Elizabeth

Ο Καπούρ υιοθετεί μια «σκοτεινή» σκηνοθεσία σε μια άνιση προσπάθεια να απομυθοποιήσει την αίγλη που περιβάλλει αν όχι την Ελισάβετ, τουλάχιστον την αυλή της. Όμως τούτο το πορτρέτο της αρχικά ρομαντικής γυναίκας, που θυσιάζει το φύλο της για να κυριαρχήσει σ’ ένα βασίλειο ανδρών ιντριγκαδόρων, δεν μπορεί παρά να είναι γοητευτικό και να καταλήγει σε μια ιστορική απολογία του σκοπού που αγιάζει τα μέσα.