Είμαι συχνή βιοκαταναλώτρια, αλλά δεν είχα βάλει στο πρόγραμμά μου τη συγκεκριμένη ημέρα της βιολογικής λαϊκής που γίνεται στη γειτονιά μου. Μέχρι που την επισκέφτηκα. Λίγοι πάγκοι, χωρίς την ατέλειωτη ποικιλία και το απέραντο φολκλόρ χρώμα της κλασικής λαϊκής, αλλά με πραγματικά άλλο άρωμα.
Πρώτα απ’ όλα, διαφέρει στην ώρα, μιας και οι βιολαϊκές γίνονται συνήθως μεσημέρι προς απόγευμα. Κι ύστερα, είναι άλλος κόσμος: πιο συνειδητός, πιο εκλεκτικός και –γιατί όχι;– πιο ευγενικός. Υπάρχει ένα κλίμα μυημένων στην καθαρή τροφή, ένα κλίμα σιωπηλής σταυροφορίας για το δικαίωμα να τρέφεσαι υγιεινά και να προσφέρεις στους δικούς σου ποιοτικότερο φαγητό.
Έπειτα, είναι τ’ αρώματα. Λίγο να «ταράξεις» το καφάσι με τις φράουλες και νομίζεις ότι περπατάς μέσα σε έναν εξοχικό φραουλόκηπο. Αν πάρεις στα χέρια σου ένα ζουμερό νεκταρίνι, νιώθεις ήδη τη γεύση του στο στόμα σου. Όσο για τις ντομάτες; Σε χτυπούν γλυκά στη μύτη σαν να τις τεμαχίζεις προσεκτικά πάνω στο μάρμαρο της κουζίνας.
Έφερα λοιπόν φρούτα και λαχανικά από τη νοικοκυρεμένη βιολογική λαϊκή της περιοχής μου κι έστρωσα τραπέζι. Χρυσοκίτρινες πατάτες από βιοκαλλιεργητές της Νάξου, κολοκυθάκια και μελιτζάνες από τα Τρίκαλα και τον Μαραθώνα συνέθεσαν το απόλυτο μπριάμ. Η σακούλα μου είχε ακόμα αγγούρια, βερίκοκα, παντζάρια, κρεμμύδια, μαϊντανό και μάραθο από τον πάγκο του Γιώργου Πεγιούδη από τα Τρίκαλα Ημαθίας, αλλά και λίγα σέλινα, σέσκουλα και πικάντικα ραπανάκια από αγροκτήματα της Πέλλας και της Νάουσας.
Ένα λαχταριστό μπριάμ, μια πλούσια χωριάτικη και μια δροσερή φρουτοσαλάτα στο τέλος έκαναν τη διαφορά. Κανείς δεν πίστευε ότι δεν είχε αλλάξει τίποτε άλλο πέρα από την ποιότητα των υλικών, που όμως είναι καθοριστική – ειδικά στην ελληνική καλοκαιρινή, σχεδόν… ωμοφαγική κουζίνα.
Όταν κόπηκε και το καρπούζι, ο κύβος ερρίφθη: αποφασίσαμε ότι θα ψωνίζω μόνο βιολογικά.
Την επόμενη Πέμπτη, ξαναπήγα στη λαϊκή. Γέμισα τις χάρτινες σακούλες και το διχτάκι μου με ό,τι χρειαζόμουν, αλλά κράτησα χρόνο για να περιπλανηθώ και στα μη οπωρικά. Φρέσκος βασιλικός πολτός από κτήμα του Σημηριώτη στη Μάνη. ζάχαρη χύμα του Βασιάδη από ζαχαροκάλαμο. βιολογικό βαλσαμικό ξίδι Παπαδημητρίου. ελιές από τον Μουστακλή στο Μεσολόγγι. έξτρα παρθένο βιολογικό λάδι από τη Λακωνία…
Το διχτάκι μου άρχισε ν’ αναστενάζει. Βλέπετε, αν οι περισσότερες πρώτες ύλες της κουζίνας μας αντικατασταθούν με ολόφρεσκες βιολογικές μία φορά την εβδομάδα, η ποιότητα της διατροφής μας αλλάζει άρδην. Εξάλλου, δεν είναι μόνο θέμα υγείας αλλά και απόλαυσης. Λίγη βιολογική φάβα με ένα γλυκό κρεμμυδάκι από τον Μαραθώνα, το καλύτερο οργανικό σας λάδι και φρεσκοαλεσμένο πιπέρι, μια βιολογική χωριάτικη, και ο καλοκαιρινός παράδεισος στο τραπέζι σας έχει και γεύση και οσμή.
Γνωρίστε τους παραγωγούς, ρωτήστε τους για τα προϊόντα, τι σας προτείνουν, τι φύτεψαν και τι περιμένουν από το περιβόλι τους. Αποκτήστε τους αγαπημένους σας πάγκους – μικροί προσομοιωτές του δροσερού καλοκαιρινού περιβολιού. Μάθετε περισσότερα για την τροφή σας και κάντε την αρχή για μια καλύτερη υγεία αλλά και ένα πιο νόστιμο τραπέζι, με γεύση που μπορεί ακόμα να θυμίζει τα κυριακάτικα φαγάκια της μαμάς...
Για να επιλέγετε πάντα τα πιο φρέσκα βιολογικά προϊόντα
• Ελέγχετε το χρώμα των λαχανικών: όσο πιο έντονο είναι τόσο περισσότερη βιταμίνη Α περιέχουν.
• Προτιμάτε φρούτα και λαχανικά την εποχή που ωριμάζουν φυσικά. Τότε έχουν καλύτερη εμφάνιση, άρωμα και θρεπτικά συστατικά, αλλά και μικρότερες πιθανότητες «βοηθημάτων» από ανθρώπινο χέρι.
• Αποφεύγετε λαχανικά που δείχνουν να έχουν όλα το ίδιο μέγεθος, βάρος, χρώμα κ.λπ. Αυτή η ομοιομορφία, ευτυχώς, σπάνια συναντάται σε προϊόντα βιολογικής παραγωγής.
• Μην είστε καχύποπτοι με τα λαχανικά που έχουν μικρό όγκο: είναι πολύ συχνά απόδειξη της φυσικότητάς τους.
• Μυρίστε μόνοι σας τα προϊόντα. Η μύτη σας θα εξασκηθεί και πολύ δύσκολα θα ξεγελιέται. Το βαθύ πλούσιο άρωμα είναι ένδειξη υγείας και αγνότητας του προϊόντος.
• Γνωρίστε προσωπικά τους βιο-παραγωγούς πίσω από τον πάγκο. Την επόμενη φορά που θα σας δουν, θα σας προσέξουν: είστε η προσωπική τους πελατεία!
