Ένα καινούργιο εστιατόριο με αύρα Πεκίνου στο Σύνταγμα ανανεώνει το κινέζικο γευστικό τοπίο της πόλης.
Παραδοσιακό VS μοντέρνο: Φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα απωανατολίτικα εστιατόρια γύρω από την Πλατεία Συντάγματος. Εκεί, όπου δημιουργείται μια νέα ασιατική restaurant land, παρατηρήσαμε εσχάτως μια κινέζικη αντεπίθεση με τρία –παρακαλώ– καινούργια εστιατόρια. Ανάμεσά τους το «Jing», που το όνομά του είναι συντόμευση του Beijing.
Ο εκ Πεκίνου συμπαθέστατος ιδιοκτήτης έχει υιοθετήσει μια ασυνήθιστη γραμμή στη διακόσμηση του μαγαζιού του. Το ισόγειο αποπνέει pop μοντερνισμό γιαπωνέζικου στιλ με office like «δερμάτινες» καρέκλες αλλά κι ένα εμφανές ψυγείο αναψυκτικών και ζύθων σαν σε self service. Ανάμεσα στα τραπέζια συστοιχίες από καταπράσινα μπαμπού σε ζαρντινιέρες σκορπίζουν φρεσκάδα. Τα πράγματα αλλάζουν ριζικά όταν ανεβείς τη σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο. Εκεί πια νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κλασικό αστικό σπίτι –σαν να μπαίνεις στην τραπεζαρία της μαμάς σου το ’60–, αλλά με κινέζικη αύρα. Τα κεντημένα τραπεζομάντιλα απλώνουν ακόμη περισσότερο σπιτικό χρώμα.
Αυθεντικά: Μετά την πρώτη της άνοιξη κατά τη δεκαετία του ’80, η κινέζικη κουζίνα έπεσε στο θανάσιμο αμάρτημα της λαϊκής εμπορευματοποίησης, με δεκάδες ταβερνο-ντελίβερι να κατακλύζουν την Αθήνα. Έχασε την τιμή, την ψυχή και την υπόληψή της. Μέχρι πριν από τρία χρόνια, οπότε το σκηνικό άρχισε να αλλάζει. Ίσως και η παροικία των Κινέζων στην πόλη, που διαρκώς εξαπλώνεται, έπαιξε το ρόλο της σε αυτές τις εξελίξεις.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι στο «Jing» η κουζίνα έχει χρώμα αυθεντικό. Η αντίθεση μοντέρνο - αυθεντικό συνεχίζεται και στην ανάγνωση του καταλόγου, ο οποίος είναι διαθέσιμος μόνο σε iPad. βλέπεις φωτογραφίες παραδοσιακών φαγητών και διαλέγεις (το σύστημα πάντως δεν είναι ιδιαίτερα ευανάγνωστο). Το πρώτο καλό δείγμα έρχεται από τα τραγανά σπρινγκ ρολ, τα οποία παρότι γυαλίζουν δεν αφήνουν καμιά λαδίλα. τα λαχανικά που τα γεμίζουν είναι κρουστά και το ντελικάτο άρωμα του κινέζικου 5 spices τα σφραγίζει.
Πολύ καλά είναι και τα νοστιμότατα ψωμάκια γεμιστά με κιμά, δείγμα επίσης της πιο γήινης κουζίνας του Πεκίνου. Ζητήσαμε ένα ντάμπλινγκ ατμού και μας έφεραν μια ντελικάτη αλλά και γραμμένη νοστιμιά με χοιρινό. Στα τηγανητά ντάμπλινγκ όμως ατυχήσαμε, καθώς ήρθαν μάλλον παρατηγανισμένα. Το κοτόπουλο με τα ελαφρά καβουρντισμένα αμύγδαλα είναι πιάτο ιδιαίτερα ντελικάτο κι έρχεται συνοδεία μπαμπού, baby καλαμποκιών, καρότων και κρεμμυδιών σερβιρισμένων σε ένα φαγώσιμο καλάθι ζύμης. Σε πολύ διαφορετικό, μεστό στιλ το honey beef με τις τρυφερές φετούλες μοσχαριού βαμμένες με μια γλυκοπικάντικη και καραμελωμένη σάλτσα μελιού και πασπαλισμένες με σουσάμι.
Αντιθέτως, η πάπια πορτοκάλι δεν έλεγε. η λιπαρότητά της θέλει κάτι ξινό για να μπορέσει να ισορροπήσει στοιχειωδώς. Σας προτείνω θερμώς για συνοδεία νουντλ σοταρισμένα μόνο με λαχανικά για τη γεμάτη τους γεύση. Το γλυκό, τηγανητό παγωτό, μέτριο και απλοϊκό. Το σέρβις χρειάζεται βελτίωση. δεν αρκούν μόνο οι γνώσεις του επικεφαλής για την ομαλή ροή των πραγμάτων.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στη 1/10.
