Όλο και συχνότερα βλέπουμε παιδιά, εφήβους και νέους ανθρώπους με περιορισμένα και "ανθυγιεινά" γευστικά ενδιαφέροντα: κάτι πολύ γλυκό, κάτι πολύ αλμυρό, κάτι τυρένιο, κάτι πληθωρικό. Πίτσα, χάμπουργκερ (απαραιτήτως με τυρί και γλυκές σάλτσες), ζυμαρικά που κρύβονται κάτω από τόνους σάλτσας και τυριών. Ακόμα και το παραδοσιακό τυλιχτό "σουβλάκι" περιλαμβάνει πλέον πατάτες, περίεργες σως και λυωμένα τυριά αμφίβολης ποιότητας. Στο σπίτι, πάλι, ελάχιστα φαγητά γίνονται δεκτά με ευχαρίστηση. Όχι ψάρι, όχι πολύπλοκα μαγειρευτά, όχι λαχανικά, σπανίως όσπρια. Η παραδοσιακή μαγειρική έχει απομακρυνθεί από τα γούστα του σημερινού παιδιού και του νέου, που θρέφεται πλέον "the american way". Το γεγονός ότι συχνά η οικογένεια δεν τρώει συγκεντρωμένη την ίδια ώρα, επιτείνει το πρόβλημα: το παιδί τρώει ότι βρει πιο "εύκολο".
Ας μην θεωρούμε παράξενο, λοιπόν, που συναντάμε όλο και περισσότερα υπέρβαρα παιδιά και που σχεδόν όλα βρίσκουν την υπέρτατη ευχαρίστηση στο fast food. Έτσι, διαμορφώνονται άνθρωποι με περιορισμένες γευστικές προτιμήσεις, που ενώ ζουν σε μια χώρα που διαθέτει πολλά και εξαιρετικά φρέσκα τρόφιμα, εκτιμούν περισσότερο τα φαγητά που γίνονται από κακή πρώτη ύλη και χωρίς ισορροπία στα καρυκεύματα και στη γεύση: περιττές θερμίδες και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία, είναι το αποτέλεσμα.
Θα πει κανείς, τι μπορείς να κάνεις, όταν γύρω σου το junk food προσφέρεται αφειδώς και, μάλιστα, κυρίως σε χώρους που απευθύνονται σε παιδιά και νέους. Όταν, ήδη από τις βρεφικές τροφές, το παιδί μαθαίνει ν' αποζητάει τη ζάχαρη παντού…
Το πρόβλημα, τα λάθη και οι συμβουλές από τους ειδικούς
Εδώ, στο αθηνοραμαUmami.gr, έχουμε ιδιαίτερη ευαισθησία με το καλό, το νόστιμο φαγητό, την ατόφια πρώτη ύλη, τις καθαρές γεύσεις, την ποικιλία, το σωστό μαγείρεμα. Πώς φτάνεις να τα εκτιμάς όλα αυτά, αν δεν τα έχεις μάθει από μικρός; Κι επειδή το θέμα αφορά άμεσα όχι μόνο τη διαμόρφωση ενός ευτυχισμένου "gourmet" ουρανίσκου, αλλά πρωτίστως την υγεία, απευθυνθήκαμε για τις απαντήσεις στους ειδικούς, από δυο διαφορετικές πλευρές, που κατέληξαν, φυσικά, σε παρόμοια συμπεράσματα. Ο καταξιωμένος σεφ και σύμβουλος πολλών εστιατορίων Γιάννης Μπαξεβάνης είναι γνωστός για την αγάπη του στην πλούσια ελληνική χλωρίδα, που αποτελεί τη βάση της μαγειρικής του. Έχει ασχοληθεί χρόνια με το παιδί και τη γαστρονομική του εκπαίδευση και, ως μάγειρας και εστιάτορας, έχει άμεση αντίληψη των διατροφικών συνηθειών των σημερινών παιδιών.
Η διαιτολόγος-διατροφολόγος Αστερία Σταματάκη, συγγραφέας του βιβλίου "Το αλφαβητάρι της παιδικής διατροφής", από την πλευρά της, έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα "παιδί και διατροφή", όπως και με τις υπερτροφές. Είναι, μεταξύ άλλων, εκπαιδεύτρια-εισηγήτρια σε θέματα διατροφής στο Ανοιχτό Ίδρυμα Εκπαίδευσης.
Το ζητούμενο είναι να μας εξηγήσουν από πού και πότε ξεκινάει το πρόβλημα και να μας συμβουλέψουν για τους τρόπους αμτιμετώπισης.
Γιάννης Μπαξεβάνης: το babie's fast food, τα λάθη των γονιών, το φαΐ ως παιχνίδι
"Συμβαίνει κάτι περίεργο: στη σημερινή εποχή, όπου τα πάντα υπάρχουν σε αφθονία, προϊόντα και ενημέρωση, όλο και περισσότερα παιδιά τρώνε όλο και λιγότερα είδη τροφών. Τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν γίνει ο χειρότερος εφιάλτης τους. Πώς καταλήξαμε εδώ, όταν οι γιατροί, ακατάπαυστα, μας ενημερώνουν για την ανησυχητική αύξηση του παιδικού σακχαρώδους διαβήτη, της χοληστερίνης και της παχυσαρκίας; Όταν μας προειδοποιούν για τις επιπτώσεις σε ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο; Όταν έρευνες αποδεικνύουν τη σχέση της «κακοφαγίας» με τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις, την υπερκινητικότητα κ.ά.; Πώς καταλήξαμε να ταΐζουμε τα παιδιά μας με άχρωμες, άγευστες, «κρεμοειδείς» τροφές, όταν από την φύση του το παιδί αγαπάει τα χρώματα, τις γεύσεις, τις διάφορες υφές;"
Ο Γιάννης Μπαξεβάνης δέχεται ότι όλα ξεκινούν ήδη από τη διατροφή της εγκύου μέλλουσας μαμάς:
"Στην κοιλιά της μαμάς του, το έμβρυο καταπίνει αμνιοτικό υγρό, το όποιο «αρωματίζεται» ανάλογα με την τροφή της, όπως και αργότερα το μητρικό γάλα. Έτσι, αρχίζει το μωρό την «γαστρονομική του εκπαίδευση. Όταν φτάνει στην ηλικία των 7- 8 μηνών, το μωρό απλώνει το χέρι προς ό,τι τραβάει το μάτι του και βάζει στο στόμα του ό,τι αρπάζει. Tο γεγονός αυτό δείχνει ότι είναι έτοιμο να απογαλακτιστεί (σιγά σιγά) και να ανακαλύψει τον κόσμο των γεύσεων και των υφών: δοκιμάζει τα πάντα! Θυμόμαστε όλοι το μωρό μας να γουρλώνει τα μάτια και να κουνάει τα χέρια από χαρά δοκιμάζοντας μία καινούργια γεύση!
- Ποιες είναι οι "λάθος" γεύσεις που παίρνει άθελά του το παιδί στους πρώτους μήνες της ζωής του;
"Τα προβλήματα αρχίζουν με το πρώτο βρεφικό γάλα σε σκόνη, έπειτα με το ρόφημα γάλακτος και την έτοιμη κρέμα. Όλα, βέβαια, «ειδικά σχεδιασμένα για παιδιά», με την ίδια άχρωμη, ήπια, βαρετή υπόγλυκη γεύση, την οποία το παιδί συνηθίζει μέρα με την ημέρα, μήνα με το μήνα… Όλ’ αυτά τα «baby’s fast-food» είναι παρουσιασμένα στους αγχώδεις νέους γονείς με επιστημονικό λεξιλόγιο, «τόσα γραμμάρια, συμπληρώματα τάδε, εμπλουτισμένο με τούτο…». Νοιώθει άβολα, νιώθει τύψεις νιώθει αμόρφωτος ο γονιός απέναντι στους ειδικούς, που του ασκούν πίεση για να δώσει τις «ειδικές παιδικές τροφές», με ιατρικές συνταγές μάλιστα! Το ξέρω, το έχω περάσει ο ίδιος…"
- Η μεγάλη πρόκληση αλλά και ο κίνδυνος για λάθη, είναι όταν το παιδί κλείνει το πρώτο έτος. Γιατί;
" Όταν κλείνει το πρώτο του έτος, μειώνεται ο ρυθμός ανάπτυξής του, άρα είναι λογικό να μειώνεται η όρεξή του. Τώρα είναι, που πρέπει να συνεχίζουμε προσεκτικά να του προτείνουμε απ’ όλα. Εμείς, οι γονείς, πρέπει να προσαρμοζόμαστε στην καινούργια του κατάσταση και να δεχόμαστε ότι το παιδί μας τρώει λιγότερο απ’ όσο μας είχε συνηθίσει. Ας καταπολεμήσουμε μέσα μας τον φόβο ότι «το παιδί δεν τρώει». Να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ της ανορεξίας μίας παθολογικής κατάστασης από τη φυσιολογική μείωση της όρεξής του, μετά από τα πρώτα του γενέθλια.
Το παιδί, που επί ένα χρόνο έχει γευτεί όλο κι όλο μία γεύση από τα «baby’s fast-food», δεν μπορεί ξαφνικά να φάει τις ποικίλες γεύσεις των μυρωδάτων λαχανικών, φρούτων, ψαριών, κτλ. Είναι, όμως, έτοιμο να φάει χωρίς άποψη κέτσαπ, έτοιμες μαγιονέζες και «σως»(!) της κακής ώρας, πατάτες και μακαρόνια άσπρα χωρίς ουσία και αξία, άνοστα ψευδο-αλλαντικά τετραγωνισμένα και ό,τι ονομάζουμε junk-food και να πιεί αναψυκτικά με την ίδια άχρωμη, ήπια, βαρετή υπόγλυκη γεύση, πολλές φορές την ημέρα επί χρόνια…"
- Ποια είναι η εμπειρία σας, ως μάγειρας και εστιάτορας, από τα διατροφικές συνήθειες των παιδιών;
" Το καλοκαίρι, οικογένειες απ’ όλο τον κόσμο μας επισκέπτονται στο εστιατόριο και παρατηρώ το εξής: οι γονείς ζητάνε για μικρούτσικα παιδιά nuggets και ketchup (σκουπιδοφαγητά, δηλαδή) ή χαζά άνοστα "παιδικά μενού", που-εννοείται- αρνιέμαι να έχω στην κάρτα μου. Ποτέ ψάρι, ποτέ λαχανικά ή φρούτα! Έχω δει ένα παιδί 14 χρονών να πίνει λίτρα ολόκληρα cola καθημερινά! Με ποιο μαγικό ραβδί αυτά τα παιδιά θα μεταμορφωθούν σε ενήλικες με σωστή διατροφή, όταν όλα τους τα παιδικά χρόνια έχουν φάει την ίδια άχρωμη, ήπια, βαρετή υπόγλυκη γεύση;
Επίσης, είδα φέτος έντονα ένα καινούργιο και διεθνές φαινόμενο: τάμπλετ στα χέρια των παιδιών (και των ενηλίκων, αλλά δεν είναι το θέμα μας εδώ) την ώρα του φαγητού, δίπλα στη θάλασσα! Τα παιδιά τρώνε με απόλυτη αδιαφορία, χωρίς καμία επαφή με το περιβάλλον τους. Απορώ μ’ αυτό τον τρόπο, τι είδους κοινωνία ετοιμάζουμε…"
- Στο "δια ταύτα": τι οφείλουμε να κάνουμε, ως γονείς;
"Ας κλείσουμε, κατ' αρχάς, τα αφτιά μας στις διαφημίσεις. Για να μεγαλώσεις ένα παιδί, δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας που αναλύει βιταμίνες, στοιχεία και γραμμάρια, αλλά να έχεις κοινή λογική. Θα ήταν, μάλλον, πολύ λιγότερες οι περιπτώσεις αλλεργίας στα γαλακτοκομικά και στα δημητριακά, αν δεν δίναμε σε μωρά λίγων μηνών γάλα αγελαδινό και "φαρίν-λακτέ", όταν το σώμα τους δεν είναι ακόμα έτοιμο να τα χωνέψει!
Έπειτα, εξηγούμε με κατάλληλο τρόπο το καθετί στα παιδιά. «Τα φρούτα και τα λαχανικά καθαρίζουν το εντεράκι σου για να φύγουν γρήγορα τα σκουπίδια από μέσα», «το πράσινο χρώμα είναι το παιχνίδι του λαχανικού με τον ήλιο, όπως κι εσύ μαυρίζεις στον ήλιο». Αυτά, έχουν σίγουρα καλύτερο αποτέλεσμα από το «φάε!»
Αργότερα, ας διαβάζουμε μαζί του προσεκτικά τις ετικέτες, να ενημερωνόμαστε και να προβληματιζόμαστε μαζί του για τα διάφορα συστατικά (εύκολα με το ιντερνέτ), για τα χημικά πρόσθετα, τα «E»: χρωστικές, συντηρητικά, αντιοξειδωτικά, σταθεροποιητές, τα χρώματα, κτλ.. Του μαθαίνουμε να συγκρίνει την τιμή με την ποιότητα, υπολογίζουμε μαζί ότι τα πατατάκια κοστίζουν τελικά 10 με 15 Ευρώ το κιλό, το παίρνουμε μαζί μας στις λαϊκές αγορές, όπου μας βλέπει να διαλέγουμε τα φρούτα και τα λαχανικά - στην εποχή τους πάντα.
Το παιδί μιμείται ό,τι βλέπει, έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στον γονέα του: δεν χρειάζεται να του εξηγήσετε χίλιες φορές ότι τα φρούτα είναι υγιεινά, αν εσείς οι ίδιοι δεν τα τρώτε. Δεν θα τα φάει ούτε κι εκείνο, διότι ασυνείδητα σκέφτεται: «αν ο μπαμπάς (ή η μαμά) δεν τα τρώει, κάτι θα ξέρει!». Πόσες φορές έχω ακούσει γονείς να σταματάνε το παιδί έτοιμο να δοκιμάσει κάτι, μ’ ένα βροντερό ««Αχ, μην το τρως αυτό, δεν θα σου αρέσει!»… Τελείωσε! Το παιδί δεν θα δοκιμάσει αυτό που οι γονείς του αναγνώρισαν σαν ακατάλληλο.
Ας παρουσιάζουμε τις τροφές σαν ανακάλυψη και παιχνίδι. «Αν τρως παντζάρι, θα κάνεις πιπί ροζ!». «Πάμε στη λαϊκή, θα διαλέξεις εσύ τα πιο χρωματιστά λαχανικά!». «Ας κάνουμε διαγωνισμό πιάτου με τα περισσότερα χρώματα!».
Αστερία Σταματάκη: βάλτε το παιδί μέσα στον κόσμο της τροφής
- Κυρία Σταματάκη, είναι γεγονός ότι η σωστή διατροφή αρχίζει ήδη από τη γέννηση ενός παιδιού;
"Για τα νεογέννητα, η αίσθηση της γεύσης είναι η πιο σημαντική και αυτή που εξελίσσεται περισσότερο από τις άλλες αισθήσεις. Πολυάριθμες μελέτες δείχνουν, ότι τα νεογέννητα προτιμούν τη γλυκιά γεύση ενώ αποστρέφονται το πικρό.
Εξ' άλλου, το μητρικό γάλα περιέχει πολλές αρωματικές ουσίες, τις οποίες λαμβάνει η μητέρα μέσω της διατροφής της. Η γεύση του μητρικού γάλατος πιθανόν να επηρεάζει τις μετέπειτα γευστικές προτιμήσεις του μωρού.
- Από ποια ηλικία μπορούμε να επεμβαίνουμε στη διατροφή του παιδιού, προτείνοντας δικά μας παρασκευάσματα. Με άλλα λόγια, από πότε μπορεί να καταναλώνει το φαγητό που τρώμε και εμείς; Και με ποιους περιορισμούς.
"Κατά την εισαγωγή των στερεών τροφών στη διατροφή του βρέφους (περίπου στον 6ο μήνα), η τροφική νεοφοβία είναι πολύ μικρή. Τα παιδιά παρουσιάζουν μεγάλη νεοφοβία όταν είναι 18-24 μηνών. Σ' αυτήν την ευαίσθητη περίοδο, τα παιδιά ξεκινούν να απορρίπτουν νέες τροφές και γεύσεις.
• Ένα παιδί μπορεί να συμμετέχει στα οικογενειακά γεύματα (ίδιο φαγητό) αφού κλείσει το πρώτο έτος της ζωής του. Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στο αλάτι. Καλό θα ήταν να μην προσθέτετε αλάτι στο φαγητό που θα φάει το παιδί. Επίσης, δώστε προσοχή στα καυτερά και πικάντικα καρυκεύματα π.χ. πιπέρι.
• Πριν την ηλικία του ενός έτους, το μωρό θα πρέπει να αποφεύγει συγκεκριμένες τροφές που επιβαρύνουν το πεπτικό του σύστημα π.χ. δεν μπορεί να καταναλώσει αγελαδινό γάλα, αλάτι, μέλι ή ζάχαρη… Όταν το βρέφος είναι έτοιμο να καταναλώσει στερεές τροφές , ξεκινάμε με φρέσκα λαχανικά , κρέας και φρούτα και όχι τυποποιημένες κρέμες και σκόνες. Δε δίνουμε στο μωρό μας σκόνες, κρέμες σε βαζάκια, επιδόρπια γιαουρτιού και μπισκότα με ζάχαρη.
- Παίζει τελικά ρόλο η ποικιλία στη διατροφή του μικρού παιδιού και το μαγειρεμένο στο σπίτι φαγητό για τις μετέπειτα γευστικές προτιμήσεις του; Θα συνηθίσει εύκολα να τρώει απ' όλα και δεν θα περιορίζεται μόνο στις αβανταδόρικες γεύσεις του fast food;
Οι γονείς αποτελούν πρότυπο προς μίμηση. Ένας γονιός που δεν τρέφεται καλά ή καταναλώνει συγκεκριμένες τροφές, δεν μπορεί να περιμένει από το παιδί του να τρέφεται με διαφορετικό τρόπο.
Να έχουμε υπ' όψιν μας, εξάλλου, ότι τα παιδιά μπορεί να χρειαστεί να δουν μια νέα τροφή τουλάχιστον 10-15 φορές πριν αποφασίσουν να τη δοκιμάσουν. Γι αυτό, μην απογοητεύεστε και συνεχίστε να φέρνετε τα παιδιά σας σε επαφή με νέες τροφές. Και, βεβαίως, μην τα πιέζετε… Η πίεση προκαλεί αντίδραση.
Από μια άλλη άποψη, στα παιδιά συχνά αρέσουν τροφές που κατανάλωναν σε ευχάριστες στιγμές και απορρίπτουν φαγητά τα οποία συνδέουν με "δυσάρεστες" καταστάσεις. Αυτό σχετίζεται και με την επιλογή συγκεκριμένων φαγητών σε ειδικές περιστάσεις π.χ. νόστιμες τροφές ( πλούσιες σε θερμίδες, λιπαρά και ζάχαρη όπως τα γλυκά) συνήθως σερβίρονται σε χαρούμενες περιστάσεις και γιορτές. Ενώ τροφές, οι οποίες θεωρούνται «λιγότερο νόστιμες» π.χ. λαχανικά, τις συνδέουμε με πίεση του τύπου "αν δε φας τα λαχανικά σου, δε θα φας παγωτό…".
Γι αυτό, δε θα πρέπει να συνδέουμε το φαγητό με επιβράβευση, τιμωρία, ευχαρίστηση.
- Συναντάμε συχνά μεγάλα παιδιά έως και ενήλικες, που έχουν αποκλείσει από τη διατροφή τους βασικές τροφές. Συνήθως πού οφείλεται αυτό; Μπορούμε να το προλάβουμε από την παιδική ηλικία; (π.χ. δεν τρώνε, κατά περίπτωση, ψάρι, θαλασσινά, αρνί ή χοιρινό, μανιτάρια, ξηρούς καρπούς στο φαγητό κλπ)
Οι γευστικές μας προτιμήσεις είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων (π.χ. βιολογικών παραγόντων, της έκθεσής μας σε τροφές) και διαμορφώνονται από την εμβρυική ηλικία και κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας. Γι αυτόν τον λόγο, οι γονείς και τα παιδιά πρέπει να δίνουν σημασία στην «εκπαίδευση της γεύσης». Μελέτες δείχνουν, ότι ο τρόπος με τον οποίο τρέφεται η οικογένεια, επηρεάζει κατά πολύ την διαμόρφωση της διατροφικής συμπεριφοράς. Κατά τη διάρκεια των οικογενειακών γευμάτων, θα πρέπει να υπάρχει καλό κλίμα και αποφεύγονται οι διενέξεις. Καλό είναι να αφήνετε ελεύθερα τα παιδιά να εκδηλώνουν τις διατροφικές τους προτιμήσεις και να μην εκδηλώνετε δυσαρέσκεια γι' αυτές.
- Με ποιους τρόπους μπορούμε να θέλξουμε το παιδί να καταναλώνει το σπιτικό φαγητό;
" Αν θέλουμε το παιδί μας να καταναλώνει πολλές τροφές, θα πρέπει να το βάλουμε μέσα στον κόσμο της τροφής. Να το πάρουμε μαζί μας στη λαϊκή αγορά ή το σουπερμάρκετ και να αγοράσουμε μαζί τρόφιμα , δίνοντας του την πρωτοβουλία να διαλέξει αυτά που θέλει. Να έχει λόγο στο πώς θα μαγειρευτεί και να συμμετέχει στη διαδικασία του μαγειρέματος.
Σκεφτείτε ευφάνταστες συνταγές με φρούτα και λαχανικά και άλλα υγιεινά τρόφιμα. Διακοσμείστε τα πιάτα σας με ωραίους τρόπους.
Αν υπάρχουν τροφές που τις αποφεύγουν, μπορείτε να τις «κρύψετε» στις συνταγές σας π.χ. μαγειρέψτε τα ρεβίθια σε ρεβιθοκεφτέδες...
- Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί μάστιγα στην εποχή μας, με πολλαπλές επιπτώσεις στην υγεία και την κοινωνική ζωή των παιδιών. Πώς μπορεί κανείς να απομακρύνει αυτόν τον κίνδυνο από το παιδί του;
" Βασικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την αποφυγή της παιδικής παχυσαρκίας:
• να μην ξαναγεμίζουμε το πιάτο και να μένουμε πάντα στη μία μερίδα, η οποία δεν είναι ίδιου μεγέθους με των ενηλίκων.
• να τρώμε σε συγκεκριμένες ώρες, να έχουμε χρόνο και να μη βιαζόμαστε. Καλό θα ήταν, όταν όταν τρώμε να μην παρακολουθούμε τηλεόραση.
• το πρωινό είναι πολύ σημαντικό για το παιδί. Μελέτες έχουν δείξει, ότι παιδιά που δεν λαμβάνουν πρωινό είναι περισσότερο υπέρβαρα από τα άλλα και έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες.
• το "δεκατιανό" στο σχολείο δεν θα πρέπει να είναι μια ανθυγιεινή επιλογή των γονέων ή από το κυλικείο.
• είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά ποια είναι η σημασία της σωστής διατροφής και πώς μπορούν να επιλέγουν υγιεινά σνακ, αλλά και τρόφιμα.
• οι γονείς θα πρέπει, με τη διατροφική τους στάση, να αποτελούν πρότυπο προς μίμηση.
• θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά για αύξηση της φυσικής δραστηριότητας
• αποτελεί λάθος να ενοχοποιούμε κάποιες τροφές και να τους δίνουμε τον συμβολισμό της τιμωρίας ή της επιβράβευσης.
• να φροντίζουμε, ώστε το παιδί να καταναλώνει τροφές από όλες τις ομάδες τροφίμων (γαλακτοκομικά, φρούτα, λαχανικά, δημητριακά, κρέας και παραγώγων του)
Γιάννης Μπαξεβάνης: να κινήσουμε το ενδιαφέρον του παιδιού μέσω της δημιουργίας!
"Το φαγητό πέρα από ζωτική ανάγκη είναι στοιχείο πολιτισμού και κοινωνική πράξη. Πόσα συμβόλαια έχουν υπογραφτεί μετά από ένα gourmet δείπνο; Πόσες διπλωματικές δράσεις γίνονται με υποστήριξη ένα εκλεκτό τραπέζι; Πόσες προτάσεις γάμου γίνονται γύρω απ’ ένα ρομαντικό τραπέζι; Μα, αλήθεια! Φαντάζεστε αυτά σ’ ένα «βρώμικο»;! Σίγουρη αποτυχία! Το μοίρασμα του φαγητού ενώνει τους ανθρώπους, δηλώνει την προσωπικότητα του οικοδεσπότη και τον σεβασμό του προς τους καλεσμένους του. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν να αγαπάνε το τραπέζι, αρχίζοντας από το οικογενειακό. Ποτέ δεν ήμουν της γνώμης « Δεν μιλάμε και το πιάτο μας κοιτάμε». Αντίθετα, στο τραπέζι, όμορφα στρωμένο, μας αρέσει να συζητάμε, να ανταλλάσσουμε ιδέες και, συχνά, έχουμε έτσι λύσει προβλήματα και απορίες.
Επίσης, μαγειρεύοντας μαζί, κινούμε το ενδιαφέρον του παιδιού στα υλικά μέσω της δημιουργίας. Με τον σκοπό αυτό ξεκίνησα πριν 15 χρόνια μαθήματα μαγειρικής για παιδιά, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Χαίρομαι να βλέπω τώρα πολλούς συνάδελφούς μου, να ανοίγουν τις κουζίνες τους στα παιδιά. Προσοχή όμως: τα μαθήματα μαγειρικής για παιδιά είναι ιδεολογία, ούτε εμπόριο, ούτε μόδα…
Τα παιδιά μας πέφτουν θύματα του ζουρλομανδύα της «γαστρονομικής παγκοσμιοποίησης», της παραπληροφόρησης, αλλά –θα το πω!- και της τεμπελιάς μας! Είναι απαραίτητο τα παιδιά να έρχονται επαφή με πολλές γεύσεις και αγνά υλικά, ώστε να μπορούν να φάνε μια μεγάλη γκάμα τροφών που τους εξασφαλίσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να είναι υγιή. Εμείς, οι γονείς, είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Και δεν είναι τόσο δύσκολο, επειδή τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα και διψάνε για ανακάλυψη. Έχουμε τη τύχη να ζούμε σε μία χώρα με πλούσια παράδοση στα αρτοσκευάσματα και γαλακτοκομικά, όπου παράγονται νοστιμότατα φρούτα και λαχανικά, ποιοτικά κρέατα και ψάρια. Ας τολμήσουμε, λοιπόν, γονείς και μάγειροι, να προτείνουμε γεύσεις πλούσιες, υλικά ποιοτικά και να γυρίσουμε την πλάτη στις εύκολες λύσεις και στα χαζά παιδικά μενού. Μόνο έτσι θα απελευθερωθούν τα παιδιά από το ψευδό-φαγητό, θα γίνουν ενήλικες με κρίση και θα ανακαλύψουν ότι η ποιοτική μαγειρική σημαίνει ποιότητα ζωής."
Τα συμπεράσματα
Οι φιλοξενούμενοι του athinoramaumami.gr εξέθεσαν από διαφορετικές πλευρές αλλά με τον καλύτερο τρόπο τις απόψεις τους, που σε όλα τα βασικά συμπίπτουν. Εμείς συνοψίζουμε τα βασικά.
- Μόλις το παιδί κλείσει τον ένα χρόνο, αρχίζουμε να το βάζουμε μέσα στον κόσμο του σπιτικού φαγητού, με την ποικιλία και τις γεύσεις που απολαμβάνουμε κι εμείς.
- Μαθαίνουμε στο παιδί τα τρόφιμα, του κινούμε το ενδιαφέρον, παίρνοντάς το μαζί στην αγορά: στο σουπερ μάρκετ, στον ψαρά και κυρίως στη Λαϊκή, όπου θα γνωρίσει καλύτερα τα φρούτα και τα λαχανικά στην εποχή τους.
- Μαγειρεύουμε μαζί με το παιδί, όταν μπορούμε, κάνοντάς το "παιχνίδι" και δίνοντάς του ρόλο μάγειρα. Βάζουμε στο παιχνίδι τα "δύσκολα" λαχανικά.
- Είμαστε ως γονείς το "καλό παράδειγμα". Ό,τι τρώμε, θα φάει. Φροντίζουμε να μαγειρεύουμε απ' όλα στο σπίτι.
- Ενημερώνουμε το παιδί για τα "κακά" των έτοιμων τροφίμων, όπως τα συντηρητικά κλπ, διαβάζοντας μαζί του τα συστατικά και τις ετικέτες. Κάνουμε συγκρίσεις στη γεύση με τα σωστά τρόφιμα.
- Φροντίζουμε, όσο μπορούμε, να τρώμε συγκετρωμένοι στο σπίτι, έστω και μια φορά την ημέρα.
