Το «Get On Up», μια ταινία για τη ζωή του «νονού της soul» Τζέιμς Μπράουν, βγαίνει αυτήν την εβδομάδα στις αθηναϊκές αίθουσες κι εμείς ψάχνουμε στο παρελθόν και θυμόμαστε τις πιο αξιόλογες μουσικές biopics που έχουμε απολαύσει κατά καιρούς – κι εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία.
Οι μουσικές βιογραφίες αποτελούν ισχυρό κομμάτι της κινηματογραφικής τέχνης και βιομηχανίας, καθώς παρέχουν εξαρχής δυνατά εχέγγυα δημοφιλίας κι εμπορικής επιτυχίας αλλά και ικανές ποσότητες ιστορικού δραματικού πλούτου, που στα κατάλληλα χέρια μπορούν να γίνουν αριστουργήματα. Σπάνια συναντάμε ταινία που βιογραφεί μια μουσική προσωπικότητα και δεν έχει το ενδιαφέρον της.
Ο βίος και η πολιτεία του Τζέιμς Μπράουν, λ.χ., παρέχουν πλούσιο υλικό για να γίνει μια γεμάτη ταινία: ασταθής οικογενειακή κατάσταση, φυλετικοί διαχωρισμοί, φυλακή, κοινωνικές συνθήκες, μουσικό background, αγώνες για τα κοινωνικά δικαιώματα, πορεία προς τη δόξα κ.λπ. Με αφορμή το «Get On Up», λοιπόν, επαναφέρουμε στη μνήμη –και στην οθόνη– μας μερικές από τις πιο σημαντικές μουσικές βιογραφίες που έχουμε δει στο σινεμά. Δεν είναι όλες, φυσικά. Θα μπορούσαμε να έχουμε πει δυο λόγια και για το «The Buddy Holly Story», το «Elvis» ή το «Bound for Glory» για τον Γούντι Γκάθρι...
Ray (2004)
Κλασική και περιεκτική βιογραφία, γεμάτη ουσιώδεις πληροφορίες και ειλικρινές συναίσθημα. Ο Τέιλορ Χάκφορντ φιλμάρει τη ζωή και τη δημιουργική πορεία του Ρέι Τσαρλς με σύνεση και ο Τζέιμι Φοξ μπαίνει στο πετσί του ρόλου. Το «Ray» δίνει με ακριβέστατη αφηγηματική σαφήνεια την καλλιτεχνική συνεισφορά και την αξία της μέγιστης αυτής προσωπικότητας της διεθνούς pop.
After movie soundtrack «Genius + Soul = Jazz»: ένα σπουδαίο άλμπουμ, με μουσικούς της ορχήστρας του Κάουντ Μπέισι κι ενορχηστρώσεις του Κουίνσι Τζόουνς.
Round Midnight (1986)
Αν και ο ήρωας λέγεται Ντέιλ Τέρνερ και είναι σαξοφωνίστας, πρόκειται για τη βιογραφία του πιανίστα Μπαντ Πάουελ όπως την έγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Francis Paudras, με μια σύμμειξη στοιχείων από τη ζωή του Λέστερ Γιανγκ αλλά και του Ντέξτερ Γκόρντον. Ως ειλικρινής φαν, ο Μπερτράν Ταβερνιέ έκανε μια ταινία ευαίσθητη και ανθρώπινη, η οποία υπερβαίνει σχεδόν κάθε άλλη αισθητική ή κοινωνιολογική ανάλυση περί jazz.
After movie soundtrack «Bud Powell in Paris»: σε παραγωγή του Ντιουκ Έλινγκτον, με παριζιάνικη ατμόσφαιρα και mood.
I’m Not There (2007)
Μια πολύ ενδιαφέρουσα βιογραφική καταγραφή και ανάλυση της πιο σημαντικής καλλιτεχνικής προσωπικότητας της διεθνούς pop. Ο Τοντ Χέινς χρησιμοποιεί 6 διαφορετικούς ηθοποιούς για να ενσαρκώσουν πτυχές του Μπομπ Ντίλαν. Και αυτό το κάνει με ιδιαίτερη ευστροφία, καθώς ο ήρωάς του είναι ουσιαστικά μια άπιαστη φιγούρα που αποφεύγει επίμονα το κλείσιμο σε στενά και οριστικά πλαίσια αισθητικής ή κοινωνικής μανιέρας. Ειδική μνεία αξίζει η Κέιτ Μπλάνσετ για την ερμηνεία της σε αυτήν την ταινία.
After movie soundtrack «Bob Dylan’s Greatest Hits vol. III»: μιλάμε για το βινίλιο!
Bird (1988)
Η φιγούρα του ευφυούς σαξοφωνίστα Τσάρλι-«Bird»-Πάρκερ, ο οποίος ουσιαστικά εισήγαγε όλες τις σύγχρονες καινοτομίες της jazz, αλλά έζησε μια σύντομη ζωή γεμάτη drugs, προσεγγίζεται με υψηλό βαθμό τελειότητας. Ο Κλιντ Ίστγουντ σκηνοθετεί με γνώση κι ευαισθησία τη ζωή του, με dark mood, εκπληκτική μουσική (τα ορίτζιναλ σόλο του Πάρκερ!) και το δίδυμο Φόρεστ Γουίτακερ και Νταϊάν Βενόρα να είναι κυριολεκτικά άπαιχτο.
After movie soundtrack «Charlie Parker with Strings»: τζαζ στάνταρντ με άρωμα Ντεμπισί, Στραβίνσκι κ.λπ.
The Doors (1991)
Ο Όλιβερ Στόουν έχει στα χέρια του το κατάλληλο υλικό και το αξιοποιεί στο έπακρο. Με τους Doors και κυρίως τον Μόρισον ως κεντρικό άξονα της rock αντικουλτούρας των ’60s φτιάχνει ένα παραμύθι για το γνωστό τρίπτυχο «sex - drugs - rock ’n’ roll» με πλήθος από μυστικιστικές αναφορές που στολίζουν ένα κατά βάση ακριβές βιογραφικό σενάριο. Με τον Βαλ Κίλμερ ως πρωταγωνιστή και τα original κομμάτια του γκρουπ ως soundtrack, ο σκηνοθέτης δραματοποιεί ωραία το θέμα του, όμως η σπουδαιότητα των Doors περνάει μάλλον στο ντούκου.
After movie soundtrack Το «The Soft Parade» με τα πνευστά και τις soul-jazz αναφορές.
Το τριαντάφυλλο (1979)
Η Μπέτι Μίντλερ ήταν υποψήφια για Όσκαρ και κέρδισε Χρυσή Σφαίρα υποδυόμενη την Τζάνις Τζόπλιν: μια τραγουδίστρια της rock που καταρρέει εξαιτίας των καταχρήσεων και των πιέσεων που της ασκεί ο μάνατζέρ της (Άλαν Μπέιτς).
After movie soundtrack Ο τελευταίος (μετά θάνατον) δίσκος της Τζόπλιν, όπου περιέχεται η μεγαλύτερή της επιτυχία «Me and Bobby McGee».
Amadeus (1984)
Βασισμένη σε θεατρικό του Πίτερ Σάφερ και δική του σεναριακή διασκευή, η απομυθοποιητική βιογραφία του Μότσαρτ βάζει στο επίκεντρο τον δάσκαλό του Αντόνιο Σαλιέρι. Η ταινία του Μίλος Φόρμαν (8 Όσκαρ και 4 Χρυσές Σφαίρες) εντυπωσίασε με την ανασύσταση της εποχής και τις ερμηνείες των μέχρι τότε άγνωστων Τομ Χαλς (Μότσαρτ) και Φ.Μ. Έιμπραχαμ (Σαλιέρι).
After movie soundtrack Αποκαταστήστε κι εσείς τον Σαλιέρι ακούγοντας τη συμφωνία «La Veneziana».
Walk The Line (2005)
Προτού πεθάνει, ο Τζόνι Κας συνεργάστηκε για το σενάριο αυτής της βιογραφίας του, δίνοντάς την έγκρισή του να τον υποδυθεί ο Γιοακίν Φίνιξ, ο οποίος πραγματοποιεί άθλο ερμηνεύοντας 25 τραγούδια! Η ταινία του Τζέιμς Μάνγκολντ παραμελεί τον θρυλικό μουσικό για χάρη του πάθους του για την τραγουδίστρια Τζουν Κάρτερ, για το ρόλο της οποίας η Ρις Γουίδερσπουν βραβεύτηκε με Όσκαρ.
After movie soundtrack Ο δίσκος «At Folsom Prison» περιέχει αποσπάσματα από τις δύο εμφανίσεις του καλλιτέχνη στις ομώνυμες φυλακές της Καλιφόρνια.
Control (2007)
Η πρώτη ταινία του βιντεοκλιπά Άντον Κόρμπιν (με βάση το βιβλίο «Touching from a distance» της Ντέμπορα Κέρτις) δεν είναι μόνο η βιογραφία του frontman των Joy Division Ίαν Κέρτις που αυτοκτόνησε στα 23 του αλλά και του βιομηχανικού Μάντσεστερ των ’70s. Αποστομωτικές η ομοιότητα και η ερμηνεία του Σαμ Ράιλι, λύνουν το αίνιγμα του δημιουργού του «Love will tear us apart».
After movie soundtrack Η συλλογή «Substance», διότι ο Κόρμπιν είχε σκηνοθετήσει το βιντεοκλίπ του «Atmosphere».
Ζωή σαν τριαντάφυλλο (2007)
Ο σκηνοθέτης Ολιβιέ Νταάν πηγαινοέρχεται στα γεγονότα μιας ζωής που μοιάζει βγαλμένη από λαϊκό ρομάντζο, ενώ η ερμηνεία της Κοτιγιάρ μένει ανεξίτηλη (όπως και τα chansons της Εντίθ Πιαφ), συγκεντρώνοντας εκτός από το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα σχεδόν όλα τα βραβεία γυναικείας ερμηνείας που απονεμήθηκαν τότε.
After movie soundtrack Η συλλογή «The very best of», όπου υπάρχει και η «Μασσαλιώτιδα», την οποία στην ταινία ερμηνεύει η 9χρονη Πιαφ ζητιανεύοντας.
Gainsbourg (2010)
Ο κομίστας Ζοάν Σφαρ μεταφέρει με ευρηματικό τρόπο το graphic novel του για τη ζωή του φτωχού εβραιόπουλου που μεγάλωσε στην κατεχόμενη Γαλλία και άγγιξε την απόλυτη επιτυχία, ενώ προκάλεσε σκάνδαλο με τα τραγούδια και την προσωπική ζωή του. Στο ρόλο του Σερζ Γκενσμπούρ ο Ερίκ Ελμονσινό (βραβεύτηκε με Σεζάρ) και σε εκείνους των ερωμένων του οι Λετίσια Κάστα (Μπαρντό), Άννα Μουγκλαλίς (Γκρεκό) και Λούσι Γκόρντον (Μπίρκιν), η οποία αυτοκτόνησε προτού κυκλοφορήσει η ταινία.
After movie soundtrack Με μόλις 28 λεπτά διάρκεια, το «Histoire de Melody Nelson» είναι ένα από τα καλύτερα concept albums.
Sid and Nancy (1986)
Ο Άλεξ Κοξ παρουσιάζει τη βιογραφία του Σιντ Βίσιους (Γκάρι Όλντμαν) ή μάλλον τη βιογραφία της σχέσης του με τη Νάνσι Σπάντζεν (Κλόι Γουέμπ), η οποία παρέσυρε τον μπασίστα των Sex Pistols στην ηρωίνη, υπέφερε από βαριά κατάθλιψη και τελικά βρέθηκε μαχαιρωμένη σε ένα μπάνιο του νεοϋορκέζικου «Hotel Chelsea».
After movie soundtrack Ο Σιντ Βίσιους προσπάθησε να κάνει σόλο καριέρα με μάνατζερ τη Νάνσι και το «Sid Sings» ήταν το μόνο αποτέλεσμα.
Περισσότερες πληροφορίες
Get on up
Η ζωή του «νονού της σόουλ» Τζέιμς Μπράουν, από τα πορνεία του αμερικανικού Νότου της δεκαετίας του 1930 μέχρι την καθιέρωσή του, τρεις δεκαετίες αργότερα, ως ενός από τους σημαντικότερους περφόρμερ της σύγχρονης μουσικής.
