«Αρμένικη βίζιτα» είναι ο τίτλος της μουσικής παράστασης που θα παρουσιάζει ο Φοίβος Δεληβοριάς από το Σάββατο 18/1 στο «PassPort» με μια μπάντα (Κώστας Παντέλης, Κωστής Χριστοδούλου, Σταμάτης Σταματάκης, Σωτήρης Ντούβας) που έκανε θαύματα ακριβώς ένα χρόνο πριν στον ίδιο χώρο με τα τραγούδια του και όχι μόνο. Τον Δεληβοριά τον θεωρώ από τους ευφυέστερους Έλληνες τραγουδοποιούς, αφαιρώντας από το χαρακτηρισμό το στοιχείο του απρόσιτου που συνήθως τον συνοδεύει. Έχει μια συνολική θεώρηση των πραγμάτων, που περιλαμβάνει από τις παρατηρήσεις μικρών πραγμάτων στα στενά της Καλλιθέας μέχρι το ψυχογράφημα των χαρακτήρων των αμερικανικών σειρών που παρακολουθεί μανιωδώς. Γι’ αυτό κι εγώ, όπως και εσείς, φαντάζομαι, δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να μας επισκεφτεί για μια αρμένικη βίζιτα – με την προϋπόθεση να μας φέρει για δώρο την υπέροχη αφίσα που φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Στέφανος Ρόκος.
Πριν από την πρεμιέρα, ο Φοίβος μου απάντησε σε μερικές ερωτήσεις:
Ποια είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια αρμένικη βίζιτα που έχεις κάνει και για ποιο λόγο κράτησε τόσο πολύ;
Καμιά. Ήμουν αφόρητα ευγενικός πάντα. Έτρωγα και την τελευταία μπουκιά απ’ τα φαγητά που δεν μου άρεσαν, μίλαγα πάντα στον πληθυντικό στους μεγαλυτέρους, μάζευα τα πιάτα. Το «PassPort» θα την πληρώσει! Δεν θα κατεβαίνω απ’ τη σκηνή, θα πιω όλα τα ποτά, θα τραγουδήσω όλες τις ένοχες απολαύσεις μου. Θα απαιτήσω κλινοσκεπάσματα και πλήρες breakfast την Κυριακή το πρωί.
Τα τραγούδια σου, με τους πολλούς στίχους που περιέχουν, είναι σαν… αρμένικη βίζιτα. Μπορείς να υπολογίσεις ποιο τραγούδι σου έχει τις περισσότερες λέξεις και πόσες;
Ένα ελληνικό τραγούδι έχει κατά μέσο όρο περίπου 80 λέξεις. Τα δικά μου έχουν σχεδόν πάντα πάνω από 200. Το «Κ-13» έχει 350, αλλά είναι ύμνος στη βιντεοστάρ του ’80 Βίνα Ασίκη που λατρεύω, επομένως θεωρώ πως είναι λίγες. Πάντως σ’ ένα στίχο του πιο σύντομου τραγουδιού μου, του «Θέλω να σε ξεπεράσω», λέω ενοχικά: «Γράφω μόνο δυο λέξεις κι είναι πάλι πολλά». Άρα μια επίγνωση της φορτικότητάς μου την έχω.
Στο «PassPort» θα παρουσιάσεις κομμάτια από τον καινούργιο δίσκο. Σε ποια φάση βρίσκεται η δημιουργία του και ποιες καινούργιες ιστορίες αφηγείσαι μέσα απ’ αυτόν; Μαζί μ’ αυτόν υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο στον ορίζοντα;
Είμαι περίπου στα μισά. Είναι ιστορίες που έχουν σχέση με την Καλλιθέα, όπου μεγάλωσα. Πάω συχνά στο άδειο πατρικό μου και γράφω. Κάνω βόλτες και νιώθω σαν κάθε βήμα μου να εξαφανίζει κι από ένα μαγαζί, ένα σινεμά, έναν παλιό φίλο. Δεν φταίω εγώ, όμως. Υπάρχει μια δύναμη σήμερα που λέγεται «Σωτηρία» κι εξαφανίζει κάθε μέρα τα προάστια. Γι’ αυτά μιλάει ο δίσκος μου. Λέω να τον κυκλοφορήσω ταυτόχρονα με έναν άλλο με διασκευές που κάνουμε με τη μπάντα μου στα παλιά μου τραγούδια. «Δίδυμοι Δίσκοι» θα ονομαστούν.
Στο δελτίο Τύπου αναφέρεται ότι δεν θα κατεβείτε με τίποτα απ’ τη σκηνή «αν δεν σταλεί μια “υβρεοπομπή” σε ό,τι αξίζει ν’ αφήσουμε πίσω μας για πάντα». Τι νομίζεις ότι πρέπει να διαολοστείλουμε για πάντα και με τον πιο ηχηρό τρόπο απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Τη δική μας επιμονή στη μετριότητα. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχουμε αφήσει μέτριο άνθρωπο που να μην τον έχουμε κάνει πρωθυπουργό, απόλυτο σταρ, μπεστ-σελερά, «πνευματικό άνθρωπο», υπουργό Πολιτισμού. Είναι αστείο, κάποιοι γέλασαν πολύ με αυτό, δεν έγινε κάπως βαρετό όμως;
Χωρίς να χαλάσεις τις εκπλήξεις, ποια είναι τα highlights της «Αρμένικης βίζιτας»; Ποια είναι εκείνα τα τραγούδια του προγράμματος με τα οποία έχεις ενθουσιαστεί και ανυπομονείς να τα μοιραστείς με τον κόσμο;
Θα παίξω από ολοκαίνουργια τραγούδια μου, μέχρι «Τα Παπάκια», στα οποία έβαλα άλλους στίχους, γιατί οι αρχικοί δεν ήταν καλοί. Ιδιαιτέρως συγκινούμαι, λόγω του ότι πάτησα τα 40, με το παλιό επιθεωρησιακό άσμα «Βρε πως μπατιρίσαμε που σαρανταρίσαμε», το οποίο έχω προσαρμόσει στα μέτρα μου. Πάντως, η «Αρμένικη βίζιτα» θα αρχίσει μόλις τελειώσει το κυρίως πρόγραμμα. Θα ανέβω μόνος με την κιθάρα και θα τραγουδήσω από Ζαμπέτα ως Λιλιπούπολη.
Τι έχεις δει, ακούσει και διαβάσει τελευταία που το θαύμασες, το ζήλεψες και που μπορεί να σου έδωσε κάποια έμπνευση;
Είδα πολύ θέατρο φέτος, υπέροχα πράγματα: το «Mistero Buffo», την «Γκόλφω» του Καραθάνου, την «Ευριδίκη». Διάβασα το «Μάρτυς μου ο Θεός» του Μάκη Τσίτα. Ολοκλήρωσα, καθυστερημένα, το μέγιστο «Breaking Bad» και το «Louie». Όλα με ενέπνευσαν ιδιαίτατα.
Πέρυσι γύρισες όλη την Ελλάδα για συναυλίες. Ποιο ήταν το feedback; Μπορούμε να διαγράψουμε το στερεότυπο περί «σκυλάδικης» επαρχίας; Σκοπεύεις να κάνεις τόσες συναυλίες στην επαρχία και φέτος;
Εγώ μόνο στερεότυπα δεν είδα φέτος. Είδα ανθρώπους πολύ ενημερωμένους αφού το Internet έχει ελαχιστοποιήσει τις αποστάσεις, με ιδιαίτερο, σκοτεινό χιούμορ και με τάση να συγκεντρωθούν, να βρεθούν μαζί. Φυσικά και θα το συνεχίσω. Την «Αρμένικη βίζιτα» την έκανα για να την υποστούν πολλοί!
Δείτε το τρέιλερ της «Αρμένικης βίζιτας»:
