Στις 20/4 θα βραβευτούν στη Νέα Υόρκη με το National Endowment for the Arts (NEA) τρεις μεγάλες καλλιτεχνικές προσωπικότητες με μακροχρόνια και διαρκή συνεισφορά σ’ αυτή την μουσική τέχνη.
Το NEA είναι μια σημαντική θεσμική χορηγία / βραβείο που έχει θεσπιστεί το 1982 και δίνεται έκτοτε κάθε χρόνο – στις ΗΠΑ φυσικά! Αφορά (πάντα) σε δημιουργούς που έχουν μια ουσιαστική προσφορά στην ευρύτερη τέχνη της τζαζ και δεν έχει να κάνει – όπως άλλα βραβεία – με stardom κριτήρια. Έτσι, σαν βράβευση, έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα.
Ο Charles Lloyd σαξοφωνίστας και φλαουτίστας πολύ γνωστός μας – ιδιαίτερα μετά την στενή του συνεργασία με την Μαρία Φαραντούρη – έχει πίσω του μια μακρά ιστορία που ξεκινάει από τα μέσα των sixties, μέσα από μια μετα-Coltrane σχεδόν ψυχεδελική τζαζ πορεία που ανανεώθηκε δημιουργικά στα eighties και έκτοτε τον τοποθετεί στην πρώτη γραμμή. Γνωστός επίσης για την καρποφόρα δισκογραφική του συνεργασία με την εταιρία ECM και για την ανάδειξη νέων ταλέντων.
Η Carla Bley αποτελεί (εδώ και μισό plus αιώνα) μια συνθετική μορφή που ξεχωρίζει μέσα σε έναν κατ’ εξοχήν «ανδροκρατούμενο» χώρο, δίνοντας μουσική που εμπεριέχει τη δική της ταυτότητα και αγκαλιάζει την free jazz, το ροκ, την ευρωπαϊκή έντεχνη, την σύγχρονη κλασική, το θεατρικό τραγούδι κ.λπ. διατηρώντας τον δικό της αυτόνομο χαρακτήρα και πηγαίνοντας τα πράγματα στον δικό τους δρόμο. Οι παραγωγές της βγαίνουν μέσω της δικής της ετικέτας Watt σε συνεργασία με την ECM.
Όσο για τον George Coleman, μπορούμε να τον συναντήσουμε σαν βασικό σαξοφωνίστα στα sixties με τον Miles Davis και τον Herbie Hancock ενώ η πορεία του έκτοτε είναι σπουδαία και ουσιαστική. Soulful ήχος και αίσθημα που βγαίνει σε κάθε δίσκο ή σε κάθε live του. Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω μια ξεχωριστή εμφάνισή του στο “Ronnie Scott’s” το 1980…
