Ατού πρώτο, η χαλαρή σκηνογραφία της γειτονιάς. Ατού δεύτερο, η μεγάλη ποικιλία καλοφτιαγμένων, ερεθιστικών μεζέδων. Το κάνει στέκι...
Το «Ψάρωμα» έχει το ατού ν’ αναπνέει στη χαλαρωτική ατμόσφαιρα μιας γειτονιάς. Η πλάτη της πρασιάς όπου στρώνει τα τραπέζια του είναι γεμάτη πρασινάδα. στην άλλη πλευρά, ένα διώροφο αποκαλύπτει την ομορφιά της πέτρινης τοιχοποιίας του. Από την άλλη μεριά του δρόμου, μια αστική μονοκατοικία γεμάτη γκράφιτι βάζει σύγχρονες νότες στη σκηνογραφία. Κι εσύ κάθεσαι στο κέντρο και χαλαρώνεις.
Διαλέξαμε τσίπουρο (σκέτο και με γλυκάνισο) για να συνοδεύσουμε τους μεζέδες. Η αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα έχει σέρτικη ορεκτικότητα, στηριγμένη στη φρεσκάδα του ψησίματος των υλικών της. Τα σουγάνια (γεμιστά κρεμμύδια) σε εντυπωσιάζουν λιγότερο με το χταπόδι και το κους-κους της γέμισής τους και περισσότερο με τα παρελκόμενα που τα περιτριγυρίζουν και θυμίζουν μαγείρεμα αλά πολίτα. Στα ωραία καταγράφω τα dry πιτάκια με φέτα και δυόσμο, όπως και τον ξινούτσικο, ντελικάτο μαρινάτο γαύρο και την απέριττη καβουροσαλάτα με μαϊντανό και κρεμμύδι. Τα καλύτερα έρχονται στη συνέχεια. Ασυνήθιστος φρέσκος μπακαλιάρος σοφρίτο, συνταγή με τσαγανό και ορεκτική ισορροπία ανάμεσα σε ξίδι, σκόρδο και μαϊντανό. Και μετά οι γαρίδες «Ψάρωμα», πολύ διαφορετικού στιλ από το προηγούμενο πιάτο, καθώς η πλούσια σάλτσα τους συνδυάζει μέλι και κρέμα. Οι ωραίες σάλτσες των φαγητών σε συνδυασμό με τα πολύ καλά ψωμάκια σε βάζουν σε πειρασμό για… καταδύσεις. Η απλότητα μιας σαρδέλας που ραφινάρεται περνώντας από τη σχάρα είναι all time classic γεύση. Το ίδιο και μια μακαρονάδα θαλασσινών που παίζει με πιο γήινα, γραμμένα αρώματα. Το σουφλέ σοκολάτας έχει αρώματα εκφραστικά που θα κινητοποιήσουν τις κεραίες ενός σοκολατομανούς. Η λεμονόπιτα συνδυάζει δροσιά αλλά και πλούσια γεύση.
Up: Η σκηνογραφία της γειτονιάς, τα καλοφτιαγμένα και αρκετά πρωτότυπα πιάτα. Down: Το συμιακό γαριδάκι: καλό μεν, αλλά το πολύ κουρκούτι κρύβει τη γεύση του.
