Βαθιά μπλε νερά, βουτιές από τα βράχια, κεφάτες παρέες πιτσιρικάδων: έχει αύρα από νησί η ξέγνοιαστη φάση στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Κι έτσι που απλώνονται δαντελωτά μετά από ένα σερί οργανωμένων πλαζ, δύσκολα θα πούμε όχι στη δροσιά τους. Στα νότια όμως βάζουμε στόχο κι εκείνους τους βοτσαλωτούς κολπίσκους που ξετυλίγονται στο ύψος του οικισμού των Λεγραινών (στο 63,5 χλμ. της Λεωφ. Αθηνών-Σουνίου ακολουθούμε τη στενή παράκαμψη δεξιά, ανάμεσα στις βίλες), το νησιωτικών προδιαγραφών ΚΑΠΕ, τον απλόχωρο Χάρακα με τα αρμυρίκια ή έστω την παχιά αμμουδιά του Αγίου Νικολάου στην Ανάβυσσο. Όταν βέβαια το μπάνιο γίνεται αφορμή για ολοήμερη εκδρομή, το μυαλό μας ταξιδεύει σε ακόμη πιο μακρινές θάλασσες. Στήνουμε τέντα κάτω από τα πεύκα στις βοτσαλάδες μετά τον οικισμό Βαμβακιές (κοντά στον Σχίνο Λουτρακίου) και στις βραχώδεις ακτές πριν και μετά το γραφικό λιμανάκι της Μαυρολίμνης. Κάποια στιγμή θα αράξουμε ξανά στην τεράστια Ψάθα, έχοντας κατά νου το ηλιοβασίλεμα να μας βρει στο αρχαίο Φρούριο των Αιγοσθενών, το οποίο στεφανώνει το Πόρτο Γερμενό. Όσοι πάντως έχετε τετρακίνηση και διάθεση για βουτιές με αδαμιαία περιβολή ή ψαροντούφεκο, αναζητήστε τον Ραμνούντα, αφού δείτε πρώτα τον αρχαιολογικό χώρο.
