Ευχάριστο περιβάλλον με ιδιαίτερο design και καλό φαγητό για το είδος του χώρου.
Το «Σπίτι» της οδού Καποδιστρίου όταν το επισκέφθηκα (σχεδόν μόλις άνοιξε) δεν μου άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Το κλειστοφοβικό περιβάλλον σε συνδυασμό με στριμωγμένα τραπέζια και την σαρδελοποιημένη κοσμική πελατεία συνεπικουρούμενο από ένα φθηνό μεν, απολύτως αδιάφορο δε μενού επέδρασαν αποτρεπτικά και αποφάσισα να μην ασχοληθώ άλλο μαζί του. Για την ακρίβεια μάλιστα το κατέταξα στην κατηγορία «πυροτέχνημα». Ακριβώς γι’ αυτό το πρόσφατο opening ενός ακόμα σπιτιού στη Γλυφάδα μού κίνησε την περιέργεια και αποφάσισα να τολμήσω μια ακόμη επίσκεψη, η οποία με υποχρεώνει να αποσύρω την πρόβλεψη «πυροτέχνημα».
Το αδελφάκι της οδού Καποδιστρίου παραπέμπει στο παιδικό παραμύθι «Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος». Ο χώρος είναι μεγάλος, έξυπνα σχεδιασμένος και χαρακτηρίζεται από μια ανοιχτή κουζίνα και ένα κεντρικό τετράπλευρο μπαρ. Σε συνδυασμό με τη χρήση ραφιών-βιβλιοθηκών δημιουργούνται μικρότεροι χώροι που χωρίς να υποθηκεύουν το σύνολο δίνουν μια αίσθηση ιδιωτικότητας. Το λευκό κυριαρχεί και η αίθουσα ντύνεται με τραπεζοκαθίσματα σύγχρονης αντίληψης. Για να μην πολυλογούμε το περιβάλλον είναι ενδιαφέρον και αισθητικά επιτυχημένο.
Το menu, τυπωμένο σε ένα άλλο φύλλο χαρτιού Α4, προτείνει αυτό ακριβώς που περιμένεις από ένα all day χώρο ο οποίος λειτουργεί καθημερινά από τις 9 το πρωί μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα, δηλαδή αρκετές σαλάτες, πίτσες, ζυμαρικά και μια σειρά από κύρια με κοινό στοιχείο τη σχάρα. Το ποιοτικό τους επίπεδο ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις του χώρου και αυτό κάνει το «Σπίτι» επιλέξιμο σαν all day αλλά και σαν casual βραδινή έξοδο. Από τα πιάτα που δοκίμασα τις εντυπώσεις κέρδισαν τα λιγκουίνι (μύδια, ντοματίνια, σκόρδο, δεντρολίβανο) το ριζότο (ξύσμα λεμονιού, σέλερι, κρεμμύδι, μοσχολέμονο) και τα κεφτεδάκια. Μοναδική ένσταση για τα τελευταία η σος ντομάτας (προαιρετική επιλογή) η οποία παραπέμπει σε πελτέ ή κέτσαπ. Όπως και να έχει δεν προτείνεται. Από τα υπόλοιπα το κότσι αρνιού με καλές πατάτες φούρνου και τα αχνιστά μύδια αποτελούν επίσης ενδιαφέρουσες επιλογές.
Θετικό πρόσημο παίρνουν και τα επιδόρπια. Δοκίμασα αρκετά και συνιστώ τον καλό σιμιγδαλένιο χαλβά, την δροσερή πανακότα με γιαούρτι και την κρέμα πικρής σοκολάτας με σορμπέ μάνγκο. Και οι άλλες προτάσεις όμως που κάνει το menu είναι γευστικά ευχάριστες. Τέλος, η wine list είναι μικρή και κάνει συμβατικές προτάσεις που συνάδουν με τη φιλοσοφία του χώρου. Τελικά το «Σπίτι» της Γλυφάδας εκτός από περιβάλλον προτείνει και καλό φαγητό με αρκετές αδυναμίες ευεξήγητες λόγω της φιλοσοφίας του χώρου και ειδικά αν κατοικείτε στη γύρω περιοχή ή αν βρεθείτε στη Γλυφάδα αξίζει τουλάχιστον μια επίσκεψη. Για μια δεύτερη θα αποφασίσετε στη συνέχεια ανάλογα με τις απαιτήσεις που έχετε και τη ζητούμενη γευστική επάρκεια της εξόδου που σχεδιάζετε.
Τιμή κατ’ άτομο: 25-40€/άτομο, χωρίς το κρασί
