Δέκα μήνες μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ και με τη ΝΕΡΙΤ να ετοιμάζεται να αντικαταστήσει –άγνωστο ακόμη πότε– τη μεταβατική ΔΤ, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις με αμφιθυμία. Οι εναπομείνασες φωνές για το πρωτοφανές «μαύρο» επιχειρούν ακόμη να ισορροπήσουν μεταξύ συναισθήματος και λογικής. Στο «Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας», το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έχοντας κάνει προηγουμένως πρεμιέρα σε ευρωπαϊκές δημόσιες τηλεοράσεις, η υπόθεση της ΕΡΤ χρησιμοποιείται ως case study για τα πλήγματα που δέχεται το δημοκρατικό πολίτευμα σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Ο Αυγερόπουλος «πιάνει» τον συγκεκριμένο στόχο μεταξύ πλάνων από τους διαδρόμους και τον κήπο του ραδιομεγάρου τον Ιούνιο του 2013 και παραδοχής του υφυπουργού κ. Καψή για λάθος χειρισμούς. Ωστόσο όλα όσα στοιχειοθετούν τη θέση του Αυγερόπουλου είναι γνωστά και, δυστυχώς, έχουν πια χωνευτεί μαζί με τόσα άλλα από την κοινή συνείδηση. Τώρα έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο, που είναι η διαμόρφωση με αργά βήματα του νέου προγράμματος της ΝΕΡΙΤ. Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκαν τα ονόματα των τεσσάρων γενικών διευθυντών του νέου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, ενώ αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο οι πρώτες είκοσι εκπομπές που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα μέχρι τον Ιούνιο, καθώς και οι ξένες σειρές που θα μεταδοθούν κάποια στιγμή στο μέλλον. Η μουσική, η οικολογία, η Ιστορία και η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, το Μουντιάλ αποτελούν τη θεματολογία των εγκεκριμένων ελληνικών παραγωγών, με τα «Βιβλία στο κουτί», τα «Προσωπικά», το «Αλάτι της γης», τη «Μηχανή του χρόνου» και τα εξαιρετικά «Ελλήνων δρώμενα» να επιστρέφουν με καινούργια επεισόδια. Όσο για τις έξι ξένες σειρές που μισθώθηκαν («The Hour», «Broadchurch», «Utopia», «The Bridge», «Hunted», «The Legacy») πρέπει να παραδεχτούμε ότι, ως μη mainstream, αποτελούν εύστοχες επιλογές.
