Μια από τις πιο εξαίσιες και συγκλονιστικές story-tellers της rock σκηνής – και τα live της το λένε καθαρά αυτό...
50 χρόνια στη μουσική, στους δίσκους, στην καλλιτεχνική ζωή κ.λπ. συμπλήρωσε το 2014 η Marianne Faithfull και αυτό σηματοδοτεί τόσο το “Give My Love to London” εκείνης της χρονιάς όσο και αυτό το live άλμπουμ που αποτελείται από ξεχωριστές στιγμές της “No Exit Tour” εκείνης της χρονιάς. Εξαιρετικός δίσκος το “Give My Love…”, με κομμάτια δικά της, του Roger Waters, του Nick Cave, των Everly Brothers, του Leonard Cohen και του Hoagy Carmichael, αποτύπωνε εναργώς τις πολλαπλές όψεις της ζωής της Marianne αλλά, κυρίως, τις καλλιτεχνικές πτυχές του δράματός της. Έτσι, το live “No Exit” δίνει μια περεταίρω – on stage – αποτύπωση αυτού, εντάσσοντας κλασικές της στιγμές (“As Tears Go By”, “Sister Morphine”, “The Ballad of Lucy Jordan”) αλλά δίνοντας το πραγματικό βάρος στα κομμάτια του “Give My Love to London”. Έτσι, δεν έχουμε ένα κυριολεκτικό live best of της πορείας της αλλά αυτού που είναι, αυτή τη στιγμή, καλλιτεχνικά η Marianne Faithfull: μια από τις πιο εξαίσιες και συγκλονιστικές story-tellers της rock σκηνής – και τα live της, σαν στοιχεία της μνήμης μας ή σαν καταγραμμένα ντοκουμέντα το λένε καθαρά αυτό.
Το “No Exit” κυκλοφορεί σε ποικίλες μορφές: LP, CD, digital downloading, CD+BlueRay, CD+DVD. Το οπτικό μέρος είναι η καταγραφή της συναυλίας της στο Bela Bartok National Concert Hall της Βουδαπέστης και διαρκεί μιάμιση ώρα – είναι, δηλαδή, το βασικό format της υπόθεσης για όσους θέλουν το πλήρες mood. Η Marianne, με πρόσφατο το ατύχημα [κάταγμα ισχίου και ίσως όχι τόσο πετυχημένη ορθοπεδική εγχείρηση αποκατάστασης κατά τις καλοκαιρινές της διακοπές στη Ρόδο εκείνη της χρονιά (2014)], που έρχεται να προστεθεί στις – πολύ πιο σοβαρές – επιπλοκές της υγείας της, μπαίνει στη σκηνή κρατώντας μπαστούνι και τραγουδάει αρκετό διάστημα καθιστή, όμως η υψηλή εκφραστική καλλιτεχνική ωριμότητα που την διακρίνει εδώ και τρεις δεκαετίες (τουλάχιστον) είναι εκεί – όπως και η ομορφιά, που όταν υπάρχει δεν χάνεται με την πάροδο του χρόνου. Το “No Exit” δεν έχει – και δεν θα μπορούσε να έχει – το impact του “Blazing Away” του 1990 (στο ακουστικό όσο και οπτικό του μέρος). Είναι όμως ένα άλμπουμ που αγαπάμε – γιατί μας δίνει την αλήθεια του – και που θα μείνει σε ευκρινή θέση πλάι σε όλα τα άλλα της Marianne Faithfull. (Ear Music / Feelgood)