Πενήντα χρόνια μετά το τελευταίο ανέβασμά του στην Ελλάδα, η Έφη Θεοδώρου σκηνοθετεί το έργο του Πολ Κλοντέλ τιθασεύοντας τη διάρκειά του στις τέσσερις ώρες, με ένα πολύ δυνατό 12μελή θίασο
Το «Ατλαζένιο γοβάκι» (1924) γραφόταν επί πέντε χρόνια, ανέρχεται στις 373 σελίδες και χρειάζεται κατά μέσο όρο δέκα ώρες για να παιχτεί ολόκληρο. Ίσως γι’ αυτό το λόγο το μεγαλειώδες αυτό έργο του συγγραφέα, ποιητή και διπλωμάτη Πωλ Κλωντέλ έχει να παιχθεί στην Ελλάδα από το 1964, με πρωταγωνιστές τότε την Έλλη Λαμπέτη και τον Πέτρο Φυσσούν. Πενήντα χρόνια μετά, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η Έφη Θεοδώρου σκηνοθετεί το «Ατλαζένιο γοβάκι», αυτήν τη γιγάντια δραματική κατασκευή που θεμελιώνεται σε ένα ανεξάντλητο καμβά ζητημάτων: από την πίστη στο Θεό μέχρι την απιστία στον έρωτα και από τη θέση του θεάτρου στην κοινωνία μέχρι …την κατάκτηση της Αμερικής! Τα πάντα ξεκινούν με ένα τάμα: η δόνια Προέσα, στα τέλη του 18ου αιώνα στην Ισπανία, εναποθέτει το μεταξωτό γοβάκι της στο άγαλμα της Παναγίας, παρακαλώντας τη να μην την αφήσει να απατήσει τον σύζυγό της με τον άνδρα που έχει ερωτευθεί… Η Θεοδώρου τιθασεύει τη διάρκεια του έργου στις τέσσερις ώρες, σε μια παράσταση συνόλου, με ένα 12μελή θίασο πρωταγωνιστών και τους Μαρία Σκουλά και Μάξιμο Μουμούρη στους ρόλους των δυο καταραμένων εραστών (Πειραιώς 260, 30 & 31/7)
Περισσότερες πληροφορίες
Το ατλαζένιο γοβάκι
Μια «ιστορική παραβολή», ένα εγκώμιο για την απεριόριστη δύναμη της θεατρικής σκηνής, όπου ο καημένος ο άνθρωπος μπορεί να γίνει για λίγες ώρες θεός
