Με δέκα θεατρικές παραστάσεις, έξι λυρικά θεάματα, τέσσερις εκθέσεις, ένα χορευτικό δρώμενο κι ένα φεστιβάλ 20άρηδων δημιουργών, συναυλίες, θεάματα και δράσεις που δίνουν έμφαση στα σύγχρονα ρεύματα και στην εξωστρέφεια κάνει ποδαρικό στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Νίκος Διαμαντής, ο οποίος ανέλαβε μόλις τα νέα του καθήκοντα.
Από Πειραιώτη σε Πειραιώτη πέρασε η καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Ένα αληθινό στολίδι για την πόλη κι ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα της Ελλάδας, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ιωάννη Λαζαρίμου με πρότυπο το παριζιάνικο Theatre de l’Odeon, ξανάνοιξε τις πόρτες του τον Οκτώβριο του 2013 έπειτα από 14 χρόνια απραξίας. Ο Τάκης Τζαμαργιάς ήταν ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής στο ξεκίνημα της νέας εποχής του θεάτρου και μέσα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία κατάφερε ως ένα βαθμό να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Ένα από αυτά ήταν ο ρόλος του Δημοτικού Θεάτρου ως «πύλης πολιτισμού» και αυτό είναι κάτι που προτίθενται να κάνουν πράξη τόσο ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Νίκος Διαμαντής (σκηνοθέτης και ιδρυτής του Θεάτρου Σημείο, ο οποίος ξαναγυρίζει στην πόλη όπου μεγάλωσε) όσο και ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης, ο οποίος δηλώνει πως «για εμάς το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά δεν είναι ένα θέατρο τοπικού ενδιαφέροντος. Η ιστορία του, η αρχιτεκτονική του, οι δυνατότητές του ξεπερνούν ένα θέατρο τοπικής εμβέλειας. Στα πλάνα μας είναι να δημιουργήσουμε μια εστία πολιτισμού υπερτοπικού ενδιαφέροντος».
Παραστάσεις που συζητήθηκαν μέσα στη σεζόν θα ανεβούν στη σκηνή του Πειραιά χάρη στις τάχιστες κινήσεις που έκανε ο Νίκος Διαμαντής για να παραμείνει ανοιχτό μέχρι και το καλοκαίρι το θέατρο. Έτσι, μετά τη «Μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι με μια συγκινητική Δήμητρα Χατούπη, τη σκυτάλη παίρνει αυτήν την εβδομάδα ο Γιώργος Αρμένης με το «Ξυλάδικο του Βόλου» (25-29/3). Η μεταπολεμική ελληνική κοινωνία, οι αγωνίες και τα υπαρξιακά αδιέξοδα μπροστά στο σύγχρονο κόσμο βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της παράστασης, που έχει ως αφετηρία το μυθιστόρημα «Το διπλό βιβλίο» του σπουδαίου λογοτέχνη της νεότερης Ελλάδας Δημήτρη Χατζή. Σε μια κίνηση τιμητική προς τον απερχόμενο καλλιτεχνικό διευθυντή, θα δούμε το «Τρίτο Στεφάνι» σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (1-5/4).
Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, που η κυκλοφορία του τη δεκαετία του ’60 προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, μας στροβιλίζει στη δίνη της Ιστορίας, από τον Μακεδονικό Αγώνα μέχρι τον Εμφύλιο, μέσα από τη σχέση δύο γυναικών. Τη μουσική υπογράφει η Ευανθία Ρεμπούτσικα και όσοι έχουν δει την παράσταση μιλούν για τη γενναία ερμηνεία της Αννίτας Σαντοριναίου. Για το λιμάνι σαλπάρουν ακόμη οι Bijoux de Kant με την τελευταία τους παράσταση, τη σκηνική σύνθεση «Αχ!», μια άλλη ανάγνωση της «Κερένιας κούκλας» του Κ. Χρηστομάνου (17-19/4), και η Λένα Κιτσοπούλου με τον Γιάννη Κότσιφα (12-31/5), πρωταγωνιστές του έργου «Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις» της Κιτσοπούλου, το οποίο παίζεται τώρα στο Θέατρο Τέχνης.
Αφουγκραζόμενος την πιο ισχυρή τάση της σεζόν, ο Νίκος Διαμαντής φέρνει στον Πειραιά μέσα στην άνοιξη τις επιτυχημένες όπερες τσέπης «Αρκούδα» του Γ. Γουόλτον, «Η μάντισσα» του Α. Σογκέ, «Μέντιουμ» του Τζ. Μενότι αλλά και την «Ωραία Ελένη» του Όφενμπαχ και την οπερέτα «Θέλω να δω τον πάπα», σε σκηνοθεσία Β. Παπαβασιλείου και παραγωγή της ΕΛΣ. Μέχρι τις 14/6 θα δούμε ακόμη μια έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μποκόρου (από 4/4), σαράντα καλλιτέχνες και λογοτέχνες να μας αφηγούνται το «Πάσχα της ζωής μου» (7/4), ενώ θα ζήσουμε ένα 24ωρο –ίσως και 48ωρο– με τους νέους δημιουργούς του Import Festival (12-14/6), πρωταγωνιστές της «νέας ακατάτακτης δημιουργίας», που σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή «θα φέρει την έκπληξη στην τέχνη».
Μεγάλες προσδοκίες έχουμε για την επόμενη θεατρική σεζόν και το δικαίωμα αυτό μας δίνουν τόσο η σύμπραξη της διαρκώς εξελισσόμενης Κατερίνας Ευαγγελάτου με τον Νίκο Κουρή και τον Χάρη Φραγκούλη στον «Φάουστ» του Γκαίτε όσο και η ανάγνωση του Κωνσταντίνου Ρήγου στο σαιξπηρικό ερωτικό δράμα με το «Romeo end Juliette». Την πρωτοτυπία μιας εν κινήσει παράστασης έχει η «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ, καθώς ο Γιάννης Μόσχος είναι αποφασισμένος να τη στήσει σε όλους τους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου. Άλλος ένας ακόμα καλλιτέχνης από τα δραστήρια και ανερχόμενα ονόματα του μουσικού θεάτρου, ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, έχει προσκληθεί να παρουσιάσει στο φουαγιέ το «Ρεβεγιόν» του, μια βραδιά «δημιουργικού πνευματισμού» σε δραματουργία της Κατερίνας και της Παναγιώτας Κωνσταντινάκου.
