιες από αυτές είναι παραδοσιακά ελληνικές όπως, π.χ., η Μαύρη Κουντούρα.
Κάποιες άλλες έχουν αποκτήσει «ελληνική υπηκοότητα», αφού καλλιεργούνται στη χώρα μας πάνω από έναν αιώνα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το Βερτζαμί (που πιθανότατα είναι απόγονος του ιταλικού Marzemino) και το Refosco. Κάποιες άλλες είναι νέες προσπάθειες που στη χώρα καταγωγής τους είναι γνωστές, εδώ όμως κάνουν τα πρώτα τους βήματα: Petit Verdot (Μπορντό) ή Tannat (γαλλικός νότος – Ουρουγουάη) και Tempranillo (Ισπανία).
Όποια και να διαλέξετε, ένα είναι βέβαιο: Θα δοκιμάσετε ένα σπουδαίο κρασί και θα βεβαιωθείτε για μία ακόμα φορά ότι οι Έλληνες παραγωγοί κάνουν σπουδαία δουλειά.
«Γεροντόκλημα Βερτζαμί» Αντωνόπουλου 2003, Επιτραπέζιος Οίνος(Βερτζαμί)
Αυτή είναι η μέχρι πρόσφατα ξεχασμένη υπέροχη ποικιλία της Πελοποννήσου, που ανέστησε η οινοποιία Αντωνόπουλου του Γιάννη Χαλικιά. Βαθυκόκκινο, με αρώματα όπου αρχικά προέχει το όμορφα καμένο βαρέλι και μετά ακολουθούν μούρα, μελάνι, μέλι, ξεροί καρποί και σοκολάτα. Ογκώδης και πλούσια, «γλυκιά» γεύση, με πολύ στιβαρές ταννίνες. Έξοχο με αρνί η κατσικάκι στο φούρνο, θα ταίριαζε όμως ωραιότατα και με στιφάδο η γαρδουμπάκια (να ’ναι καλά το Πάσχα).
Κτήμα Παυλίδη «Tempranillo» 2006, Τοπικός Οίνος Δράμας(Tempranillo)
Ιδού πώς προσαρμόστηκε στις ελληνικές συνθήκες η πιο διαδεδομένη και δημοφιλής ποικιλία της Ισπανίας. Ένα πολύ ωραίο σκουροκόκκινο κρασί, με αρώματα αρχικά βοτανικά και στη συνέχεια μαύρων φρούτων. Πολύ πλούσια, έντονα φρουτώδης γεύση, με στρογγυλές ταννίνες. Το κρασί έχει τέτοια στοιχεία που του αξίζει ένα ωραίο και ξεροψημένο κοκορέτσι.
Κτήμα Αβαντίς «Μαύρη Κουντούρα» 2007, Τοπικός Ευβοϊκός Οίνος (Μαύρη Κουντούρα)
Η αλλαγή τόπου και ονόματος δίνει καινούριες και άγνωστες μέχρι τώρα διαστάσεις στη Μανδηλαριά. Βαθυκόκκινο στο χρώμα, με πολύ πρωτότυπο άρωμα. Ξεκινάει με αίσθηση κόκκινων φρούτων, ακολουθεί η βοτανικότητα, και το πολυσύνθετο μπουκέτο ολοκληρώνεται με λουλούδια, βανίλια και λιβάνι. Γεύση πληθωρική και πλούσια, με ταννίνες τόσο ισχυρές που μετριάζουν την αίσθηση του φρούτου. Ό,τι δηλαδή χρειάζεται ο βασιλιάς του πασχαλινού τραπεζιού, το αρνί στη σούβλα, για να λάμψει.
Κτήμα Μερκούρη 2006, Τοπικός Οίνος Λετρίνων (Refosco και Μαυροδάφνη)
Το πιο «ήπιο» από τις έξι προτάσεις μας, μολονότι και αυτό έχει τις ταννίνες του. Φτιαγμένο από την ποικιλία του Friuli και της Σλοβενίας, μαζί με ξηρή Μαυροδάφνη. Ερυθρό σκουρόχρωμο στην όψη. Η αίσθηση βοτάνων προηγείται του φρούτου στο άρωμα, ακολουθούμενη από ελαφρά αίσθηση σταφίδας και σοκολάτας. Γεμάτη γεύση, με πολύ ικανοποιητικό πλούτο, και γευστικές ταννίνες που θέλουν χρόνο. Η αίσθηση της βοτανικότητας που περνάει και στη γεύση, το κάνει κατάλληλο για χοιρινό με δεντρολίβανο στο φούρνο, ενώ τα άλλα του προσόντα θα ταίριαζαν και με ένα ωραίο κουνέλι με δαμάσκηνα.
Κτήμα Άλφα «Alpha One» 2006 Tannat, Μακεδονικός Τοπικός Οίνος (Tannat)
Η προσαρμογή στα δεδομένα της περιοχής του Αμύνταιου τής πιο στιβαρής ίσως ποικιλίας της Γαλλίας. Η ποικιλία διαπρέπει στις Ονομασίες Προέλευσης Madiran και Irouleguy του γαλλικού νότου, ενώ έχει βρει το μάστορά της και στην Ουρουγουάη. Στην ελληνική της εκδοχή, το κρασί είναι πάρα πολύ σκούρο, με ιώδεις νεανικές ανταύγειες. Πολύ πλούσιο άρωμα μελανιού, κέδρου και κόκκινων φρούτων. «Γλύκα» στη γεμάτη γεύση, που μαζί με τις στιβαρές ταννίνες-σήμα κατατεθέν της ποικιλίας το κάνουν ικανό για ένα πολύ λιπαρό και υπερπλούσιο πασχαλινό τζιγεροσαρμά.
«Λυρικός» 2004 Παπαϊωάννου, Επιτραπέζιος Οίνος (Petit Verdot)
Η βοηθητική ποικιλία του Bordeaux αποκτά αυτοδύναμη προσωπικότητα, χάρη στον Θανάση και τον Γιώργο Παπαϊωάννου. Βαθύχρωμο, με πληθωρικό μπουκέτο αρωμάτων σύκου, βανίλιας, σοκολάτας και όλων των ειδών μαύρα φρούτα. Πλούσια γεύση, με «γλυκύτητα» που το ακολουθεί μέχρι τέλος, με έντονες ταννίνες και δροσιστική ωραία οξύτητα. Το βλέπουμε να ταιριάζει με αρνίσιο κότσι ή με μοσχαράκι γιουβέτσι – και τα δύο μαγειρεμένα και συνοδευμένα με κριθαράκι, αρωματικά
βότανα και ντομάτα.
Γευστικοί συνδυασμοί
Ασφαλώς, όπως είναι αναμενόμενο, όταν μιλάμε για έξι κρασιά από διαφορετικές ποικιλίες οι οποίες (το κυριότερο) έχουν διαφορετικό ταμπεραμέντο, η ταυτοποίηση όλων με τα ίδια πιάτα είναι απλά αδύνατη. Παρ’ όλα αυτά, Πάσχα γαρ, από την πληθώρα των σχετικά άγνωστων για τον οινόφιλο ποικιλιών που «ευδοκιμούν» στην Ελλάδα, διαλέξαμε έξι κόκκινες που δίνουν κρασιά ταιριαστά με τα τραπέζια των ημερών. Με διαφορές που απλώνονται από το ελαφρά ταννικό μέχρι τη στιβαρότητα και τη στιφάδα που θέλει χρόνο για να ημερέψει, η απόσταση είναι μεγάλη.
Εξίσου μεγάλη όμως είναι και αυτή που χωρίζει το ελαφρά φυτικό φρούτο από τον εξελιγμένο μπαχαρικό πλούτο. Εντούτοις, και για τα έξι κρασιά, ανεξάρτητα από τις επιμέρους αδυναμίες που έχουν για κάποια εδέσματα (αναφέρονται στο σχετικό λήμμα), υπάρχει ένας κοινός τόπος: το αρνί στη σούβλα ή στο φούρνο με τα γνωστά κληματόφυλλα. Άρα, διαβάζοντας τις περιγραφές και με βάση τις προσωπικές σας προτιμήσεις, μπορείτε να επιλέξετε άφοβα και σίγουροι ότι θα βάλετε στο τραπέζι σας ένα σπουδαίο κρασί.
