Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον

Ο Παπαστάθης ανοίγει και κλείνει την ταινία με τον εγκλεισμό και το θάνατο του Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο, παρουσιάζοντας το κύριο αφήγημα ως ένα παραλήρημα ενός ανθρώπου που θυμάται τα παιδικά του χρόνια και οι μνήμες του μπλέκονται με τα κείμενα των έργων του. Έτσι περνά πιο εύκολα στον θεατή ο αποσπασματικός κι ετερόκλητος χαρακτήρας του ομώνυμης νουβέλας του Βιζυηνού. Εξαιρετικά προσεγμένη παραγωγή, με καλές ερμηνείες, τιμήθηκε με 7 Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, όπως και με το βραβείο του κοινού.