Το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αφού είναι ένα αγαπημένο, χαρακτηριστικό “εθνικό” απόσταγμα, που εδώ και πολλά χρόνια έχει συνδεθεί στο μυαλό των καταναλωτών με την ξεγνοιασιά κάτω από τον ζεστό, ελληνικό ήλιο και με τα τσουγκρίσματα της παρέας στα ταβερνάκια που βγάζουν τραπέζια δίπλα στο κύμα.
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν όλοι, είναι ότι η ιστορία του ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Πλωμάρι της Λέσβου και μέχρι σήμερα η περίφημη συνταγή του παράγεται αναλλοίωτη από την οικογένεια Καλογιάννη, με σεβασμό και αγάπη, όπως ακριβώς την οραματίστηκε και τη δημιούργησε ο Ισίδωρος Αρβανίτης το 1894.
Η χαρακτηριστική γεύση του οφείλεται τόσο στην ιδιαίτερη διαδικασία παρασκευής (από 100% διπλή απόσταξη μέσα σε χειροποίητους χάλκινους άμβυκες), όσο και στις εξαιρετικές πρώτες του ύλες, όπως ο γλυκάνισος που καλλιεργείται στα ιδιόκτητα κτήματα στο Λισβόρι και θεωρείται ο καλύτερος στον κόσμο, λόγω του μικροκλίματος της περιοχής, καθώς και το μαλακό νερό από τις πηγές του ποταμού Σεδούντα.
Ούζο, το ποτό των νηστίσιμων
Αυτή την περίοδο που διανύουμε, της Σαρακοστής, το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε περίσταση: είτε συνοδεύοντας μοναδικά τα καθημερινά, νηστίσιμα μεζεδάκια, που ετοιμάζουμε στο σπίτι, είτε ανεβάζοντας το κέφι της παρέας, όταν αυτή διασκεδάζει σ’ ένα μεζεδοπωλείο ή σ΄ένα ταβερνάκι. Επειδή τα πιάτα της Σαρακοστής δένουν απόλυτα με το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου, καλό είναι να ακολουθήσουμε ορισμένους βασικούς κανόνες, για να μεγιστοποιήσουμε την απόλαυσή του:
- Η ώρα του ούζου δεν είναι απλώς η ώρα του φαγητού, είναι η ώρα της παρέας, της ανεμελιάς, της χαλαρής διάθεσης.
- Δεν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες φαγητού ή πολλές πιατέλες: ένας μεζές από κάθε είδος αρκεί για να μας ερεθίσει τη γεύση, όχι να μας χορτάσει.
- Και εδώ ισχύει ότι τα ετερώνυμα έλκονται, δηλαδή του ταιριάζουν πολύ οι συνδυασμοί ξινού με αλμυρού, γλυκού με πικρού, πικάντικου με ελαφρού. Πάει πολύ με τους θαλασσινούς μεζέδες, που καταναλώνονται κατά κόρον αυτή την περίοδο, είτε πριν το γεύμα, σαν απεριτίφ, είτε μετά από αυτό.
- Το απολαμβάνουμε καλύτερα αραιωμένο με πάγο και νερό, για να βγάλει πιο έντονα τα αρώματά του, όχι σκέτο.
- Η σωστή σειρά σερβιρίσματος είναι η αντίστροφη από αυτή που συνήθως έχει επικρατήσει, δηλαδή πρώτα προσθέτουμε στο ποτήρι το ούζο, μετά το νερό και τελευταία τα παγάκια, εφόσον θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε πάγο.
- Προσοχή το ούζο δεν πρέπει να φυλάσσεται ποτέ στο ψυγείο.
Το ούζο και οι μεζέδες του
Ο έντονος αρωματικός χαρακτήρας του ούζου και το αλκοόλ απαιτούν μεζέδες με ανάλογη γευστική ένταση. Το αλμυρό, το όξινο, το πικάντικο, το τηγανητό είναι η παρέα του. Το στοιχείο της έκπληξης είναι επίσης σημαντικό, οπότε καλό είναι να μην σερβίρουμε όλους τους μεζέδες ταυτόχρονα.
Μια θαλασσινή και παράλληλα νηστίσιμη ποικιλία μπορεί να περιλαμβάνει τηγανητά καλαμαράκια, γαρίδες, χταπόδι, αβγοτάραχο, ταραμοσαλάτα. Τη διαφορά θα κάνουν τα όστρακα – ωμά, με λεμόνι ή αχνιστά- μια αχινοσαλάτα, οι σουπιές. Πασπαρτού σε όλων των ειδών τις ποικιλίες είναι τα τουρσιά, το αγγούρι με ξίδι και αλάτι, οι ελιές, τα ντολμαδάκια, η μελιτζανοσαλάτα, οι τηγανητές πιπεριές, οι ντοματοκεφτέδες, οι κολοκυθοκεφτέδες και όλων των ειδών οι νηστίσιμοι κεφτέδες.
Μαγειρεύοντας με ούζο
Εκτός από το να το απολαύσετε σαν συνοδευτικό των σαρακοστιανών μεζέδων, εμείς σας προτείνουμε να το χρησιμοποιήσετε και σαν το συστατικό που θα απογειώσει τα νηστίσιμα πιάτα σας, γι’ αυτό σας δίνουμε μερικές συνταγές, που είναι ό,τι πρέπει για την εποχή…
Αχνιστά φρέσκα μύδια με ούζο
Ο Γιάννης Γαλακτόπουλος από το εστιατόριο Πιπεριά μας ετοιμάζει τη δική του αγαπημένη συνταγή με ούζο.
Υλικά
800 γρ. φρέσκα μύδια
μισό φινόκιο
μισό κρεμμύδι
ελαιόλαδο
άνηθος
μάραθος
Εκτέλεση
Κόβουμε τα κρεμμύδια και το φινόκιο σε λεπτές ροδέλες. Σε ένα τηγάνι σοτάρουμε τα μύδια μαζί με τα κρεμμύδια και το φινόκιο, σβήνουμε με ένα ποτήρι ούζο και τα σκεπάζουμε για λίγο. Αμέσως μόλις ανοίξουν τα μύδια βάζουμε τον ψιλοκομμένο άνηθο και μάραθο, ανακατεύουμε και σερβίρουμε.
Λινγκουίνι με μύδια, μαραθόριζα και ούζο
Υλικά
1 πακέτο λινγκουίνι (500 γρ.)
700 γρ. μύδια με το κέλυφος ή ένα σακουλάκι καθαρισμένα στο ζωμό τους
1 μέτρια μαραθόριζα (φινόκιο) ή δύο μικρές
1 μέτριο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 πιπεριά κόκκινη, ψιλοκομμένη
2 κ.σ. μάραθο ή άνηθο (εκτός αν είναι αρκετή η φούντα της μαραθόριζας)
1/2 κ.γ. μαραθόσπορο
1 φλ.κ. ούζο
1/2 φλ.τσ. ε.π. ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Πλένουμε τα ολόκληρα μύδια πολύ καλά και τα βάζουμε σε φαρδιά κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά (αν χρησιμοποιήσουμε καθαρισμένα από σακουλάκι, τα βάζουμε απλώς να στραγγίξουν καλά, χωρίς να τα αχνίσουμε).Τη σκεπάζουμε και περιμένουμε μερικά λεπτά (5'-6') ν' ανοίξουν όλα. Μόλις ανοίξουν, τα σουρώνουμε κρατώντας το ζουμί τους και πετάμε, αν υπάρχουν, όσα δεν έχουν ανοίξει. Βγάζουμε τα μισά από το κέλυφος και κρατάμε τα υπόλοιπα ολόκληρα. Καθαρίζουμε τη μαραθόριζα από τα εξωτερικά φύλλα και την κόβουμε σε λεπτά φετάκια (σαν κρεμμύδι). Σε βαθύ, αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το μισό ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα φετάκια της μαραθόριζας γιά 3'-4'. Προσθέτουμε την πιπεριά, κομμένη σε μικρά κυβάκια, τον μαραθόσπορο και το κρεμμύδι και συνεχίζουμε το σοτάρισμα σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι. Προσθέτουμε τα μύδια, αφήνουμε να ζεσταθούν 1' και σβήνουμε με το ούζο. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τον μάραθο. Βράζουμε τα λινγκουίνι σε άφθονο αλατισμένο νερό και τα στραγγίζουμε ενώ ακόμα "κρατάνε". Ζεσταίνουμε το περιεχόμενο του τηγανιού προσθέτοντας λίγο ακόμα ελαιόλαδο και δυο τρεις κ.σ. από τον ζωμό των μυδιών. Ρίχνουμε τα λινγκουίνι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Ανακατεύουμε δυο τρεις φορές με σπάτουλα, να αναμειχθούν με τη σάλτσα και σερβίρουμε αμέσως.
www.ouzoplomari.gr/el/, www.facebook.com/ouzoplomari, www.theworldofouzo.gr
