«Γρανάδα»: Είδαμε πρόβα και μιλήσαμε με τους συντελεστές της νέας παράστασης του Γιάννη Καλαβριανού

Μετά τα υψηλής ευαισθησίας «Αβελάρδος και Ελοΐζα» και «Γιοι και κόρες» που σημείωσαν μεγάλη θεατρική επιτυχία, βραβεύτηκαν και μεταφράστηκαν, ο Γιάννης Καλαβριανός ανεβάζει στο Από Μηχανής Θέατρο (31/1) το νέο του έργο «Γρανάδα». Η Γιώτα Δημητριάδη είδε την πρόβα και μίλησε με τους συντελεστές.

Η «Γρανάδα» είναι ένα έργο που πραγματεύεται την απώλεια, τις συμπτώσεις που δένουν τις ζωές μας για πάντα, τις τροχιές των άστρων και τη θέληση των ανθρώπων να προχωρήσουν. Στην παράσταση παρακολουθούμε την πορεία ενός ερωτευμένου ζευγαριού, που στιγματίστηκε από ένα ατύχημα, και τη ζωή μιας οικογένειας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της Ιωάννας της Τρελής, μιας Ισπανίδας βασίλισσας που έζησε βυθισμένη στο πένθος μετά το χαμό του συζύγου της.

Νωρίς το απόγευμα στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου οι έξι ηθοποιοί της ομάδας Sforaris έχουν πάρει θέση στο σκηνικό που έχει στήσει η Ευαγγελία Θεριανού. Μπαίνοντας έχουμε την τύχη να γίνουμε μάρτυρες μιας εκρηκτικής σκηνής λίγο πριν από το φινάλε… «Είναι λάθος να λέμε ότι, όταν κάποιος πεθαίνει, έμεινε στον τόπο. Στον τόπο μένουν οι άλλοι», δηλώνει από σκηνής ο Γιώργος Γλάστρας, που υποδύεται τον συνονόματό του ήρωα. Ακολουθεί ένα επίσης δυνατό σκηνικό ντουέτο με την Έφη Σταμούλη και τη Φιλαρέτη Κομνηνού, η οποία της λέει σπαρακτικά: «Μεγάλο πράγμα να χαίρεται κάποιος και να μην του περνάει από του μυαλό ότι με το ίδιο δέντρο εσύ βαλάντωσες».

«Το πώς ένας άνθρωπος μέσα σε δευτερόλεπτα είναι νεκρός με σοκάρει. Το γεγονός και τα επακόλουθά του, το πώς θα το ανακοινώσεις, το πώς θα συνεχίσεις τη ζωή σου, το πώς θα αδειάσεις ένα σπίτι…» Γ. Καλαβριανός

Ο Γιάννης Καλαβριανός έχει δημιουργήσει έναν υπέροχο θίασο. Συνομιλώντας με τους ηθοποιούς μαθαίνουμε ότι αυτό που συνδέει τα μέλη της Ομάδας Sforaris είναι η κοινή καλλιτεχνική τους πατρίδα, η Θεσσαλονίκη, και η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης όπου οι περισσότεροι πρωτοσυναντήθηκαν. Η παλιά δασκάλα του, η Έφη Σταμούλη, η θεία Έλλη της παράστασης και μια από τις σημαντικότερες θεατρικές φυσιογνωμίες της Θεσσαλονίκης, μας λέει σχετικά: «Όταν δουλεύουμε μαζί, ξεχνάμε ότι υπήρξα δασκάλα του. Είναι πάντως μια μεγάλη ανανέωση να σε σκηνοθετούν μαθητές σου». Ένας ακόμη λόγος που τη χαροποιεί είναι η συνάντησή της με τη φίλη της, Φιλαρέτη Κομνηνού. Γεγονός που μας επιβεβαιώνει και εκείνη: «Με την Έφη είμαστε δυο φιλενάδες που παίζουν μαζί, με ό,τι αυτό σημαίνει… Υπάρχει μια συνενοχή».

Η Κομνηνού υποδύεται την Άννα, τη μητέρα της οικογένειας, και μας λέει: «Μένει στάσιμη και μάλλον αρνείται την απώλεια. Αρνείται να προχωρήσει…». Τι διέκρινε όμως στον Καλαβριανό και συνεργάζεται για πρώτη φορά μαζί του; «Όταν είχα δει την παράσταση “Γιοι και κόρες”, σκέφτηκα ότι αυτός σκηνοθέτης έχει κάτι το αυθεντικό που με ενδιαφέρει…». Η Κομνηνού βιώνει στη σκηνή μια ξεχωριστή σχέση με τη Στέφη Πουλοπούλου. «Εγώ υποδύομαι τη Λήδα, την κόρη της οικογένειας, που επιστρέφει στο πατρικό σπίτι έπειτα από μια σειρά προσωπικών αποτυχιών», μου εξηγεί η Πουλοπούλου, σταθερό μέλος της ομάδας. Το γιο της ερμηνεύει ο νεότερος της παρέας, ο Διαμαντής Αδαμαντίδης, ο οποίος έχει την ίδια ηλικία με τον ήρωα της «Γρανάδας», τον εικοσιεξάχρονο Άρη.

Η Αλεξία Μπεζίκη, πάλι, βλέπει μέσα σε όλη την ιστορία του πένθους και της απώλειας μια αχτίδα φωτός. Σχολιάζει ταυτιζόμενη με το ρόλο της: «Είμαι η Χριστίνα, η φίλη του Άρη. Μπαίνω στο έργο και αλλάζω την ατμόσφαιρα του σπιτιού, τους μετακινώ λίγο…»

Όσο για τον Γιώργο Γλάστρα, που δίνει σταθερά το «παρών» στις παραστάσεις του Καλαβριανού, θα υποδυθεί τον συνονόματό του Γιώργο, τον πατέρα της οικογένειας και καθηγητή πανεπιστημίου: «Μέσω αυτού συνδέεται με την ιστορία μας η ιστορία της Ιωάννας της Τρελής – την ακούμε μέσα από τις διηγήσεις του». Την Ιωάννα την Τρελή επωμίζεται η Λυδία Φωτοπούλου, που θα εμφανίζεται στην παράσταση μέσω βίντεο.

«Προσπαθούσα να καταλάβω εκ των υστέρων πώς οδηγηθήκαμε εδώ… Για μένα το ζήτημα της απώλειας και της διαχείρισης της με απασχολούσε πάντα» εξομολογείται ο Καλαβριανός. Παραδέχεται όμως ότι έχει επηρεαστεί και από τις πρώτες του σπουδές: «Οι πρώτες σκέψεις γεννήθηκαν στην ιατρική. Αυτό το πράγμα, το πώς ανακοινώνεις ότι κάποιος άνθρωπος δεν τα κατάφερε, μου ήταν δυσβάστακτο. Το πώς ένας άνθρωπος μέσα σε δευτερόλεπτα είναι νεκρός με σοκάρει. Το πώς θα το ανακοινώσεις, το πώς θα συνεχίσεις τη ζωή σου, το πώς θα αδειάσεις ένα σπίτι, με απασχολούσαν πολύ…»

Τι είναι για σας η Γρανάδα;

Φιλαρέτη Κομνηνού

«Η απώλεια, είτε ερωτική είτε βιολογική, και η αγωνία μας πώς να τη διαχειριστούμε. Έχει μια συμβουλή η Δημουλά: “Οι σχέσεις και οι εξαρτήσεις πρέπει να ράβονται με αραιές βελονιές για να ξηλώνονται εύκολα”. Αλλά από την άλλη, να βάλω το αίσθημά μου σε ενυδρείο;»

Έφη Σταμούλη

«Είναι η “πόλη του καλού θανάτου” και όπως λέει και το κείμενο: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να είναι κανείς τυφλός στη Γρανάδα”. Νομίζω ότι για το χαρακτήρα που ερμηνεύω έχει μεγαλύτερη σημασία, διότι για την Έλλη η ζωή ξεκίνησε και σταμάτησε σ’ ένα ταξίδι στη Γρανάδα».

Γιώργος Γλάστρας

«Για μένα είναι μια μυστηριώδης εξωτική λέξη που κάθε φορά παίρνει διαφορετικό νόημα. Η Γρανάδα μπορεί να συμβολίσει οτιδήποτε μπορεί να έχεις ως στόχο ή βαθιά επιθυμία ή ως μεγάλο φόβο για τους δικούς σου ανθρώπους ή τον εαυτό σου».

Στέφη Πουλοπούλου

«Κατ’ αρχάς, είναι ένας τόπος που θέλω πολύ να πάω! Κατά δεύτερον είναι ένα σύμπαν που δημιουργούμε κάθε μέρα στις πρόβες και πιστεύω ότι θα γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον στη συνέχεια, όταν ξεκινήσουν οι παραστάσεις».