Με κορυφαία στιγμή τη live performance του Shed αλλά και με τρία sets από DJs που εκπροσωπούν τη γερμανική, τη βρετανική και την αμερικανική σκηνή της techno, το μεγάλο party της ομάδας Emergent στο «Βοτανικός Live Stage» αύριο Παρασκευή 25/4 αποδεικνύει τη δυναμική ενός μουσικού είδους που δεν έπαψε ποτέ να είναι underground και δημιουργικό.
Μπορεί το μαζικό clubbing του πλανήτη να είναι συντονισμένο στη σαρωτική επέλαση του EDM, όμως αρκετά μαζικά dance parties της Αθήνας δονούνται ακόμη στο ρυθμό της techno. Μπορείς να πεις ότι δεν υπάρχει πλέον το budget για τους ακριβοπληρωμένους αστέρες του EDM, μπορείς να πεις όμως ότι και η techno δεν έχασε την underground διάσταση που θέλει να έχει κάθε έγκυρο subgenre της χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής. Ταυτόχρονα η επάνοδος της techno –με πιο βιομηχανικά και δυστοπικά ηχοχρώματα– εδώ και λίγα χρόνια την ξαναφέρνει στην επικαιρότητα του χορευτικού ήχου ιδιαίτερα στην Ευρώπη, εκφράζοντας το πιο (σκληρο)πυρηνικό κοινό του clubbing.
Η αθηναϊκή ομάδα Emergent, μέλη της οποίας συνδιοργάνωσαν το πρόσφατο –ιδιαίτερα αξιόλογο– φεστιβάλ FASMA, βρίσκεται πίσω από το νέο μεγάλο techno party που δείχνει να εκφράζει την ανοδική τάση του είδους και των πιο πειραματικών του προεκτάσεων. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο line up που στήνεται στις 25/4 στο «Βοτανικός Live Stage».
Ο Γερμανός παραγωγός Rene Pawlowitz, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Shed με το οποίο θα παρουσιάσει την πρώτη και πολυαναμενόμενη live performance του στην Αθήνα, δεν θεωρείται τυχαία ο καλύτερος παραγωγός του είδους. Τοποθετώντας το 2012 τον τρίτο κατά σειρά δίσκο του «The Killer» στην πρώτη δεκάδα του ετήσιου δημοψηφίσματός τους, οι συντάκτες του Resident Advisor έθεταν το ερώτημα πώς είναι δυνατό ένας παραγωγός που έχει βγάλει ως Shed τρία κορυφαία άλμπουμ και στο ενδιάμεσο δεκάδες singles με άλλα ψευδώνυμα να είναι σταθερά και με συνέπεια τόσο καλός.
Το «The Killer» (στη 50 Weapons, εταιρεία του Modeselektor), το «Shedding the past» του 2008 (ο καλύτερος δίσκος του 2008 σύμφωνα με το Resident Advisor) και το «The traveller» του 2010 (τα τελευταία δύο στην εταιρεία Οstgut Ton) είναι τρεις ξεχωριστές για την techno κυκλοφορίες, παρότι δείχνουν να μην ακολουθούν τις καθιερωμένες φόρμες του ιδιώματος. Ορκισμένος φίλος του old school rave ήχου (στο «The traveller» υπάρχει το track-αφιέρωμα σε εκείνες τις μέρες «Mayday»), ο Rene Pawlowitz/Shed εγγυάται μια live performance δυνατή και πολύχρωμη. Θα τον ακολουθήσει ο Marcel Fengler, ο οποίος θα μεταφέρει την ατμόσφαιρα του περίφημου βερολινέζικου «Berghain».
Ο DJ και παραγωγός είναι, άλλωστε, παρών στη διαμόρφωση αυτού του clubbing μύθου από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του, ενώ επίσης ως resident έχει ζήσει από κοντά τις δοξασμένες ημέρες δύο άλλων ιστορικών βερολινέζικων techno clubs, των «Tresor» και «E-Werk». Αν και γνωστότερος με την ιδιότητα του DJ, οι ελάχιστες κυκλοφορίες του προδίδουν από τη μία την αφοσίωσή του στο γερμανικό trance/techno ήχο (φανερή στο πολύ καλό άλμπουμ «Fokus») και από την άλλη τις διακριτικές πειραματικές ανησυχίες του. Πάντως, τα sets του έχουν δύο όψεις, εκείνη του αδυσώπητου τευτονικού ήχου κι εκείνη ενός πιο ambient συναισθηματισμού.
Από τη γερμανική στην αγγλική σκηνή θα μας περάσει το τρίτο μεγάλο όνομα της βραδιάς, ο James Ruskin. Ιδρυτής του πολύ επιλεκτικού label Blueprint, το οποίο έχει χαρίσει στη βρετανική techno σκηνή πολύ σημαντικές –αλλά περιέργως ελάχιστες– κυκλοφορίες, ο Ruskin αποτελεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μία από τις σταθερότερες παρουσίες. Οι πρώτες του δουλειές με τον συνεργάτη του Richard Polson (ως Outline) μέχρι το –θερμότατα προτεινόμενο για ακρόαση– πρόσφατο EP «Jealous God 02» αντανακλούν τον ήχο των sets του Ruskin, τα οποία κινούνται σε υπνωτιστικούς ρυθμούς, αλλά εμπεριέχουν αναμνήσεις από το μεγάλο experimental κεφάλαιο της βρετανικής electronica. Στο τέλος του line up βρίσκει θέση κι ένας Αμερικανός DJ, promoter και παραγωγός.
Ο DVS1 (δηλαδή «devious one») έρχεται από τη Μινεάπολις για να μας θυμίσει όχι μόνο από πού ξεκίνησαν όλα για την techno (από την Αμερική, φυσικά) αλλά και πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα: με μια τεράστια δισκοθήκη βινιλίου, η οποία μετρά πάνω από 10.000 κομμάτια, ο DVS1 προτιμά να μην προσχεδιάζει τα sets του, αλλά να αυτοσχεδιάζει επιτόπου με κριτήριο τον εκάστοτε χώρο και τον παλμό του κοινού μπροστά στο οποίο εμφανίζεται. Προτού απολαύσετε την «παραδοσιακή» προσέγγισή του στο dancefloor, πάντως, ακούστε το EP «Love under pressure» στο θρυλικό αμερικανικό label Transmat.
