Το αυτοβιογραφικό έργο του Γεώργιου Μ. Βιζυηνού είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, διεισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών.