Ανανέωση τώρα. Το έχουμε επισημάνει με ιδιαίτερη ικανοποίηση ότι οι νέοι κινηματογραφιστές έχουν βρει διέξοδο στην τηλεόραση. Στη δημόσια τηλεόραση εννοούμε – λες και θα μπορούσε να πάει το μυαλό σου αλλού! Εδώ πρόκειται για μια πρώτης τάξης δημιουργική κι ευπρόσδεκτη διαπλοκή, που με καινούργιες παραγωγές τινάζει από την ΕΡΤ αυτό το άρωμα «ακαδημαϊκίλας» και φρεσκάρει την εικόνα μακρόβιων εκπομπών της. Όπως στο αποψινό επεισόδιο του «Παρασκηνίου» (22.00, ΕΤ1), στο οποίο ο Σύλλας Τζουμέρκας βιογραφεί τον Γιώργο Φιλιππίδη, τον συμφοιτητή του και ποιητή που είχε αυτοκτονήσει επεισοδιακά στα είκοσί του χρόνια. Με τον ίδιο παροξυσμικό και παρορμητικό τρόπο που εισέβαλε στον κινηματογράφο με τη «Χώρα Προέλευσης», ο Τζουμέρκας εδώ συλλέγει μαρτυρίες από το Skype, δεν φοβάται να αφεθεί στην καταιγιστική ροή του λόγου, επιτίθεται με τα ποιήματα του νεαρού αυτόχειρα και με προσφιλείς του εικόνες, καταθέτοντας έτσι μια ιδιαίτερη βιογραφία φτιαγμένη από τα πιο προσωπικά υλικά. Πέρυσι είχε σκηνοθετήσει το καλύτερο επεισόδιο των «Φυλών της Αθήνας» («Κρυφά Σχολειά», φωτό) και προστέθηκε σε μια λίστα ονομάτων που έφτιαξαν την πιο ενδιαφέρουσα τηλεόραση της περασμένης σεζόν. Από την Εύα Στεφανή και τον Αλέξη Αλεξίου (στις περσινές σειρές «Φιλοξενούμενοι» και «Οικολογικά Ημερολόγια» αντίστοιχα) μέχρι τους μικρομηκάδες που μας ξεναγούν φέτος στις «Μικροπόλεις» της Αθήνας και τον έμπειρο Μάρκο Γκαστίν του «Docville», η πολύπαθη ΕΡΤ έχει κερδίσει ένα μικρό στοίχημα, το οποίο αποτελεί και τη ζωντανότερη πλευρά της παραγωγής της.
