Ο τίτλος του θεωρείται ο πιο δύσκολος στο χώρο του κρασιού, και ελάχιστοι καταφέρνουν να τον αποκτήσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι από το 1953 υπάρχουν μόνο 264 άτομα σε όλον τον κόσμο με τον τίτλο του Master of Wine. Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι ο Κωνσταντίνος δεν «γεννήθηκε» μέσα στο κρασί. Νεότερος ασχολούνταν με την jazz, έπαιζε κιθάρα και σπούδασε μηχανολόγος-μηχανικός. Από την πρώτη του επαφή με το κρασί, ωστόσο, ένιωσε έντονο ενδιαφέρον. Το μπαμ έγινε το 1994, όταν ανέλαβε για ένα διάστημα sommelier στο Bajazzo. Βρήκε γοητευτική τη δουλειά και στη συνέχεια έφυγε για την Αγγλία, για το οινικό του δίπλωμα.
Πώς κάποιος με σπουδές στο Πολυτεχνείο αποφάσισε να αφιερωθεί στο κρασί;
Στο Πολυτεχνείο μπήκα γιατί ήμουν καλός μαθητής, δεν μπήκα γιατί είχα κάποιο ιδιαίτερο πάθος με το αντικείμενο. Από την άλλη, το κρασί ξεκίνησε ως αγάπη, με συνεπήρε από την πρώτη επαφή μαζί του. Αργότερα κατάλαβα ότι αυτή η αγάπη μού πήγαινε. Σε θέματα κρασιού είχα καλύτερη μνήμη και αντίληψη από ότι στη Μηχανολογία. Στη συνέχεια, ήρθε και η πρόταση να δουλέψω στο Bajazzo και έτσι είδα ότι αυτή μου η αγάπη θα μπορούσε να γίνει και επάγγελμα. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν ότι διαπίστωσα πως ήμουν και καλός.
Οι γνώσεις σου στον τομέα του κρασιού κάνουν την καθημερινότητά σου πιο απολαυστική, και γιατί;
Αυτό είναι δεδομένο. Όσα έχουν να κάνουν με τη γεύση είναι ένα πανέμορφο ταξίδι που με ιντριγκάρει. Από τον τρόπο που θα ασχοληθώ με το τσάι, θα σχολιάσω ένα φαγητό ή θα αγοράσω ένα άρωμα για τη γυναίκα μου. Όλα αυτά τα πράγματα αγγίζουν κάποιες αισθήσεις που έχουν να κάνουν με μια καλλιτεχνική διάθεση και πιθανόν θα ήταν τελείως διαφορετικά αν δούλευα σε τράπεζα και τα πάντα ήταν αριθμοί.
Ποιος είναι ο στόχος της Σχολής σε σχέση με τον απλό οινόφιλο; Για ποιο λόγο να έρθει; Τι θα κερδίσει;
Αρχικά η σχολή στοχεύει στην εκπαίδευση των επαγγελματιών. Όμως, έχουμε όλο και περισσότερο κόσμο που είναι απλοί καταναλωτές. Το σκεπτικό είναι ότι ένας άνθρωπος που αγαπάει το κρασί και θα έρθει σε μας έχει μεγαλύτερη δυνατότητα να βρει ένα κρασί που αγαπάει, άρα θα αποκτήσει τη δυνατότητα να ανακαλύπτει ευκολότερα τα πράγματα που του πάνε στο γούστο. Άλλο ένα σημαντικό κομμάτι είναι ότι η μαγεία του κρασιού ανακαλύπτεται μέσα από τη διαφορετικότητα. Εμείς, μέσα από τα προγράμματα που κάνουμε, αναγκάζουμε τους μαθητές μας να δουν κρασιά με περίεργα στιλ, με εναλλακτικές εκφράσεις. Έτσι, τους προκαλούμε να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία και να καταλάβουν τι είναι διαφορετικό και, στη συνέχεια, να το αγαπήσουν. Δηλαδή, σε μαθητές που δεν έχουν δοκιμάσει κρασιά πέρα από τις κλασικές ελληνικές ποικιλίες ή τις γαλλικές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, τους δίνουμε κάποια ξηρά σέρι, κάποιες μαδέρες, κάποια ιταλικά μπαρόλο, και κάποια ιδιαίτερα ελληνικά κρασιά για τα οποία στην πρώτη επαφή οι περισσότεροι λένε «είναι ελαττωματικό» ή «τι είναι αυτό;» Κι εμείς προσπαθούμε να τους βάλουμε στο σκεπτικό ότι μπορεί αυτό να μη σας αρέσει, αλλά δείτε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό κρασί, με ένα διαφορετικό κρασί, με στόχο και χαρακτήρα, και ρίξτε του και μια δεύτερη ματιά, γιατί μπορεί και να το συμπαθήσετε.
Έχει υπάρξει μαθητής που ξεκίνησε ως καταναλωτής και προέκυψε επαγγελματίας στην πορεία;
Αυτή τη στιγμή, από τα 26 άτομα που παρακολουθούν το diploma –καθόλου εύκολο επίπεδο, γιατί περιλαμβάνει εργασίες, business plan και πολύ βαθιά ενασχόληση– τα δύο μόνο ασχολούνται καθαρά ερασιτεχνικά από αγάπη για το κρασί. Ωστόσο, έχουμε και κόσμο που έρχεται ως απλός καταναλωτής και στην πορεία μπαίνει στη διαδικασία να αναρωτηθεί αν υπάρχει η πιθανότητα να ασχοληθεί επαγγελματικά. Μερικοί μάλιστα συνειδητοποιούν ότι τους αρέσει περισσότερο ο χώρος του κρασιού απ’ αυτό που ήδη κάνουν.
Πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις και πόσο θα του κοστίσει;
Επειδή πρόκειται για επαγγελματίες και άτομα που δουλεύουν αλλά όχι στο χώρο του κρασιού, κάνουμε ένα μάθημα την εβδομάδα και αυτό είναι βολικό για όλους. Από ’κει και πέρα, το πρώτο επίπεδο είναι πέντε συναντήσεις με τις εξετάσεις, και κοστίζει γύρω στα 400 ευρώ, ενώ το δεύτερο επίπεδο, το οποίο είναι έντεκα συναντήσεις με τις εξετάσεις, κοστίζει γύρω στα 800 με 900 ευρώ.
Τι μαθαίνει να κάνει αυτός που θα παρακολουθήσει το πρώτο επίπεδο;
Το κυρίως κομμάτι είναι το ταίριασμα κρασιού και φαγητού, αλλά και τα πρώτα στοιχεία γευσιγνωσίας. Μαθαίνουν επίσης τις βασικές ποικιλίες με τα επίσης βασικά τους στοιχεία.
Μέσα από την εμπειρία σας, τι θα λέγατε ότι είναι καλό να προσέξει κάποιος, ώστε να ευδοκιμήσει η ενασχόλησή του με το κρασί;
Ένα μεγάλο πρόβλημα που έχει η Ελλάδα στο χώρο του κρασιού είναι ότι, επειδή εμείς είμαστε νέα χώρα ως προς την κουλτούρα του κρασιού, είναι εξαιρετικά εύκολο για έναν άνθρωπο που θα ασχοληθεί λίγο με το χώρο –πόσο μάλλον επαγγελματικά– να σηκώσει μύτη, να αποκτήσει αλαζονεία. Και ειδικότερα, ακριβώς επειδή υπάρχει η δυνατότητα να βγάλει κάποιος καλά χρήματα.
Υπάρχουν χονδρέμποροι που δεν μπορούν να πιάσουν ένα ποτήρι κρασί, αλλά χάρη στο κρασί αγοράζουν αυτοκίνητα των 100 και 200 χιλιάδων ευρώ. Έτσι, υπάρχει ανάγκη για ανθρώπους, και ένα παιδί που θα διαβάσει για το κρασί μπορεί να βρει μια δουλειά και αυτή η δουλειά μπορεί να είναι εξαιρετικά καλοπληρωμένη. Το ίδιο παιδί με τις ίδιες γνώσεις, αν ήταν στην Αγγλία, θα δούλευε σε κάβα του Λονδίνου κουβαλώντας κιβώτια και ακούγοντας τους senior πωλητές να συμβουλεύουν πελάτες. Θα αργούσε πολύ περισσότερο να μπει στον αστερισμό των σούπερ σταρ. Όπως καταλαβαίνετε, το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το ότι έχουμε γεμίσει με σούπερ σταρ του κρασιού.
Εγώ άρχισα να ασχολούμαι το 1991, στα 21 μου, με το κρασί τελείως ερασιτεχνικά, στα 24 δούλευα sommelier και μετά από τρεις μήνες υπήρχε φωτογραφία και ολοσέλιδο άρθρο για μένα στο «Βήμα της Κυριακής». Αυτό το πράγμα στην Αγγλία θα συνέβαινε αν ήμουν 50 χρονών και αν έβγαινα καλύτερος sommelier του κόσμου. Αυτή η εύκολη ανέλιξη και το εύκολο σελεμπριτιλίκι οδηγεί μια μεγάλη μερίδα των νέων ανθρώπων του κρασιού να πέσουν σε φοβερή αλαζονεία. Αυτό είναι βασικό πρόβλημα της Ελλάδας και προσπαθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα από τη Σχολή να το καταπολεμήσουμε. Μπαίνω στους μαθητές του πρώτου επιπέδου και λέω, «Παιδιά, όσο ψηλά και αν φτάσει κάποιος από εσάς, εφόσον έχετε ξεκινήσει από ’δω μέσα και από τα χέρια μου, όποιον δω να το παίζει μυταρόλας και πολύξερος και αποψάκιας, θα του κόψω τον ‘‘κώλο’’, εγώ, προσωπικά».
Ποια είναι η μεγαλύτερη ικανοποίησή σας στη Σχολή;
Το να βλέπω άτομα που ήρθαν σ’ εμάς τελείως άσχετα και εξελίχθηκαν σε ανθρώπους που αγαπούν το κρασί, κινούνται σε ένα κυνήγι της γνώσης μέσα από αυτή την αγάπη τους, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν μαζεμένοι και ταπεινοί.
*Πληροφορίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση του WSET London (www.wset.co.uk) και στη σελίδα του ελληνικού παραρτήματος ή στα γραφεία (Λεωφ. Αμφιθέας 70, Π. Φάληρο, 210 9882544).
