Στη σκιά ενός «ναι μεν, αλλά», που διερωτάται σχετικά με την ηθική του «άσπρου και του μαύρου» και διερευνά τις οριακές στιγμές της ζωής, όπου τα κοινωνικά στερεότυπα και τα προσωπικά απωθημένα δεν αφήνουν τον άνθρωπο να δει την ουσία των πραγμάτων, κινείται το υπαρξιακό αυτό δράμα. Ένα ανήλικο αγόρι από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα κατηγορείται για τη δολοφονία του πατέρα του. H κατηγορία στοιχειοθετείται από τις καταθέσεις δύο μαρτύρων που δεν αφήνουν περιθώριο για ενδοιασμούς. Φαινομενικά η δουλειά των ενόρκων είναι απλή. Όταν όμως πέφτει στο τραπέζι ο σπόρος της αμφιβολίας, ξεκινά ένα «ξεγύμνωμα» των χαρακτήρων.
Η εξέλιξη της πλοκής έχει αμείωτο σασπένς, ωστόσο το ισχυρότερο ατού είναι ο εξαιρετικός θίασος, με καλύτερους τους Χρ. Στυλιανού, Κ. Τριανταφυλλόπουλο και Β. Παλαιολόγο (παίζουν επίσης οι Κ. Αρζόγλου, Γ. Γιαννόπουλος, Π. Λιανός, Χ. Μαυρουδής, Μ. Ιωνάς, Απ. Μπόλλας, Αλ. Πέρρος, Ν. Παρασκευόπουλος, Κ. Μουταφτσής). Το σκηνικό περιβάλλον είναι κάπως ασφυκτικό. Μια μεγαλύτερη άνεση θα ενίσχυε τη θεατρικότητα όσο και τους ηθοποιούς, ιδιαίτερα στις αποκαλυπτικές σκηνές αυτογνωσίας μπροστά στον καθρέφτη.
Οι 12 Ένορκοι
Η εξέλιξη της πλοκής έχει αμείωτο σασπένς, ωστόσο το ισχυρότερο ατού είναι ο εξαιρετικός θίασος.