Με οδηγό τα τραγούδια τους από την εποχή των Πυξ Λαξ και από τη σόλο καριέρα τους, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και ο Μπάμπης Στόκας παρουσιάζουν μια άτυπη επανασύνδεση του ιστορικού συγκροτήματος που διανθίζεται με μουσικά και ποιητικά ψήγματα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.
Τι βρίσκεται, λοιπόν, στην «άλλη πλευρά του μπλε», όπως είναι ο τίτλος της μουσικής παράστασης του Φίλιππου Πλιάτσικα και του Μπάμπη Στόκα; Πέρα από τη δισκογραφία των Πυξ Λαξ, που αποτελεί τον βασικό κορμό του μουσικού προγράμματος, τη δυναμική Γεωργία Νταγάκη, τις μικρές σκηνοθετικές παρεμβάσεις του Στάθη Λιβαθινού με σκηνοθετημένες απαγγελίες ποιημάτων, ή την έκτακτη συμμετοχή του διεθνούς Γιώργου Χωραφά, στην άλλη πλευρά του μπλε αποκαλύπτεται τελικά μια απενοχοποιημένη επιστροφή στην εφηβική (και μετεφηβική) ηλικία των παραθαλάσσιων μαζώξεων γύρω από μια φωτιά και των αυθόρμητων εκφράσεων^ σ’ αυτή την ηλικία που σημάδεψαν οι δύο τραγουδοποιοί, αλλά και η οποία τους σημάδεψε, από τα χρόνια της συμμετοχής τους ως μέλη των Πυξ Λαξ και αργότερα στη σόλο καριέρα τους. Είμαι σίγουρος ότι όπως τώρα πάνω στη σκηνή, έτσι και τότε ο Φίλιππος Πλιάτσικας φορούσε ένα T-shirt των Clash. Η μουσική παράσταση «The other side of Greece», η οποία περιοδεύει ανά τον κόσμο με εναλλασσόμενο σχήμα συμμετοχών πρεσβεύοντας τις δημιουργικές εκφάνσεις του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, στην εδώ εκδοχή της έχει ένα άρωμα επανασύνδεσης (δεν λείπει κανένα τραγούδι των Πυξ Λαξ), νοσταλγικών επιρροών (Rory Gallagher και Pink Floyd) και συγκεκριμένης συνέχειας με τις ατομικές δημιουργίες τους και τη νέα δισκογραφική συνεργασία Πλιάτσικα-Στόκα «Είναι η αγάπη πόλεμος». Τα υπόλοιπα αρώματα έρχονται από παντού: από την ποίηση του Καβάφη και του Σεφέρη (σε βιντεο-απαγγελία από τους Κάτια Γέρου, Δημήτρη Ήμελλο και Αιμίλιο Χειλάκη ή ζωντανά από τους Γιώργο Χωραφά και Νάντια Σπηλιωτοπούλου)^ από το «Amsterdam» του Ζακ Μπρελ που ερμηνεύει ο Χωραφάς^ από μία εντυπωσιακή Γεωργία Νταγάκη (λέει τον «Ερωτόκριτο» και τον «Άμλετ της Σελήνης»), η οποία θα θέλαμε να έχει πιο ενεργή παρουσία γιατί πραγματικά ξεσηκώνει, δυναμιτίζοντας με τη λύρα της π.χ. τη «Συνήθεια» του Στόκα^ τέλος, από ένα in memoriam βίντεο με στιχουργικά και άλλα αποφθέγματα των Ρασούλη, Άσιμου, Σιδηρόπουλου, Μερκούρη, Χατζιδάκι, Αλκαίου. Όλα αυτά διαποτίζουν διακριτικά το βασικό setlist στο οποίο ο κόσμος παρακολουθεί και αντιδρά με εφηβικό ενθουσιασμό. «Ευχαριστούμε για όλα αυτά τα χρόνια που κάνουμε παρέα», λέει κάποια στιγμή ο Στόκας. Κρίνοντας από την προσήλωση του κοινού, θα έπρεπε να προσθέσει «και για τα πολλά επόμενα».
