Ας είμαστε ειλικρινείς: η μισή απόλαυση του ξενυχτιού για μια χολιγουντιανή απονομή βραβείων είναι ο σχολιασμός των φορεμάτων στο κόκκινο χαλί. Πόσο όμως συνένοχους μπορεί να μας κάνει αυτή η «ένοχη» απόλαυση και τα tweets (που γράφουμε με τις πιτζάμες μας) σε μια σεξιστική και αντι-δημιουργική κουλτούρα; Το «Fashion Police» του E! με παρουσιάστρια την ασεβή μακαρίτισσα Joan Rivers αποθέωσε το ενδυματολογικό κουτσομπολιό (με ριψοκίνδυνες ενότητες όπως το… «Μάντεψέ με από τα οπίσθια»), αλλά αυτή η εκπομπή-πρότυπο για παρόμοιες ενότητες και στις δικές μας πρωινομεσημεριανές εκπομπές έπεσε θύμα του εαυτού της. Όλα ξεκίνησαν με ένα άκομψο ρατσιστικό σχόλιο της Giuliana Rancic στα φετινά Όσκαρ για τα κοτσιδάκια της Αφροαμερικανίδας ηθοποιού Zendaya – «την κάνουν να μοιάζει σαν να μυρίζει πατσουλί ή μαριχουάνα». Λίγες μέρες μετά, η Kelly Osbourne, η οποία συμμετείχε στην εκπομπή από την αρχή της, αποχώρησε, ενώ την ακολούθησε η κωμικός Kathy Griffin, η αντικαταστάτρια της Rivers μετά το θάνατό της, η οποία έγραψε: «Δεν είμαι αγία – είμαι μια φεμινίστρια που λατρεύει τα προσβλητικά αστεία… και θα βρείτε πολλά στο ρεπερτόριό μου. Αλλά δεν θέλω να χρησιμοποιώ τη δουλειά μου για να συνεισφέρω σε μια κουλτούρα άπιαστης τελειομανίας και έλλειψης ανεκτικότητας απέναντι στη διαφορετικότητα».
Λόγω των δύο αποχωρήσεων, το κανάλι αποφάσισε να διακόψει την εκπομπή μέχρι τον Σεπτέμβριο σε μια προσπάθεια να φρεσκάρει το concept ενόψει της νέας σεζόν που θα στρωθεί με κόκκινα χαλιά. Μήπως όμως αυτή η εμμονή με τα ρούχα, τα κοσμήματα και τα νύχια (το Ε! έστηνε στο κόκκινο χαλί ειδικό κουβούκλιο για «έλεγχο» του μανικιούρ!) είναι εκτός μόδας; Η καμπάνια στα social media με το hashtag #AskHerMore που ξεκίνησε από πέρυσι, προέτρεπε τους δημοσιογράφους να ρωτούν τις γυναίκες ηθοποιούς κάτι παραπάνω από το μόδιστρο που τις έντυσε. Τώρα, με αφορμή την προσωρινή διακοπή του «Fashion Police», τα –όχι αθώα για την κατάσταση– αμερικανικά media συζητούν για το φεμινισμό, τα γυναικεία πρότυπα, την υποτίμηση των γυναικών ηθοποιών σε κούκλες βιτρίνας. Θα έπρεπε να το ψάξουν κι αλλιώς: εδώ υπάρχει θέμα με ένα αδηφάγο σύστημα που τρέφεται από την κουλτούρα των celebrities, με πανελίστες χωρίς καλλιέργεια και χιούμορ που εκτοξεύουν κακιούλες και με τη second screen τηλεθέαση που τείνει να εξελιχθεί στο πεζούλι του χωριού όπου οι κουτσομπόλες σχολιάζουν ό,τι κινείται.
