Χαρισματικός performer, ανοιχτόμυαλος επιχειρηματίας, δυναμικός marketeer, καλλιτέχνης που σε προκαλεί να σκεφτείς out of the box, φωτισμένος ηγέτης που ξέρει να εμπνέει την ομάδα του. Ακούραστος και αεικίνητος πάνω στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, περίπου επί δύο ώρες, ο Ferran Adrià έδωσε μια καλοκουρδισμένη «παράσταση», καλεσμένος του άψογα οργανωμένου Estrella Damn Gastronomy Congress, που θα μείνει στην αθηναϊκή ιστορία.
Ο Adrià στάθηκε στο ύψος του μύθου του ή μάλλον τον απομυθοποίησε, όπως και την έννοια του σεφ-καλλιτεχνική αυθεντία, ρίχνοντας το βάρος στην ομάδα, το πώς δηλαδή κάθε εστιατόριο είναι μια αλυσίδα παραγωγής, και καταρρίπτοντας το ταμπού της ελληνικής κοινωνίας ως προς τη διασύνδεση τέχνης και οικονομίας – «η γαστρονομία είναι πρώτα απ’ όλα οικονομία, όχι πολιτισμός», είπε. Μίλησε όμως και για την ανάδυση γαστρονομικών προορισμών. «Μην περιμένετε από τους θεσμούς, αυτοί ακολουθούν όταν έχει φτιαχτεί ήδη μια κατάσταση. Μια παρέα σεφ ξεκινήσαμε ό,τι καταφέραμε στην Ισπανία. Τολμήστε και κάντε αυτό που θέλετε, αρκεί να φανταστείτε κάτι που να μην υπάρχει ήδη», είπε χαρακτηριστικά σε όσους από τους Έλληνες σεφ και ανθρώπους της γαστρονομίας παραπονέθηκαν για τις αγκυλώσεις της χώρας μας ως προς την προώθηση της ελληνικής γαστρονομίας στο εξωτερικό.
«Μην περιμένετε από τους θεσμούς, αυτοί ακολουθούν όταν έχει φτιαχτεί ήδη μια κατάσταση. Μια παρέα σεφ ξεκινήσαμε ό,τι καταφέραμε στην Ισπανία. Τολμήστε και κάντε αυτό που θέλετε, αρκεί να φανταστείτε κάτι που να μην υπάρχει ήδη»,
Μιλώντας για την Ελλάδα, βρήκε την εστιατορική σκηνή της πολύ πιο ανεβασμένη σε σχέση με το 2004, όπως και το ελληνικό κρασί και τα προϊόντα, συμφώνησε ωστόσο ότι θα μπορούσε να έχει βγει με πιο γρήγορα βήματα όλη αυτή η δυναμική προς τα έξω και τόνισε την ανάγκη του σωστού μάρκετινγκ για να γίνει αυτό. Ως προς το τελευταίο, πιστεύει ότι η χώρα μας πρέπει να χρησιμοποιήσει την Ιστορία και την κληρονομία της, χωρίς την οποία δεν θα υπήρχε γαστρονομία, όπως είπε.
Ο σεβασμός προς κάθε κρίκο της αλυσίδας («ποτέ δεν θα έπαιρνα Ferrari από σεβασμό προς τους υπαλλήλους μου», «το El Bulli δεν είμαι εγώ, αλλά όλοι οι άνθρωποι που πέρασαν από κει αυτά τα χρόνια σε όλα τα πόστα»), η κατάργηση των συνόρων ανάμεσα στην κουζίνα και τη σάλα με καθημερινά meetings αλλά κι εναλλαγές του προσωπικού (δεν δίσταζε να στείλει έναν σεφ στο σέρβις αν υπήρχε ανάγκη), η διαρκής ανάγκη για μελέτη, ανάλυση αλλά και αναστοχασμό, στην οποία έχει πλέον εστιάσει με το El Bulli Foundation, η τριβή με ειδικούς από άλλους χώρους (από φιλόσοφους και αρχιτέκτονες μέχρι επιστήμονες της νευροτεχνολογίας), η αναζήτηση νέων μορφών επιχειρηματικότητας χωρίς κόμπλεξ είναι μερικά από τα σημεία της ομιλίας του που θα μπορούσαν να δώσουν μαθήματα στους εμπλεκόμενους με τη γαστρονομία στη χώρα μας και όχι μόνο.
Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη της συνεργασίας πέρα από ναρκισσισμούς και κοντόφθαλμη μικροπολιτική, του business plan, της αναζήτησης βιώσιμων μοντέλων και του μάρκετινγκ μπορεί στο μέλλον η ελληνική γαστρονομία να βρει και αυτή με τη σειρά της τη θέση που της αξίζει στο διεθνές στερέωμα.
