Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς θεατή που έχει παρακολουθήσει το θρυλικό Finding Nemo της Pixar και δεν θυμάται την Dory, το ψάρι με την μικρής διάρκειας μνήμη που προσέφερε αρκετό από το γέλιο εκείνης της ταινίας - τί περισσότερο φυσικό, λοιπόν, από το να πρωταγωνιστήσει κάποια στιγμή στην δική της; Καλή η θεωρία, αλλά στην πράξη το Finding Dory αντιμετωπίζει δυσκολίες, περισσότερο σεναριακές και ροής, στην συνέχιση της "κληρονομιάς" του Nemo με τον ίδιο ποιοτικό τρόπο. Παρακολουθείται πολύ ευχάριστα, σαφέστατα "έχει τις στιγμές της" και τα μικρότερης ηλικίας παιδιά θα την αγαπήσουν, όμως το Finding Nemo είχε ομολογουμένως θέσει τον πήχυ πολύ ψηλά - μιλάμε βεβαίως και μία από τις ταινίες του Top 5 της Pixar - οπότε το Finding Dory περισσότερο το συμπληρώνει, παρά το διαδέχεται... με ό,τι αυτό σημαίνει. Η οικιακή εκδοχή της ταινίας κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά σε συνδυαστική έκδοση με το DVD και το Blu-ray στην ίδια συσκευασία. Για τα δεδομένα των DVD η εικόνα και ο ήχος που προσφέρουν δεν είναι καθόλου άσχημα - ο οπτικοακουστικός τομέας του Blu-ray όμως δεν είναι μόνο... φυσιολογικά κλάσεις ανώτερος, μα από τους καλύτερους που έχουμε συναντήσει τα τελευταία χρόνια σε παραγωγή του είδους. Η οξύτητα, η απίθανη λεπτομέρεια και τα λαμπερά χρώματα που χαρακτηρίζουν την εικόνα είναι απολαυστικά, ειδικά σε ικανό μέσο προβολής, ενώ ο ήχος είναι συγκλονιστικός στην αγγλική εκδοχή των καναλιών 7.1 και πάρα πολύ καλός στην ελληνική των καναλιών 5.1 (που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί αν ο θεατής προτιμά το ελληνικό σπικάζ που φιλοξενεί και πάλι τους Αθερίδη-Παπαδοπούλου). Είναι γνωστό σε όλους πως η Pixar συνηθίζει να προσφέρει αληθινά... δισκάκια-demo οπτικοακουστικής πανδαισίας με τις ταινίες της και το Finding Dory συμπεριλαμβάνεται σε αυτές.
Η χρήση ενός DVD και ενός Blu-ray στην συσκευασία - και η έξοχη ποιότητα εικόνας/ήχου που χαρακτηρίζει και τα δύο - σημαίνει ότι πρακτικά... δεν υπάρχει χώρος για extras, οπότε αυτά περιορίζονται στο ταινιάκι μικρού μήκους που προβαλλόταν στα σινεμά πριν το Finding Dory (ονομάζεται Piper) και ένα σχολιαστικό ντοκυμαντέρ των συντελεστών. Το γεγονός αποδεικνύει, με τον τρόπο του, πως η συγκεκριμένη ταινία απευθυνόταν ούτως ή άλλως περισσότερο στις μικρές ηλικίες (που δεν... πολυενδιαφέρονται για τα extras προφανώς) και λιγότερο στο ενήλικο κοινό, όμως η σχετική αδυναμία δεν μειώνει την αξία του όλου πακέτου ακριβώς επειδή το ίδιο το Finding Dory είναι το είδος του φιλμ που τα παιδιά θα δουν ξανά και ξανά και ξανά. Ως τέτοιο, προτείνεται!
