Το κρασί είναι μόδα! Μια κουλτούρα, στην οποία προσηλυτίζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Και ως κουλτούρα, έχει και αυτό το λεξιλόγιό του. Ένα σύνολο λέξεων, δανεισμένο σε μεγάλο βαθμό από τα γαλλικά, το οποίο είναι σαφώς καθορισμένο και με συγκεκριμένο νοηματικό βάρος, ώστε να διευκολύνει την επικοινωνία και να ξεπερνάει τους σκοπέλους της παρεξήγησης.
Δυστυχώς, το λεξιλόγιο αυτό κακοποιείται συχνά στο στόμα νεοφώτιστων σταυροφόρων της οινοκουλτούρας, περιπλέκοντας συχνά τα πράγματα. «Μην είναι εσπεριδοειδή, μην είναι μικρά άγουρα, κόκκινα φρούτα του δάσους, μην είναι μπαχάρια και πιπέρια; Το νέκταρ στο ποτήρι μας είναι στρογγυλό, βελούδινο αρσενικό ή θηλυκό»;Τα μικρά απαγορευτικά, όπως και οι λέξεις-οδηγοί που παραθέτουμε, θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε τις άσκοπες λεκτικές και νοηματικές περιπλανήσεις. Έχουμε και λέμε:
Μην πείτε
Άβολο: Μήπως πρόκειται για πολυθρόνα ή καναπέ; Τι θα μπορούσε να δηλώνει η λέξη άβολο; Πιθανόν, ότι δε μας ταιριάζει στη γεύση. Όπως και να χει, ο χαρακτηρισμός είναι ατυχής.
Πείτε
Δε μου πάει.
Μην πείτε
Αγνό: Χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται συχνά για το χύμα κρασί, σε αντιπαράθεση με το εμφιαλωμένο, που πολλοί πιστεύουν ότι είναι νοθευμένο. Η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Η συντριπτική πλειοψηφία των επώνυμων, εμφιαλωμένων κρασιών δεν κοροϊδεύει τον καταναλωτή.
Πείτε
Αγνό: Ας μη βάζουμε ζώνη αγνότητας και στη γλώσσα μας. Αγνό, και χωρίς υπονοούμενα, είναι το εμφιαλωμένο.
Μην πείτε
Αγαπητό: Δεν πρόκειται για το λούτρινο ζωάκι, με το οποίο κοιμόμασταν αγκαλιά.
Πείτε
Ευχάριστο ή καλά ισορροπημένο
Μην πείτε
Αντρικό: Λέξη που προφανώς χρησιμοποιείται σε αντιδιαστολή με τους όρους θηλυκό ή γυναικείο, οι οποίοι αναφέρονται σε κρασιά - κατά κανόνα κόκκινα - μαλακά, χωρίς επιθετικές ταννίνες, ευκολόπιοτα.
Πείτε
Αγριωπό, ατίθασο, αιχμηρό.
Μην πείτε
Αυταρχικό - αγέρωχο: Για κρασί μιλάμε, όχι για ... συνταγματάρχη. Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, πως εννοείτε ένα κόκκινο κρασί, σκληρό ακόμα, που χρειάζεται παλαίωση, ή ένα λευκό κρασί με δυνατή οξύτητα. Οι όροι που χρησιμοποιείτε, όμως, είναι λάθος
Πείτε
Για τα μεν κόκκινα, η λέξη σκληρό τα λέει όλα. Για τα λευκά, η σωστή έκφραση είναι ατσάλινη οξύτητα
Μην πείτε
Αρεστό: Μπορούμε σε μια γευσιγνωστική δοκιμή να πούμε ότι αυτό το κρασί μάς αρέσει; Αυτές οι εκφράσεις δεν έχουν θέση στο λεξιλόγιο του οινολόγου-γευσιγνώστη
Πείτε
Μου αρέσει! Δεν είναι αμαρτία. Καλό, όμως, είναι να αιτιολογούμε την ευαρέσκεια ή απαρέσκειά μας, με ουσιαστικούς χαρακτηρισμούς.
Μην πείτε
Άρρωστο: «Γιατρέ, το κρασί μου έχει πυρετό;» Ας σοβαρευτούμε, παρακαλώ.
Πείτε
Το κρασί έχει χαλάσει ή, ακριβέστερα, έχει ξινίσει, έχει πάθει εκτροπή, πίκρανση, ή έχει οξειδωθεί.
Μην πείτε
Αναψυκτικό: Από πότε το κρασί συγκρίνεται με τα αεριούχα ποτά; Ακόμα και όταν η κριτική αφορά ένα φρέσκο, λευκό κρασί, ο όρος είναι αδόκιμος.
Πείτε
Τσιμπάει στη γλώσσα, αναφερόμενοι στο διοξείδιο του άνθρακα, ή ότι είναι δροσιστικό, αναφερόμενοι στην οξύτητα του.
Μην πείτε
Σβέλτο: Ένα κρασί αιλουροειδές; Συγχωρείστε με, αλλά τι εννοείτε; Αποφεύγετε - για καλό σας το λέμε - τα επίθετα που σχετίζονται με το ζωικό βασίλειο.
Πείτε
Ένα κρασί με σύντομη επίγευση. Πιο ποιητικά, ένα κρασί που δεν αφήνει καμιά ανάμνηση.
Μην πείτε
Βουβό: Σιγά την ανακάλυψη! Αν βρίσκατε κρασί «ομιλών», τότε μάλιστα.
Πείτε
Δε μου λέει τίποτε. Οι περιφράσεις δεν απαγορεύονται από το συντακτικό της γευσιγνωσίας.
Μην πείτε
Κεφάτο: Ακόμα και αν το συγκεκριμένο μπουκάλι ανοίχτηκε στη Μύκονο, ο χαρακτηρισμός είναι, επιεικώς, άτοπος. Αν πάλι, εννοείτε ότι το κρασί σάς έφερε σε κατάσταση ευθυμίας, τότε πρόκειται για κοινό παρονομαστή.
Πείτε
Κρασί της γιορτής ή της χαράς, μόνο, όμως, αν αναφέρεστε σε σαμπάνια.
Μην πείτε
Τεράστιο: Ας μην είμαστε υπερβολικοί!
Πείτε
Μακρύ ή μακροχρόνιο, αν αναφέρεστε σε μεγάλης διάρκειας επίγευση. Μεγάλο ή εξαιρετικό, αν εννοείτε τον εξαιρετικό αρωματικό και γευστικό χαρακτήρα του κρασιού.
Κάπου εδώ, κλείνει το κεφάλαιο των dos και των donts στο λεξικό της οινογνωσίας. Και αν σας ξενίζει ότι το κομμάτι αυτό υπογράφεται από την Ελληνική Ακαδημία Οίνου - ένα Wine Club, που έχει προσφέρει σε πολλούς καταναλωτές θεωρητική κατάρτιση, στον τομέα του κρασιού - τα κίνητρά μας είναι απολύτως αθώα.
Θέλουμε να δείξουμε πως το γλωσσάρι της γευσιγνωσίας μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι άβατο. Και επουδενί λόγω δεν είναι ένα λεξιλόγιο «δήθεν», που επιτρέπει σε κάποιους υποτιθέμενους γνώστες να κοιτάζουν αφ υψηλού τους υπόλοιπους. Αυτό που έχει σημασία, είναι οι μνήμες και τα βιώματα του καθενός και το πώς αυτά τον οδηγούν στο να διακρίνει διαφορετικά αρώματα ή γεύσεις στο κρασί, απ ότι κάποιος άλλος.
Η φαντασία του ανθρώπου δεν μπαίνει σε στεγανά και οι ειδικοί δεν μπορούν να σας απαγορεύσουν ή να σας επιτρέψουν τις λέξεις που θα χρησιμοποιείτε ή τις περιγραφές που θα κάνετε, δοκιμάζοντας ένα κρασί. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι η απόλαυση του κρασιού είναι χόμπι παρεΐστικο και αυτό σημαίνει επικοινωνία και συνεννόηση!
