Λολίτα

Δεύτερη προσέγγιση του μυθιστορήματος του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ έπειτα από την κάπως εγκεφαλική διασκευή του Κιούμπρικ. Ο Λιν αποκαθιστά την ερωτική διάσταση του βιβλίου, χωρίς ωστόσο να φτάνει στα άκρα. Επιπλέον, η ταινία δεν λειτουργεί ως ειρωνικό σχόλιο των ηθών της Αμερικής του μεταπολέμου όπως το βιβλίο. Καλή η επιλογή της Ντομινίκ Σουέιν.