Τα στέκια, οι τάσεις και η ανθρωπογεωγραφία μιας γειτονιάς που εξελίχθηκε αθόρυβα –μα καθόλου άδικα– σε μία από τις πιο πολυσύχναστες διαδρομές της νυχτερινής Αθήνας, κάτω από τη μύτη του mainstream. Φωτό: Δημήτρης Τσίτσος
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μια πιάτσα έξω από τον οριζόντιο άξονα διασκέδασης Κολωνακίου-Εξαρχείων φάνταζε σχεδόν εξωπραγματική. Τα στενά στις αρχές της Συγγρού πέθαναν μαζί με την άνοιξη του brit pop, η πλατεία Μαβίλη άδειασε μαζί με το σιντριβάνι της και η πιάτσα του Ψυρρή έκανε το γύρο του θριάμβου στους Ολυμπιακούς και εγκατέλειψε νωρίς τη nightlife κούρσα. Στις αρχές των ’00s, λοιπόν, σε μια περίοδο γενικότερης αναδιάρθρωσης του αστικού χάρτη της Αθήνας, τόσο σε πολιτιστικό όσο και ψυχαγωγικό επίπεδο, ένα μικρό μαγαζί κοντά στο Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση έκανε τα low key εγκαίνιά του. Το «Toy», το μπαράκι που ξεκίνησε τη νυχτερινή μετοίκηση της εναλλακτικής Αθήνας κάτω από τους τρεις δρόμους (Ακαδημίας, Πανεπιστήμιου, Σταδίου), αποτέλεσε μια ολοκληρωμένη off mainstream πρόταση με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Funk και soul μουσικές από γνωστούς DJs, αμερικάνικη μπάρα με καθαρά ποτά και φιλικό περιβάλλον, δηλαδή νυχτερινά συστατικά που προσέλκυσαν κατευθείαν τους 30+ θιασώτες της μπαρότσαρκας. Από την αρχή ο υψηλός ηλικιακός μέσος όρος της πλατείας Καρύτση αποδείχτηκε αφιλόξενος για το εφήμερο εφηβικό ξεσάλωμα, ενώ τα νυχτερινά μαγαζιά που ξεφύτρωναν στην περιοχή προσέφεραν ποιότητα και μια υβριδική διαφορετικότητα στους απαιτητικούς θαμώνες. Ποιοι ήταν όμως οι λόγοι που μετέτρεψαν μέσα σε λίγα μόλις χρόνια μια γειτονιά «πρωινής ζώνης» σε hot νυχτερινή πιάτσα; Καταρχάς, η εύκολη πρόσβαση (5 λεπτά από το μετρό του Συντάγματος), αλλά και το βολικό πάρκινγκ της πλατείας Κλαυθμώνος εξασφάλισαν την αθρόα προσέλευση των νυχτερινών επισκεπτών της. Επιπλέον ο περιβάλλων χώρος, που είναι εποικισμένος από εκδοτικές εταιρείες, τράπεζες και μικρές επιχειρήσεις, εξασφάλισε από την πρώτη στιγμή λογικά νοίκια και ήσυχες –χωρίς μηνύσεις από περίοικους– νύχτες στους… καταστηματάρχες. Ακόμα περισσότερο η πλατεία Καρύτση κατάφερε να σερβίρει έτοιμη στο πιάτο μια ολοκαίνουργια διασκέδαση με πλουραλισμό, κέφι και ευρωπαϊκό downtown αέρα.
Το ξεκίνημα ενός νέου urban hip
Τα γειτονικά θέατρα, οι κινηματογράφοι της Σταδίου και ο Δ.Ο.Λ. εξασφάλισαν την πρώτη μαγιά πελατείας, εξ ου και η καλλιτεχνική κι ενίοτε μποέμικη αύρα πολλών από τα bars που βρίσκονται στη γειτονιά. Με την έλευση όμως στην Πλατεία μικρών μαγαζιών όπως το πάντοτε freestyle «Pairi Daeza», η εναλλακτική «Πρίζα» και το ακόμα πιο εναλλακτικό «Use», το ηχητικώς multi culti «Blink» ή ακόμα και η υπερπαραγωγή των Μπουλά-Ζουγανέλη, το «Beat», η πλατεία μεταμορφώθηκε σε πιάτσα, τα αναπόφευκτα αφιερώματα στον lifestyle τύπο έφεραν κόσμο και «άνοιξαν» το κοινό που δεν έρχεται πλέον μόνο από τα Εξάρχεια και το Κολωνάκι αλλά και από όλες τις περιοχές της Αθήνας. Αυτά είδαν η «Κατερίνα» και το «San George», δύο ημερήσια στέκια της πλατείας, και διεύρυναν το ωράριό τους μέχρι το βράδυ και το ζωτικό τους χώρο με… τραπεζάκια έξω.
Ταυτόχρονα, κινητικότητα σημειώνεται και στην πίσω πλευρά της Καρύτση, στην οδό της Άνθιμου Γαζή, εκεί όπου εδώ και πολλά χρόνια λειτουργεί η «Παλιά Βουλή» (που απλώνει τα τραπεζάκια της στη ράθυμη πλατεία Κολοκοτρώνη) και το «Cashmere», δυο μαγαζιά που ωστόσο οφείλουν να ρυθμίσουν μεταξύ τους την ένταση της μουσικής, γιατί το πράγμα αρχίζει να θυμίζει… Παροικιά. Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται και η τελευταία άφιξη της πλατείας, το «Miniatura», ένα bar «όνομα και πράμα», καθώς το χρήσιμο εμβαδό του είναι περίπου όσο και το μπάνιο του σπιτιού σου, ενώ τα ποτά σερβίρονται σε μπουκαλάκια-μινιατούρες.
Με τόσο γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης, όμως, δεν δημιουργείται άραγε ο κίνδυνος της ακμής και της αναπόφευκτης παρακμής, όπως συνέβη στου Ψυρρή και κινδυνολογείται ότι θα συμβεί στο Γκάζι; «Ναι, αυτή η σκέψη βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας», μας λέει ο Γιάννης Παλτόγλου, συνιδιοκτήτης του «Use», ενός από τα πιο legit bars της γειτονιάς. «Όμως πιστεύω ότι αυτό δεν θα συμβεί εύκολα, γιατί όλοι οι ιδιοκτήτες έχουμε ένα καλό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ μας. Πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ καλό επίπεδο και θέλουμε να το κρατήσουμε έτσι». Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι απόψεις του Κωστή Φλωρόπουλου, συνιδιοκτήτη του «Toy»: «Το ευτύχημα είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς ήρθαμε στη γειτονιά για να δουλέψουμε. Όχι για να κάνουμε αρπαχτή». Και –με το δίκιο του– συμπληρώνει: «Εκείνοι που πρέπει να προσέξουν περισσότερο, είσαστε εσείς οι δημοσιογράφοι».
Άλλος για Λέκκα τράβηξε κι άλλος για Πραξιτέλους
Η λαϊκή ρήση «δίπλα στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα» ισχύει και για τη νυχτόβια χλωρίδα, με αποτέλεσμα πριν από δυο χρόνια το αδιέξοδο της οδού Λέκκα να αποκτήσει δυο «αδιέξοδα» μπαράκια. Το «Αμπάριζα», με american bar διάθεση και λευκή glamour αισθητική, αποτελεί την πιο γνωστή all day πρόταση της περιοχής. Αν και λίγα μέτρα πιο βαθιά μέσα στο αδιέξοδο της Λέκκα το «Capu», με τις ψαγμένες μουσικές του επιλογές και τον μετα-industrial αέρα του, θυμίζει έντονα τα λονδρέζικα freestyle bars του Μπρίξτον. Τα πρόσφατα εγκαίνια ενός ακόμη street προορισμού στη Λέκκα δείχνουν ότι σύντομα θα μπορούμε να μιλάμε για τη δημιουργία μιας συμπαθητικής υποπιάτσας. Το «Huge» είναι ένα πολυσυλλυλεκτικό ποτάδικο με λογικές τιμές (€ 5,5 το απλό ποτό) και με ένα σκοτεινό υπο-glam διάκοσμο. Σκούροι καθρέφτες, πολύχρωμα ψηφιδωτά και ανάποδη american style ποτηροθήκη αποτελούν τα δυνατά σημεία της διακόσμησής του.
Η Πραξιτέλους έχει επίσης δύο πολύ καλούς προορισμούς: το «Key bar», που το τρέχει μια εύθυμη κοριτσοπαρέα και στα πλατό του εναλλάσσονται μερικοί από τους καλύτερους bar DJs της πόλης, και το πιο πρόσφατο bar «Πραξιτέλους», με αρχιτεκτονική του αιχμή την καμπυλωτή, παλιομοδίτικη τζαμαρία του και με τις ευρωπαϊκές τιμές του (€ 5 το ποτό) να λειτουργούν σαν μαγνήτης για τους πότες που τυχαίνει ταυτόχρονα να ακούν funk και indie rock. Πριν από λίγες μόλις μέρες μάλιστα ο εν λόγω δρόμος υποδέχτηκε μία ακόμη άφιξη, το επίσης μικροσκοπικό bar «La Place», ακριβώς στο σημείο όπου οι εξερχόμενοι της πλατείας «σκάνε» στην οδό Πραξιτέλους.
Τέλος, οφείλουμε ιδιαίτερη μνεία σε δύο ακόμη bars: Στο πολύ επιτυχημένο –πλέον– μουσικοφιλικό στέκι «Bartessera» της οδού Κολοκοτρώνη, μέσα σε μια παλιά στοά που συστεγάζει επίσης και γκαλερί τέχνης, αλλά και στο πανέμορφο θεατράλε bar «Seven Jokers» της οδού Βουλής, εκεί όπου όλα τα μαγαζιά πηγαίνουν όταν σχολάσουν για το μεθυσμένο γκραν φινάλε της βραδιάς δίνοντας ένα άρρητο after ραντεβού υπό τους ήχους των εξαιρετικών resident DJs του.
Τips
• Το κενό για μια αξιόλογη street food πρόταση στην περιοχή έρχεται να καλύψει η κρεπερί «Αισθήσεις» (Κολοκοτρώνη 19, Αθήνα), η οποία ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό τις νυχτερινές βάρδιες. Αδιαμφισβήτητο φόρτε της η τραγανή ζύμη και οι άπαιχτες χειροποίητες σάλτσες.
• Για κανονικό φαγητό πάντως υπάρχει πάντα η κουζίνα του «Black Duck» (Χρήστου Λαδά 9Α) ή ακόμα και του «The Society» (Κολοκοτρώνη 6)
• Κρυφή γωνιά με θέα και τροφή για ευγενή σχολιασμό είναι το πατάρι του «Blink» (Καρύτση 10). Βλέπεις τους πάντες και δεν σε βλέπει κανείς.
• Όπου να ’ναι έρχεται και το ανανεωμένο «Use» που θα ενωθεί με το διπλανό χώρο σχηματίζοντας ένα μεγάλο Π.
