Η Σιλβί Γκιλέμ χορεύει μία τελευταία φορά! Αυτήν την απόφαση πήρε η 50χρονη ντίβα της διεθνούς χορευτικής σκηνής που της αρέσει όσο τίποτα ο επαναπροσδιορισμός. Κάθε της διαδρομή ξεκινά με σταθερό βήμα και την οδηγεί σε κάτι νέο. Αυτό έχει δείξει η πορεία της, αυτό δηλώνει ο τίτλος της αποχαιρετιστήριας παράστασης «Life in Progress», η οποία θα ανοίξει το Ηρώδειο στις 3-4/6.
Ναι είναι αλήθεια, η λαμπερή γαζέλα της χορευτικής σκηνής κάνει την τελευταία της υπόκλιση μπροστά στο κοινό και, ξεκινώντας από το Sadlers Wells του Λονδίνου, ταξιδεύει με το «Life in Progress» για να αποχαιρετίσει τους χιλιάδες φανατικούς θαυμαστές της. Ο Μορίς Μπεζάρ είχε δει σε εκείνη μια «μεγάλη χορεύτρια και μια ευαίσθητη ερμηνεύτρια». Και πράγματι η Γαλλίδα Σιλβί Γκιλέμ είναι ένας σκηνικός μύθος, μία από τις πιο ταλαντούχες, ακριβοπληρωμένες αλλά και ασυμβίβαστες χορεύτριες. Με το ταλέντο και το πείσμα της κατάφερε να χαράξει την καλλιτεχνική της πορεία και να κατακτήσει τη διεθνή αναγνώριση χωρίς να κάνει εκπτώσεις στους στόχους της. Ίσως η καταλανική καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της της χάρισε τη μαχητικότητα και το πείσμα που χρειαζόταν για να επιβιώσει στον ανταγωνιστικό κόσμο της σκηνής.
Ο μύθος γύρω από το όνομά της χτίστηκε με πολλή δουλειά, θυσίες, επιλεκτικές συνεργασίες, πειθαρχία και μια απόλυτα συνεπή στάση ζωής. Από νωρίς φάνηκε πως ήταν... καταδικασμένη να πετύχει. Γεννήθηκε το 1965 σε μια εργατική περιοχή του Παρισιού, από πατέρα μηχανικό αυτοκινήτων και μητέρα γυμνάστρια. Το 1976 εντάχτηκε στην εθνική ομάδα ενόργανης γυμναστικής της Γαλλίας για τους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ και την ίδια χρονιά, ως παιδί-θαύμα, μπήκε στη σχολή χορού της Όπερας του Παρισιού. Η εξαιρετική σωματική της διάπλαση ενθουσίασε τους καθηγητές. Το 1983, σε ηλικία 18 ετών, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο διεθνή διαγωνισμό μπαλέτου της Βέρνης –αργότερα ήρθαν πάμπολλα βραβεία και διακρίσεις– και ανέβηκε ταχύτατα στην ιεραρχία του μπαλέτου. Απαιτητική στις συνεργασίες της και για πολλούς απείθαρχη, τόλμησε να έρθει σε ρήξη ακόμη και με τον αγαπημένο της δάσκαλο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ο οποίος το 1984, πέντε ημέρες μετά την ανάδειξή σε πρίμα μπαλαρίνα, ανέβηκε στη σκηνή στο τέλος της παρθενικής εμφάνισης της στη «Λίμνη των κύκνων» και την έχρισε etoile, χορεύτρια-αστέρι.
Το 1986 ο Νουρέγιεφ δημιούργησε γι’ αυτήν το ρόλο της «Σταχτοπούτας» στην ομότιτλη χολιγουντιανή παραγωγή. Όσο όμως κι αν θαύμαζε τη δουλειά του ως καλλιτεχνικού διευθυντή στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού η Γκιλέμ το εγκατέλειψε το 1988 και ακολούθησε το όνειρό της στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, το οποίο της έδινε μεγαλύτερη ελευθερία στην επιλογή των ρόλων, ενώ της επέτρεψε να προσεγγίσει σε βάθος το σύγχρονο χορό. Η πρώτη της σημαντική επαφή με το είδος, ωστόσο, είχε γίνει ήδη στο Παρίσι, όταν ο Νουρέγιεφ προσκάλεσε τον Ουίλιαμ Φορσάιθ να δημιουργήσει το «France/Dance». Τόσο ο Φορσάιθ όσο και όλοι οι μεγάλοι σύγχρονοι δημιουργοί (Τζερόμ Ρόμπινς, Ματς Εκ, Ρίτσαρντ Άστον, Γίρζι Κίλιαν κ.ά.) έχουν δημιουργήσει χορογραφίες ειδικά για τη Σιλβί Γκιλέμ.
Τα τελευταία χρόνια κινήθηκε πέρα από το συντηρητικό περιβάλλον του κλασικού χορού, δοκίμασε με πάθος τον πειραματισμό και τα έξοχα αποτελέσματα αυτής της αναζήτησης τα είδαμε ζωντανά στην Αθήνα στις παραστάσεις που παρουσίασε με τον Ράσελ Μάλιφαντ και τον Άκραμ Καν. Η διάσημη μπαλαρίνα που ορίζει τη σκηνή με το άνοιγμα των χεριών και τα τινάγματα των ποδιών της δεν χορεύει απλώς επί ίσοις όροις με σύγχρονους χορευτές. φέρνει στη σκηνή μια σπάνια συναισθηματική έκφραση.
«Ο πόνος ήταν εκεί από την αρχή. Το πρώτο ατύχημα όμως, ευτυχώς, μου συνέβη στα 36. Τότε αναγκάστηκα να προσεγγίσω τις αντιστάσεις του σώματός μου διαφορετικά. Στο βαθμό που συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι άφθαρτος αρχίζεις να σκέφτεσαι διαφορετικά και να κρατάς το σώμα σου “ευτυχισμένο”», μας είχε πει στη συνέντευξη που έδωσε στο «α» με αφορμή τις παραστάσεις με τον Άκραμ Καν και τα Μπαλέτα του Τόκιο, στο Μέγαρο Μουσικής, το 2013. Η αναζήτηση αυτής της ευτυχίας την έκανε να κλείσει τον κύκλο της 35χρονης επιτυχημένης πορείας της. Αν σκεφτεί κάποιος πως στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού η συνταξιοδότηση είναι υποχρεωτική στα 42, το βιολογικό ρολόι της Σιλβί άργησε να χτυπήσει. Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων του «Life in Progress» τον Δεκέμβριο στο Τόκιο ίσως καταφέρει να ασχοληθεί πιο εντατικά με την οικολογία και την οργάνωση Sea Shepherd, της οποίας είναι ενεργό μέλος.
Η παράσταση «Life in Progress» θα δοθεί στο Ηρώδειο στις 3-4/6.
Προπώληση: www.greekfestival.gr
Περισσότερες πληροφορίες
Life in Progress
Ένας ζωντανός θρύλος του χορού, η Σιλβί Γκιλέμ, δίνει την τελευταία της παράσταση για να αποχαιρετίσει τους χιλιάδες φανατικούς θαυμαστές της
