Κρίση, κρίση, κρίση. Για όλα φταίει η κρίση. Με συγκλονιστική ευκολία έχουμε ανακαλύψει την πηγή του κακού για όλα τα κακώς κείμενα. Για άλλη μια φορά, η εύκολη λύση. Η έλλειψη επαγγελματισμού, η προχειρότητα, η απαξίωση των πάντων βρήκε πλέον νέα μήτρα: την κρίση.
Αυτό όμως που μου κάνει (κακή) εντύπωση είναι η παντελής έλλειψη φαντασίας και τόλμης για οτιδήποτε νέο. Αδυναμία στη σύλληψη της ιδέας, στην υλοποίηση και στην υποστήριξή της. Και είμαι σίγουρος πως δεν φταίει η κρίση…
Η Πορτογαλία είναι μια χώρα με την οποία θα μπορούσαμε να πούμε ασφαλώς ότι έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία και θα μπορούσαμε να συγκριθούμε. Με μεγάλη παράδοση στην αμπελοκαλλιέργεια και στην οινοπαραγωγή κατά βάση γηγενών ποικιλιών έχουν καταφέρει να γίνουν παγκοσμίως γνωστοί με τα ενδυναμωμένα κρασιά της περιοχής της κοιλάδας του ποταμού Douro, τα Port ή Porto. Κρασιά υψηλού αλκοολικού βαθμού, έντονα ταννικά με περιορισμένη εμπορικότητα και με βασική εξαγωγική αγορά το Ηνωμένο Βασίλειο που διατηρεί τόσο με το προϊόν όσο και με την περιοχή άρρηκτες σχέσεις. Με περιορισμένο κοινό και σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά, η ανάγκη για ανάπτυξη σε συνδυασμό με την ευρηματικότητα δημιούργησαν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρόταση που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Το Pink Port. Για τους λάτρεις του Porto ακούγεται ήδη σαν ιεροσυλία, αλλά μια δοκιμή θα τους αναγκάσει να δουν αυτή την εξέλιξη με τελείως διαφορετικό μάτι.
Η ανησυχία των παραγωγών του Porto είχε επικεντρωθεί στη διαφήμιση και προώθηση των υπαρχόντων κατηγοριών του Porto. Ο David Guimaraens από τον οίκο παραγωγής Croft σκέφτηκε να πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Λαμβάνοντας υπόψη λοιπόν τη δυναμική ανάπτυξη και την αποδοχή των ροζέ κρασιών και την ανάγκη για νέους καταναλωτές δημιούργησε ένα ροζέ Porto. Με αρκετές τεχνικές και νομοθετικές δυσκολίες κατάφερε να δείξει μια πιο προσιτή γευστικά πρόταση και να κάνει το pink port μόδα. Είναι εύηχο, δεν χρειάζεται να παλαιώσει για να δείξει τις χάρες του, είναι προκλητικό στο μάτι με το έντονο κερασί χρώμα, έχει τη γλυκιά γεύση που γοητεύει και νέους ουρανίσκους, είναι προσιτό στην τιμή (δεν ξεπερνάει τα 17 ευρώ στο ράφι) και είναι Port, αφού νομοθετικά ανήκει στην κατηγορία του Ruby Port. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά πόρτο που καταναλώνονται κυρίως χειμώνα και μετά το δείπνο, το Pink Port μπορεί να αποτελέσει ένα ευχάριστο απεριτίφ από μόνο του, μπορεί να σερβιριστεί «ακίνδυνα» με πάγο για να μειώσει τον αλκοολικό βαθμό ή ακόμα μπορεί να συνδυαστεί με σόδα ή τόνικ και να είναι ένα ευχάριστο οίνο-αναψυκτικό. Αποτελεί ιδανική πρόταση για επιδόρπιο κρασί, αλλά μπορεί να γίνει και βάση για κοκτέιλ. Επιθυμία του Οίκου Croft είναι να μετατρέψει ένα παραδοσιακό και «δύσκολο» ποιοτικό κρασί σε ένα ευχάριστο καθημερινό ποτό ευρείας αποδοχής. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι τολμούν να δώσουν μια ταχυκίνητη διάσταση σε ένα τόσο καταξιωμένο και υψηλού κύρους εθνικό προϊόν.
Το Pink Port διατηρεί όλα τα στοιχεία της βαριάς κληρονομιάς των Port, αλλά φέρνει τον αέρα της ανανέωσης, της διαφορετικότητας και της μοντέρνας προσέγγισης. Απευθύνεται και σε ένα διαφορετικό κοινό, το εκπαιδεύει και εμμέσως «στρατολογεί» καταναλωτές. Μπορεί να είναι μια ευφάνταστη παραλλαγή, αλλά αποτελεί μια επένδυση και ίσως μια διέξοδο ανάπτυξης σε μια περίοδο ύφεσης. Πώς θα σας φαινόταν μια ροζέ Μαυροδάφνη;
