Το από τι εξαρτάται η τιμή ενός κρασιού είναι ένα πολύπλοκο θέμα. Ταυτόχρονα όμως το ίδιο ισχύει και σε ό,τι αφορά την εκτίμηση της ποιότητάς του. Ο συνδυασμός των δύο πολύπλοκων αυτών πραγμάτων δίνει ένα μπερδεμένο κουβάρι, το οποίο όσο και να προσπαθούμε να το ξετυλίξουμε στέκεται αδύνατον. Η σχέση ποιότητας προς τιμή μας απασχολεί (όχι μόνον εμάς) κατά καιρούς εδώ και πολλά χρόνια. Από ό,τι φαίνεται δεν έχει βρεθεί λύση, είτε γιατί δεν υπάρχει είτε γιατί η λύση είναι εξαιρετικά σύνθετη και απαιτεί στατιστική ανάλυση δεδομένων.
Υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στον τρόπο που γίνεται αντιληπτή η ποιότητα και η τιμή των κρασιών. Αυτό όλοι το ξέρουν, το αντιλαμβάνονται και το αποδέχονται, αλλά δυστυχώς είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, όλα αυτά να μπουν στο χαρτί με αριθμούς. Φαίνεται ότι η σχέση ποιότητας/τιμής είναι περίπου μια καθαρά ατομική υπόθεση. Δηλαδή αυτό που για μένα είναι ευκαιρία, για κάποιον άλλον είναι άχρηστο, αδιάφορο και πιθανόν ακριβό για την απόλαυση που προσφέρει. Ένα ζευγάρι παπούτσια για κάποιον είναι αναντικατάστατα, κάποιος άλλος όμως δεν θα έδινε έστω κι ένα ευρώ για να τα αποκτήσει.
Υπό ιδανικές συνθήκες, η τιμή ενός κρασιού θα έπρεπε να απεικονίζει (σε σχέση με τη συνολική κρίση) μια αντικειμενική πραγματικότητα που την αντιλαμβανόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο, κοιτώντας στην πινακίδα του καταστήματος πώλησης. Τίποτε πιο απατηλό, αφού η αξία του χρήματος για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική. Διαφορετική βαρύτητα έχει η τιμή μιας φιάλης κρασιού για έναν ηλικιωμένο εκατομμυριούχο οινόφιλο και διαφορετική για έναν που προτιμάει το ουίσκι και ζει με το βασικό μισθό. Εάν δε σε αυτό προσθέσουμε τη φήμη ή και τη σπανιότητα που επίσης επηρεάζουν την τιμή, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα.
Το ίδιο πρόβλημα στη δημιουργία κοινής αντίληψης, αλλά σε μικρότερο βαθμό, εμφανίζει η έννοια της ποιότητας – τουλάχιστον για τον πληθυσμό που παρακολουθεί και αντιλαμβάνεται το οινικό γίγνεσθαι. Η πιο απλή, αλλά απατηλή, κίνηση θα ήταν να κάνουμε απλή διαίρεση της ποιότητας με την τιμή, για να προσδιορίσουμε το συντελεστή που θα μας οδηγούσε στο καλύτερο άμα δε και συγκριτικά πιο οικονομικό κρασί.
Δυστυχώς όμως το πηλίκο που θα προέκυπτε θα οδηγούσε σε κατάφορη αδικία τα ακριβά κρασιά, μετατρέποντάς τα σε πρωταθλητές ατιμίας. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, ακόμα και αυτή η απλή διαίρεση έχει μια δύσκολη προϋπόθεση. Τον προσδιορισμό, με ένα βαθμό π.χ., της ποιότητας των υπό εξέταση κρασιών. Άρα το εγχείρημα φαντάζει αδύνατο τουλάχιστον ως προσωπική αντίληψη για την απλό καταναλωτή.
Παρά ταύτα, τουλάχιστον για αυτούς που επιμένουν να απολαμβάνουν το «φθηνότερο, καλύτερο», υπάρχει μια λύση η οποία όμως προϋποθέτει κάποιες παραδοχές. Η πρώτη παραδοχή είναι ότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε κάποιον Οδηγό κρασιού που ομαδοποιεί ποιοτικά τα κρασιά με τη βοήθεια π.χ. αστεριών. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι όλα τα κρασιά που κρίνονται άξια για πέντε, ας πούμε, αστέρια θεωρούνται ποιοτικά ισοδύναμα. Η παραδοχή αυτή μετατρέπει τον αριθμητή του κλάσματος σε μια σταθερά, άρα η απλή διαίρεση της σταθεράς αυτής δίνει τόσο μεγαλύτερο αποτέλεσμα όσο μικρότερη είναι η τιμή.
Η δεύτερη παραδοχή (η οποία απορρέει από την πρώτη) είναι ότι προσδιορίζουμε το επίπεδο τιμών των κρασιών που μας ενδιαφέρουν, αναζητάμε την κατηγορία ποιότητας (δύο, τρία, τέσσερα ή πέντε αστέρια) που περιλαμβάνει τα περισσότερα κρασιά αυτής της τιμής και παραμένουμε εντός αυτής. Αποδεχόμαστε ότι κάθε προσπάθεια σύγκρισης ως προς τη σχέση ποιότητας/τιμής δύο κρασιών που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες είναι ανέφικτη και τελείως υποκειμενική.
Ενδιαφέρον ακούγεται. Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης προσέγγισης, επιχειρήσαμε μια κατάταξη των εξαιρετικών, με πέντε αστέρια (κατά τον Αlpha Wine Guide), κρασιών με βάση τη σχέση ποιότητας/τιμής. Το αποτέλεσμα, όπως καταγράφεται στους πίνακες, παρουσιάζει όντως ενδιαφέρον και σας δίνει τη δυνατότητα να κάνετε τις δικές σας δοκιμές και να βγάλετε προσωπικά συμπεράσματα προς κάθε κατεύθυνση. Και κάτι ακόμα: Οι τιμές που δίνονται είναι οι ονομαστικές του παραγωγού συν ΦΠΑ. Δηλαδή (θεωρητικά τουλάχιστον) αυτές στις οποίες θα βρείτε το κρασί στο ράφι.
