Η ΝΕΡΙΤ είναι επισήμως πλήρες μέλος της EBU, καθώς «πληροί όλες τις προϋποθέσεις» για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση Δημόσιων Ραδιοτηλεοράσεων μετά τα «σημαντικά βήματα που έγιναν σε σύντομο διάστημα για την εξ αρχής δόμηση του νέου δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα». Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η Ελλάδα θα πάει στη Eurovision… Τουλάχιστο αυτήν τη σύνδεση έσπευσε να κάνει η ΝΕΡΙΤ μετά την αναγνώρισή της από την EBU, στέλνοντας στο καπάκι δελτίο Τύπου για τη συμμετοχή στο μουσικό διαγωνισμό και κάνοντας τις συντακτικές ομάδες των πρωινομεσημεριανών εκπομπών να αναστενάξουν με ανακούφιση. Απορούμε ποια θα ήταν η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δημόσιων Ραδιοτηλεοράσεων αν αξιολογούσε την υποψηφιότητα της ΝΕΡΙΤ ως τηλεθεατής και πολίτης της Ελλάδας κι όχι στα χαρτιά, όπου πράγματι μπορεί να εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Στην τηλεοπτική πραγματικότητα, όμως, η ΝΕΡΙΤ είναι ένα κανάλι το οποίο μέσα από τους ατυχέστατους χειρισμούς που ακολούθησαν το κλείσιμο της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013 δεν έχει πρόγραμμα, προφίλ και, κατά συνέπεια, ανταγωνιστικό βάρος στην τηλεοπτική αγορά. Αξιόλογες οι εκπομπές, οι ταινίες και οι ξένες σειρές, αλλά προγραμματίζονται σκόρπια, ενάντια σε κάθε έννοια τηλεοπτικής λογικής για προσέλκυση του κοινού, με αποτέλεσμα η τηλεθέαση να είναι μονοψήφια. Τι κι αν σ’ αυτό το ελλειπτικό πρόγραμμα υπάρχουν καταπληκτικές σειρές όπως το «Utopia» και το «Broadchurch», σπουδαίες ταινίες, όπως το «Ένας Χωρισμός» το επόμενο Σάββατο, και ιστορικές εκπομπές, όπως το «Μονόγραμμα»; Όπως θα μπορούσε να μας βεβαιώσει κάποιος πρωτοετής στις τηλεοπτικές σπουδές, όλα αυτά θα πάνε χαμένα, γιατί στη συνείδηση του μέσου τηλεθεατή η ΝΕΡΙΤ είναι ανύπαρκτη λόγω ευκαιριακής ροής προγράμματος – ένα «Βιβλία στο κουτί» εδώ, ένα «Εποχές και συγγραφείς» εκεί, τα «Στέκια» που κάποια στιγμή θα επιστρέψουν κι ένα τηλεπαιχνίδι με τη Βίκυ Φλέσσα που κάπου έχει κολλήσει. Κι επιπλέον, δεν δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα του κλεισίματος της ΕΡΤ μερικές καλές ταινίες και σειρές ή εκπομπές-κληρονομιά από την ΕΡΤ…
