Σκοτεινός Θάλαμος

Σε πρώτο επίπεδο παρακολουθούμε την ακριβή ψυχολογική σκιαγράφηση ενός ατόμου που η μοναξιά, το παγερό αστικό περιβάλλον, η φύση της εργασίας του και η μονομανιακή εξάρτησή του από αυτήν, τον καθιστούν σιγά-σιγά παράφρονα (σαν τον «Ταξιτζή» του Σκορσέζε ή τον «Ένοικο» του Πολάνσκι). Το δεύτερο επίπεδο της ταινίας αφορά τις σκέψεις του ήρωα και τον προβληματισμό του πάνω στη φύση και το ρόλο της φωτογραφίας, με οξυδερκείς κοινωνιολογικές και σημειολογικές παρατηρήσεις, που δείχνουν ότι ο Ρόμανεκ, που προέρχεται από τη σχολή του βιντεοκλίπ, είναι δημιουργός με άποψη – έστω κι αν η κλιμάκωση προς το θρίλερ δεν είναι το καλύτερο σημείο της ταινίας.