Περισσότερο ίσως από άλλες χρονιές, το θέατρο ποντάρει φέτος στη σιγουριά της συγγραφικής υπογραφής ακόμη και αν πρόκειται για έργα που ανεβαίνουν για πρώτη φορά στις ελληνικές σκηνές.
Λίγοι μπορούν να χτίσουν σασπένς και ατμόσφαιρα όπως η Αγκάθα Κρίστι. Το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» της διάσημης συγγραφέως αστυνομικών μυθιστορημάτων διασκεύασε για το θέατρο ο Κεν Λούντβιχ, το έργο ανέβηκε στο Λονδίνο κι εμείς θα το δούμε σε μετάφραση-σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη στο Θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη, με πρωταγωνίστρια την ίδια αλλά και τους Αντώνη Καφετζόπουλο, Τάκη Χρυσικάκο, Ταμίλα Κουλίεβα (από αρχές Νοεμβρίου).
Επίσης λίγοι συγγραφείς μπορούν να μιλήσουν όπως ο Τολστόι για την ουσία που κρύβεται στα πιο μικρά πράγματα. Ήδη από την περασμένη άνοιξη η Όλια Λαζαρίδου ανακοίνωσε πως θα ανεβάσει τη νουβέλα «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», με τη Λυδία Φωτοπούλου, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων (από 5 Νοεμβρίου), ενώ πρόσφατα μάθαμε πως το ίδιο κείμενο θα ερμηνεύσουν οι Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, στο Αλκμήνη (από αρχές Οκτωβρίου).
Σε ένα καθημερινό όσο και κομβικό ζήτημα, τις σχέσεις ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους, εστιάζει ο «Κήπος» του Μπρους Γκουτς. Το έργο του ιδρυτικού μέλους της καναδο-βρετανικής κολεκτίβας New Fangled Stages κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Από Μηχανής (από 22 Οκωβρίου), σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, με πρωταγωνιστές τους Στέλιο Μάινα και Κάτια Σπερελάκη. Το ίδιο έργο θα παίζεται παράλληλα και στην αγγλική γλώσσα, με πρωταγωνιστές τον Μπρους Γκουτς και τη Λιν Βογκτ.
Ο Δημήτρης Μυλωνάς σκηνοθετεί στο θέατρό του (από 8 Δεκεμβρίου) ακόμη ένα δυνατό κείμενο, το μονόλογο του Κολμ Τόιμπιν «Η διαθήκη της Μαρίας», με την Ασπασία Κράλλη να κάνει έναν απολογισμό ζωής ως μάνα που έχει χάσει το παιδί της. Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά του βιβλίου «Η διαθήκη της Μαρίας» που κυκλοφορεί από τον Ίκαρο από το 2014 και αγαπήθηκε πολύ τόσο από τους κριτικούς όσο και από τους αναγνώστες. Το έργο παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 2013, σε ερμηνεία της Φιόνα Σο και προτάθηκε για τρία βραβεία Tony, συμπεριλαμβανομένου και αυτού για το καλύτερο θεατρικό έργο.
Στο Σύγχρονο Θέατρο η Ελένη Σκότη ανεβάζει (από 7 Νοεμβρίου) το πολυσυζητημένο έργο του 2016 «Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν Μακμίλαν, με τη Μαίρη Μηνά να ερμηνεύει το νεαρό τζάνκι, και η Λίλλυ Μελεμέ καθοδηγεί σκηνοθετικά έναν ωραίο θίασο, αποτελούμενο από τους Στέλιο Μάινα, Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Κατερίνα Λέχου, Κατερίνα Μισιχρόνη και Γιώργο Κοτανίδη, στο «Δείπνο» του Χέρμαν Κοτς, όπου η βιτρίνα της αψεγάδιαστης ζωής μιας αστικής οικογένειας ραγίζει όταν τα μέλη της κάθονται γύρω από ένα τραπέζι (από 16 Νοεμβρίου).
Το φαγητό λειτουργεί ως οικείος κώδικας για να τεθούν κοινωνικά ζητήματα και στην «Κουζίνα» του Άρνολντ Γουέσκερ, του κορυφαίου της γενιάς των Angry Young Men στο βρετανικό θέατρο των ’50s, το οποίο ανεβάζoυν ο Γιώργος Νανούρης και μια ομάδα νέων ηθοποιών στο Αποθήκη (από 5 Οκτωβρίου).
Το φακό του στην κοινωνία στρέφει και ο Αντώνης Γαλέος, διενεργώντας ωστόσο ένα ανθρωπολογικό πείραμα για τα όρια των ταμπού και της ανεκτικότητας στο πολυπρόσωπο «Fucking men» του Τζο ΝτιΠιέτρο στο Vault (από 4 Νοεμβρίου).
«Καθηλωτικό, διορατικό και ωμά ειλικρινές», χαρακτηρίζει το νεοϋορκέζικο «Time Out» το «Αν υπάρχει, δεν το ’χω βρει», στο οποίο ο Νικ Πάιν παρομοιάζει τη χαοτική κατάσταση του πλανήτη με την κατάσταση μιας οικογένειας (από 11 Οκτωβρίου). Το σκηνοθετεί στο Βρετάνια ο Μάκης Παπαδημητρίου και πρωταγωνιστεί μαζί με τους Μαρία Λεκάκη, Αγγελική Γρηγοροπούλου και Δημήτρη Πασσά.
Ο Γρηγόρης Βαλτινός και ο Γιάννης Σαρακατσάνης καταπιάνονται με τη σχέση καθηγητή - μαθητή στο «Κάθε Τρίτη με τον Μόρι» των Τζέφρι Χάτσερ και Μιτς Άλμπομ, που σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης στο Ιλίσια-Βολανάκη (από 20 Οκτωβρίου), ενώ ένα άλλο ντουέτο, η Θάλεια Ματίκα και ο Γιάννης Δρακόπουλος, μηδενίζουν και αρχίζουν να ξαναμετρούν με χιούμορ τη σχέση τους στο «Beginning» του Ντέιβιντ Έλντριτζ, που σκηνοθετεί ο Τάσος Ιορδανίδης στο 104 (από 14 Σεπτεμβρίου).
