Σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι... Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου τα κάνουν όλα στο «Πέτρες στις τσέπες του» της Μαρί Τζόουνς, ένα έργο που εξυψώνει το υποκριτικό παιχνίδι και αποκαθηλώνει το λαμπερό κόσμο του θεάματος, και μας γειώνουν στην πραγματική ζωή με το χιούμορ, το νεύρο και το αυτοσχεδιαστικό τους ταλέντο.
Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου παίζουν με μια μπάλα του μπάσκετ, κάνουν ποδήλατο, πειράζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αφαιρούνται ούτε λεπτό από την πρόβα. Άλλωστε, όλα όσα κάνουν είναι μέρος της πρόβας. Ενώ συν-σκηνοθετούν και παίζουν, παρακολουθούν παράλληλα με εξαιρετικά μεγάλη προσοχή τις παρατηρήσεις της Σύρμως Κέκε, που έχει αναλάβει χρέη βοηθού σκηνοθέτη, και της Σεσίλ Μικρούτσικου, η οποία επιμελείται την κίνηση. Δεν τους ακούς να κάνουν διορθώσεις ο ένας στον άλλο. Μοιάζει να ξέρουν καλά αυτό που θέλουν να πουν. Με τα δύο αγόρια, λοιπόν, στο προσκήνιο να ερμηνεύουν (και οι δύο μαζί) δεκαπέντε ρόλους και τα δύο κορίτσια στα μετόπισθεν να στηρίζουν το εγχείρημα, σχεδιάζεται στις λεπτομέρειές της κι ετοιμάζεται να ξεκινήσει στις 19/1, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, η φρενήρης μαύρη κωμωδία «Πέτρες στις τσέπες του» της Μαρί Τζόουνς.
Τι δηλώνει ο τίτλος του έργου; Δεν μπορούμε να σας το αποκαλύψουμε… Στο φόντο αυτής της κωμωδίας βρίσκεται η αγροτική ζωή όπως την περιγράφουν η βιομηχανία του θεάματος αλλά και η πραγματικότητα των ανθρώπων της επαρχίας. Πρωταγωνιστές είναι ο Τσάρλι και ο Τζέικ, δύο Ιρλανδοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και γίνονται κομπάρσοι σε μια χολιγουντιανή ταινία που γυρίζεται στη χώρα τους. Ο Παπαδημητρίου μας βάζει λίγο περισσότερο στο κλίμα: «Σε ένα χωριό της Ιρλανδίας γυρίζεται μια αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή. Δύο κομπάρσοι που βρίσκουν δουλειά εκεί αποφασίζουν ότι θέλουν και αυτοί το μερτικό τους από τη λάμψη των σταρ και ανεβάζουν το δικό τους έργο: την αφήγηση της περιπέτειάς τους στη μεγάλη χολιγουντιανή παραγωγή που γυρίστηκε στα μέρη τους.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων συμβαίνει ένα πολύ άσχημο γεγονός που αναστατώνει την τοπική κοινωνία. Οι μεν παραγωγοί του αμερικανικού στούντιο θέλουν να συνεχιστεί το γύρισμα, οι δε ντόπιοι να σταματήσει. Τότε ξεκινά η αντιπαλότητα». Ο Χρυσοστόμου προσθέτει: «Πίσω από την απόφαση να το ανεβάσουμε δεν υπάρχει κάποια πολιτική σκέψη, η ανάγκη να φτιάξουμε τη χώρα, το έθνος ή να αλλάξουμε τον κόσμο... Το “Πέτρες στις τσέπες του” είναι ένα αστείο έργο και γι’ αυτό το κάνουμε. Βρήκαμε κάτι σκοτεινό μέσα του, ιδιαίτερα από τη μέση και μετά, και αυτό το κάνει ακόμη πιο αστείο. Υπάρχει μια αντίθεση που λειτουργεί πολύ ωραία: σε ένα μαύρο φόντο συμβαίνουν αστεία πράγματα και σε ένα λευκό φόντο συμβαίνουν σοβαρά πράγματα».
Το «Πέτρες στις τσέπες του» αφήνει την κωμική φαντασία να καλπάσει και τις μεταμορφώσεις να θριαμβεύσουν, όμως έχοντας δει το έργο της Τζόουνς το 2003, με τον Δημήτρη Λιγνάδη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη σε μια επίσης χειροποίητη παράσταση, γνωρίζω ήδη ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά απαιτητική (κι ενίοτε πικρή) κωμωδία στην οποία φαίνεται η μεγάλη αντίθεση του ψεύτικου και του αληθινού κόσμου. Είναι μια ιστορία απαξίωσης και καταξίωσης. Αυτό το νιώθεις και τώρα στις πρόβες. Οι θερμοκρασίες αλλάζουν διαρκώς σε αυτό το αυτοσχεδιαστικό χαμαιλεοντικό παιχνίδι των πρωταγωνιστών, που περνούν ασταμάτητα από ανεβάσματα και πτώσεις.
Τι είναι στην πραγματικότητα οι δύο ήρωες που ερμηνεύετε, κωμικοί ή τραγικοί, τους ρωτάω: «Το τραγικό και το κωμικό συνυπάρχουν, δεν κοντράρονται και θεωρώ ότι έτσι συμβαίνει και στη ζωή. Υπάρχει έντονο το στοιχείο της ψευδαίσθησης στο έργο», απαντά ο Μάκης και συμπληρώνει ο Γιώργος: «Δεν μπορούμε να πούμε αν οι ήρωες που ερμηνεύουμε είναι κωμικοτραγικοί ή ψεύτικοι. Ας πούμε ότι είμαστε χάρτινοι ήρωες. Όταν λες μια ιστορία, δημιουργείς μια πραγματικότητα μέσα από μια ψευδαίσθηση και το ανάποδο».
Τη μετάφραση του έργου υπογράφει η Αγγελική Κοκκώνη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Ιωάννας Τσάμη, ο φωτισμός του Σάκη Μπιρμπίλη και η μουσική επιμέλεια της παράστασης της Φωτεινής Γαλάνη.
Περισσότερες πληροφορίες
Πέτρες στις τσέπες του
Δύο Βορειοϊρλανδοί κομπάρσοι αναζητούν μερίδιο από τη λάμψη των σταρ. Έτσι ανεβάζουν το δικό τους έργο, την αφήγηση της εμπειρίας τους ως κομπάρσων σε μια μεγάλη χολιγουντιανή παραγωγή που γυρίστηκε στα μέρη τους.
