Μου είπαν, «Θα αναλάβεις τη στήλη του ‘‘Do Ιt’’». Τους ρώτησα, «Δηλαδή, εκείνη που ικανοί δημοσιογράφοι που έχουν περάσει ώρες στην κουζίνα μαγειρεύοντας, μάς γράφουν για τις εμπειρίες τους και μας δίνουν τις συνταγές τους;» Η απάντηση ήταν θετική. Μειδίασα.
Ναι μεν ως παιδί έφτιαχνα μωσαϊκό και το κατασπάραζα πριν προλάβει να παγώσει, έφτιαχνα και τούρτες από λάσπη που ψήνονταν στον ήλιο, και γαλλικό τοστ, αλλά από τότε λίγα πράγματα.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι φταίω και εγώ. Ποτέ δεν ήμουν του μέσα. Και όταν έχω ένα ελεύθερο βράδυ, προτιμώ να βγω. Έτσι, μαγειρεύω αρκετά σπάνια πλέον. Έχω μάθει καλά τρεις-τέσσερις συνταγές που είναι εύκολες και εφετζίδικες και τις φτιάχνω όταν καλώ φίλους ή όταν είμαι ερωτευμένη.
Για όλους αυτούς τους λόγους, χρησιμοποιώ τις σελίδες των συνταγών, σαν προσάναμμα στο τζάκι. Η εξήγηση είναι απλή. Υποσυνείδητα νιώθω μειονεκτικά απέναντί τους. Εκεί που η κυρία Χ με σνομπ ύφος λέει, «Καθαρίζουμε τα ψάρια, αφαιρούμε τα κόκαλα και φιλετάρουμε», εγώ συρρικνώνομαι και με τρόμο βλέπω μπρος μου το μέλλον προδιαγεγραμμένο με κόκαλα ψαριού να μου φωνάζει: «Σ’ αυτή τη ζωή οι πετυχημένοι ξέρουν να φιλετάρουν, ξέρουν ότι ‘‘φάρσα’‘ σημαίνει και γέμιση και ότι τα βιβλία μαγειρικής έχουν index των συνταγών στο πίσω μέρος».
Έτσι το αποφάσισα. Το δικό μου «Do It» θα είναι εκείνο ενός ανθρώπου που λατρεύει το φαγητό, έχει εμπειρία στο να το αξιολογεί, αλλά που ανοίγει σπάνια βιβλία συνταγών. H Nigella Lawson λέει, «Δεν πιστεύω πραγματικά ότι μπορείς ποτέ να μαγειρέψεις, αν δεν λατρεύεις το φαγητό». άρα έχω τα προσόντα!
Θα διαλέγω βιβλία γνωστών σεφ και κουζινογράφων, θα εκτελώ μια-δυο συνταγές με τα μάτια του beginer και θα σας τις δίνω με συμβουλές, αλλά και σχόλια γενικά για το βιβλίο, την προσωπικότητα και το στιλ του σεφ.
Για την αρχή διάλεξα το βιβλίο «How to Εat» της Nigella Lawson. Τη διάβαζα την περίοδο που ζούσα στο Λονδίνο και τη θαύμαζα απεριόριστα. Ίσως και να τη ζήλευα λιγάκι. Πανέμορφη, επιτυχημένη TV-cooking star, καλή μαγείρισσα, σύζυγος του συλλέκτη Saatchi και γυναίκα που χωρίς περιστροφές δηλώνει, «Το προσόν μου είναι ότι είμαι φαγάνα»… Και κορμάρα, θα πρόσθετα. Ξεχώρισα μια συνταγή κοτόπουλο με μανιτάρια μορέλ –όχι δύσκολη αλλά εντυπωσιακή για ένα τραπέζι– και ένα βράδυ στις δέκα, αφού η φίλη μου η Κοραλία έβαλε τα παιδιά στο κρεβάτι, ξεκινήσαμε. Τα υλικά κόστισαν περίπου € 30 (για 4 μπουτάκια, που φάγαμε 3 άτομα).
Τα βιβλία της Nigella είναι εξαιρετικά, γιατί είναι αναλυτικά και όχι πολύ δύσκολα, πράγμα θετικό για τους αρχάριους. Η ίδια αναφέρει, «Θέλω φαγητό που μπορεί να φτιαχτεί και να φαγωθεί στην πραγματική ζωή». Αν είστε ταλέντα, θα προχωρήσετε και στα βιβλία του Ferran Adri!… Αλλά, «Ακόμη και οι μεγάλοι ζωγράφοι μοντέρνας τέχνης ξεκίνησαν μαθαίνοντας να σχεδιάζουν», λέει η Nigella.
