Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που αν σχημάτιζες κάποια φράση που να περιείχε τις λέξεις «μπίρα» και «γαστρονομία», ή θα σε περνούσαν για τρελό ή, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς για άσχετο. Η μπίρα ήταν τόσο καλοδεχούμενη στο τραπέζι ενός καλού δείπνου όσο και μια καλή ποσότητα κόκκων... σαλμονέλας. Κανείς «σώφρων γευσιγνώστης» δεν πίστευε ότι είναι δυνατόν να συνδυαστεί με μπίρα κάτι άλλο εκτός από τα γνωστά (σουβλάκια, πίτσα ή κανένα τηγανιτό το πολύ).
Οι καιροί όμως άλλαξαν και σήμερα πολλές μικρές ζυθοποιίες υψώνουν τις γροθιές τους στις πρώτες γραμμές κινημάτων όπως το slow food και άλλα αντίστοιχα. Σε πολλά top class εστιατόρια της Ευρώπης υπάρχουν πια και προτάσεις μπίρας στις λίστες κρασιών. Βέβαια, για πολλές χώρες, η συνοδεία του φαγητού με μπίρα δεν είναι καινούργια ιστορία. Στην Αγγλία, το Βέλγιο ή την Τσεχία, για παράδειγμα, όπου η καλλιέργεια του κριθαριού είναι πολύ πιο διαδεδομένη από του αμπελιού, η μπίρα αποτελούσε πάντα βασικό συνοδευτικό του φαγητού.
Ο ευρωπαϊκός ερωτισμός για το κρασί, εκτός από τις παραδοσιακές οινοπαραγωγικές χώρες, είναι ιστορία των τελευταίων δεκαετιών. Η ρομαντική, αισθησιακή ατμόσφαιρα της απόλαυσης του κρασιού υπό το φως των κεριών έχει γίνει το σήμα κατατεθέν των απανταχού ευζωιστών. Το κρασί μπορεί να έχει κερδίσει τις πρώτες μάχες, αλλά ο πραγματικός πόλεμος τώρα ξεκινάει. Η μπίρα έχει να επιδείξει πάνω από 100 διαφορετικά είδη, με χιλιάδες φυσικά αρωματικά συστατικά.
Οι αρμονικοί συνδυασμοί είναι άπειροι. Όστρακα, όπως χτένια και γυαλιστερές ταιριάζουν τέλεια με μπίρες Stout όπως η Murphy’s ή η Marston’s Oyster Stout. Με τα ψητά ψάρια χρειάζεται μια φρέσκια μπίρα, με την έντονη πικράδα του λυκίσκου, όπως είναι οι κλασικές ξανθιές Pilsner ή οι Weissbier που βγάζουν εξαιρετικά αρώματα κόλιαντρου και εσπεριδοειδών – η σπιρτάδα του λυκίσκου ενισχύει τη γεύση των ψαριών, μειώνοντας και τη λιπαρότητά τους. Τα παστά ψάρια από την άλλη, θέλουν οξύτητα: μια βελγική Lambic ή μία κόκκινη Αle είναι άψογοι συνοδοί.
Για τα τεμπέλικα βράδια στη βεράντα, ειδικά τώρα με το ποδόσφαιρο, με την κλασική πίτσα χρειάζεται κάτι που να μπορεί να ισορροπήσει τη γλυκύτητα της ντομάτας. Μια Pale Ale ή κάποια καλή Lager θα δώσουν άλλη διάσταση στην ταπεινή πίτσα με την πικάντικη γεύση τους.
Πολύ καλή ιδέα, όμως, είναι και η χρήση της μπίρας σαν μαρινάδα ή ακόμη και σαν σάλτσα. Οι μπίρες με υψηλή οξύτητα, όπως οι βερολινέζικες Weisse, μπορούν άνετα να αντικαταστήσουν το ξίδι ή το λεμόνι σαν dressing σε σαλάτα. Κι αν προσθέσουμε και ξηρούς καρπούς, τότε μια Βrown Αle όπως η Newcastle είναι το τέλειο dressing. Σαν μαρινάδα για κρέας στην αγαπημένη μας σχάρα, μια σκούρα Αle μπορεί να το κάνει και πολύ τρυφερό και πολύ νόστιμο μιας και στα κάρβουνα η μπίρα καραμελώνει υπέροχα, δίνοντας στο κρέας ονειρεμένα αρώματα.
Ακόμα μία ενδιαφέρουσα εμπειρία είναι και ο συνδυασμός της μπίρας με πικάντικες κουζίνες. Όπως λέει και ένας Αμερικανός συγγραφέας σε ένα βιβλίο του για μπίρα και φαγητό, ενώ το κρασί απλώς φλερτάρει με τα πικάντικα φαγητά, η μπίρα χορεύει παθιασμένο ταγκό μαζί τους. Οι γεύσεις της μπίρας δένουν ιδανικά με τις γλυκόξινες και πικάντικες γεύσεις από διάφορες εθνικές κουζίνες: καθαρίζοντας με το ανθρακικό τους τη γεύση, κάνουν την κάθε μπουκιά να μοιάζει σαν να είναι η πρώτη.
Ακόμη και για τα γλυκά, όμως, υπάρχουν ιδανικοί σύντροφοι. Ένας παραδεισένιος συνδυασμός είναι αυτός της σοκολάτας με μια βελγική γλυκιά μπίρα, αρωματισμένη με framboise. Κι οι συνδυασμοί είναι ατέλειωτοι…
Στην Ελλάδα, το καλοκαίρι έχουμε μάθει να λαχταράμε με το φαγητό μας κυρίως κρασί και ούζο, ενώ χρησιμοποιούμε την μπίρα κυρίως για να ξεδιψάσουμε. Αυτό βέβαια δεν γίνεται με μια Pale Ale, μπορείς όμως να συνοδεύσεις το φαγητό σου, απολαμβάνοντας συγχρόνως την ξεδιψαστική της αίσθηση. Ο κόσμος της μπίρας γίνεται όλο και πιο πλούσιος και στην Ελλάδα. Μετά την Craft και τα microbrewery εστιατόριά της, όπου φρέσκες μπίρες διαφόρων στιλ άλλαξαν τα δεδομένα του τι σημαίνει μπίρα στο εστιατόριο, δημιουργήθηκαν και άλλες ζυθοποιίες, όπως η Ρεθυμνιακή ή η Πειραϊκή. Νέες γεύσεις και ιδέες, καινούργια ονόματα, έρχονται να πλαισιώσουν τα γνωστά και δοκιμασμένα, συμπληρώνοντας όλο και καλύτερα το πολύχρωμο μωσαϊκό της μπίρας.
Όπως έχω ξαναγράψει, η μπίρα είναι το πρώτο αλκοολούχο ποτό που άγγιξε τα ανθρώπινα χείλη. Για χιλιάδες χρόνια, πολλοί λαοί την έπιναν με το φαγητό τους και ολόκληρες γευστικές κουλτούρες στήθηκαν πάνω σε αυτούς τους συνδυασμούς. Δεν είναι δυνατόν να έρθουμε εμείς τώρα και να αλλάξουμε όλα αυτά μέσα σε 40 ή 50 χρόνια. Την πνευματικότητα δεν μας τη δίνει το ποτό. εμείς τη δίνουμε στο ποτό με τον τρόπο που το πίνουμε. Δοκιμάστε μπίρα – «κάνει καλό», όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση.
