Κλεισμένος στο δωμάτιό του ο Κραπ ξανά ακούει στο μαγνητόφωνο σκέψεις, γεγονότα και καταστάσεις που κατέγραψε, ο ίδιος, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, την οποία βλέπει πλησιάζει προς το τέλος της. Στο αυτοβιογραφικό, όμορφα θλιμμένο και συναισθηματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, τίθεται το οντολογικό θέμα της μνήμης και της συνείδησης καθώς γερο-Κραπ αναζητά το χαμένο χρόνο κάνοντας ανασκόπηση της σπαταλημένης ζωής του. Ο Πάνος Σκουρολιάκος ερμήνευσε για πρώτη φορά τον μονόλογο «Η τελευταία μαγνητοταινία του Κράππ» το 1996 στο θέατρο «Σημείο» σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή, μετάφραση Κώστα Σταματίου και εικαστική επιμέλεια Ηλία Δελόγλου. Στην παράσταση που παίζεται στο Black Box του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», αφέθηκε στην έμπειρη σκηνοθετική ματιά του Βασίλη Νικολαΐδη. Την μετάφραση του έργου έχει επιμεληθεί η Βάλια Καϊμάκη.
Περισσότερες πληροφορίες
Η τελευταία μαγνητοταινία του Κράππ
Στο αυτοβιογραικό έργο, ένας μοναχικός γέρος ακούει στο μαγνητόφωνο τις ταινίες που είχε γράψει πριν από τριάντα χρόνια, κάνοντας ανασκόπηση μιας σπαταλημένης ζωής
