Το περιστατικό (αληθινό) συνέβη προ μηνός σε παραλιακή μεζεδοταβέρνα της αθηναϊκής Ριβιέρας και τα λέει όλα. Έχουμε παραγγείλει περίπου… τον «αγλέουρα»: από γυαλιστερές, ψητές σαρδέλες και μυδοπίλαφο μέχρι μελιτζανοσαλάτα, κεφτεδάκια και σύγκλινο Μάνης. Ο ευγενικός σερβιτόρος, σε σχετική μας ερώτηση, προτείνει ως συνοδευτικό «ούζο, ρετσίνα του τάδε, ή, ακόμα καλύτερα, ένα καλό ροζέ κρασί. Έχω…». Η φίλη δίπλα μου (γκουρμέ-διανοούμενη με ξανθές ανταύγειες) εξανίσταται: «Εγώ δεν πίνω ροζέ. Είναι ξεπλύματα και ανακατέματα απ’ ό,τι περισσεύει στις δεξαμενές του καθενός! Δεν τα θέλω».
Τελικά, για να μην το κουράζουμε, στο τραπέζι κατέφθασαν δύο μπουκάλια ροζέ και ένα καραφάκι ούζο (για τον φανατικό). Το απολαύσαμε, έγινε η σχετική κουβέντα και μέχρι το τέλος του γεύματος το ροζέ μέτρησε ακόμη δύο φίλους. Σας φαίνεται περίεργο; Μην το ψάχνετε. Σκεφθείτε απλώς πότε ήταν η τελευταία φορά που το ποτήρι σας ντύθηκε στα χρώματα του ροδιού, της φράουλας ή της κρεμμυδόφλουδας και θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Το ροζέ κρασί είναι πολύ συκοφαντημένο (ας όψεται το κακό παρελθόν του κρασιού γενικά) και άγνωστο (στους περισσότερους). Αν όμως αφήσετε κατά μέρος τις προκαταλήψεις, θα διαπιστώσετε ότι είναι και απολαυστικό – ανάλογα βέβαια με τον παραγωγό και την ποιότητα των κρασιών που προτείνει. Με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι ασχολούνται σοβαρά με το θέμα, δεν είναι καθόλου περίεργο ότι αυξάνονται συνεχώς και οι καταναλωτές που σκέφτονται «pink» διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα. Και γιατί όχι; Ειδικά για τη χώρα μας, όπου βασιλεύει η αντίληψη «όλα πάνω στο τραπέζι» και τα πιρούνια παίρνουν φωτιά από τις ετερόκλητες γεύσεις δεξιά κι αριστερά, ο συνδυασμός τους με το ροζέ κρασί είναι σχεδόν ιδανικός.
Εκεί που το λευκό αποδεικνύεται ανεπαρκές και υποχωρεί ατάκτως στην αντιπαράθεσή του με τα κυμινάτα σουτζουκάκια, το σύγκλινο ή την πιπεράτη παστουρμαδόπιτα και το κόκκινο «πλακώνει» ένα ψητό καλαμάρι ή ένα φρεσκοτηγανισμένο γαυράκι, το ροζέ παρεμβαίνει σαν από μηχανής θεός. Χειμώνα και καλοκαίρι (με έμφαση φυσικά στο δεύτερο), πίνεται δροσερό δροσερό και διώχνει την κάψα του πικάντικου αλλά και των αυγουστιάτικων 36°C υπό σκιά.
Για να φτάσουμε όμως στο σημείο να πλέκουμε σήμερα το εγκώμιο του μέχρι πρότινος οινικού παρία, χρειάστηκε μια νέα γενιά παραγωγών που έβαλε το χεράκι της και διόρθωσε τα κακώς κείμενα. Καλής ποιότητας σταφύλι, μοντέρνες τεχνικές οινοποίησης (ανάλογες με αυτές των λευκών κρασιών) και φροντίδα σε όλα τα στάδια παραγωγής δεν αναβάθμισαν απλώς το ποιοτικό δυναμικό της κατηγορίας, αλλά δημιούργησαν μια ολόκληρη γκάμα που –όπως ακριβώς συμβαίνει με τα λευκά ή τα κόκκινα κρασιά– καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα γεύσεων, αρωμάτων και συνδυαστικών αναγκών. Από τα λουλουδάτα απλά ροζέ από Μοσχοφίλερο, για παράδειγμα, μέχρι τα στιβαρά σκουρόχρωμα και με ταννικές νύξεις από Cabernet Sauvignon, ο οινόφιλος έχει στη διάθεσή του τα πάντα, για να απολαύσει ένα τραπέζι γεμάτο μεζέδες, αλλά και για να ντύσει με παλ χρώματα ένα σπουδαίο πιάτο σε ένα γκουρμέ δείπνο.
Σήμερα, ανάλογα με το προφίλ του, ένα σωστά επιλεγμένο ροζέ μπορεί να «σταθεί» δίπλα σας σαν aperitif, σαν σύντροφος για τα νοστιμότατα καλοκαιρινά λαδερά, να αναδείξει ένα ξεροτηγανισμένο μπαρμπουνάκι αλλά και να αντισταθεί δροσερά και αποτελεσματικά ακόμα και σε ένα πικάντικο κοκορέτσι ή κάποιο άλλο καλούδι που βγαίνει από την ψησταριά. Σε ό,τι με αφορά, όχι μόνο το βάζω συχνά στο τραπέζι μου (στη βεράντα του σπιτιού ή στο εστιατόριο), αλλά έχω και τα «αγαπημένα» μου και σας παρουσιάζω μερικά από αυτά.
Αμπελώνας Παπαϊωάννου Ροζέ
Η ποικιλία (Αγιωργίτικο) είναι πολυδυναμική και εκτός από «μεγάλα» κόκκινα δίνει και εξαιρετικά ροζέ που κληρονομούν πολλές από τις αρετές των σταφυλιών της ζώνης. Ο παραγωγός (Παπαϊωάννου) αποτελεί εγγύηση για τη ζώνη και το κρασί του έχει νεύρο, ελαφριά και ευχάριστη γλυκύτητα και ενδιαφέροντα τυπικά αρώματα κερασιού με νύξεις μαρμελάδας. Ένα από τα καλύτερα ροζέ της νότιας Ελλάδας.
Ακακίες Κυρ-Γιάννη
Απ’ τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, γεωγραφικά και ποικιλιακά, το ξινόμαυρο, που αποτελεί τη βάση για τις Ακακίες, είναι χαρισματικό – αν και με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με το Αγιωργίτικο. Δίνει ροζέ κρασιά έντονα, νευρώδη, με λίγες και ενδιαφέρουσες ταννίνες. Οι τελευταίες, παρούσες στις Ακακίες, σε συνδυασμό με το σκούρο ροδί χρώμα, κατευθύνουν το κρασί προς πιο στιβαρά πιάτα όπου το κρέας δίνει το «παρών».
Κτήμα Βιβλία Χώρα Ροζέ
Το best seller ροζέ των τελευταίων χρόνων (δικαιολογημένα) και το δυναμικό μιας μοδάτης διεθνούς ποικιλίας στην υπηρεσία των «think pink». Λαμπερά ρόδινα χρώματα, ιώδεις αποχρώσεις και έντονα αρώματα καραμέλας και φραμπουάζ κερδίζουν τις πρώτες εντυπώσεις. Στόμα πλούσιο, δροσερό και με καλή διάρκεια – όλα στον υπερθετικό.
Granrose Emery
Νησιώτικο ροζέ με ιστορία, που οφείλει την ύπαρξή του στην Αιγαιοπελαγίτικη Μανδηλαριά. Είναι το πιο γνωστό από τα δωδεκανησιακά ροζέ (έχετέ το υπόψη σας όσοι διαλέξετε τη Ρόδο για διακοπές) και σίγουρα ένα από τα καλύτερα. Χαρακτηρίζεται από μια ταννική παρουσία (η ποικιλία γαρ), η οποία όμως «ντύνεται» με ένα πλούσιο και νευρώδες στόμα που στηρίζεται από μια ενδιαφέρουσα αρωματική μύτη.
Αμέθυστος Ροζέ
Η απόδειξη του τι μπορεί να δώσει το Cabernet Sauvignon σε ένα ροζέ κρασί. Αρώματα φράουλας και φραγκοστάφυλου, πληθωρικό στόμα, νεύρο και δροσιά είναι μερικά από τα στοιχεία που κάνουν αυτό το ροζέ κρασί απολύτως κατάλληλο για το τραπέζι σας.
