Συνδυάζοντας δεξιοτεχνικά ντοκουμέντο και μυθοπλασία, ο Τάσος Μπουλμέτης μετατρέπει ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ σε ένα νοσταλγικό, χιουμοριστικό και γλυκόπικρο ταξίδι στην Ελλάδα (και τον κόσμο) του 1968.
Συμπληρώνοντας μισόν αιώνα από το πρώτο διεθνές επίτευγμα της χώρας μας σε επίπεδο συλλόγων σε οποιοδήποτε άθλημα και την κορυφαία στιγμή στην ιστορία της ΑΕΚ, το μπασκετικό της τμήμα αποφάσισε να αποτίσει κινηματογραφικό φόρο τιμής στο «έπος του 1968»: τη νίκη στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης μπάσκετ επί της Σλάβια Πράγας, με 89-82 στο Καλλιμάρμαρο, μπροστά σε 80.000 (επισήμως 55.800, καταγεγραμμένο ρεκόρ Γκίνες) θεατές. Αυτό όμως που θα μπορούσε να γίνει –χωρίς να παραπονεθεί κανένας φαντάζομαι– ένα άλλο «90 Χρόνια ΠΑΟΚ - Νοσταλγώντας το Μέλλον», το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη για τον άλλο κωνσταντινουπολίτικο δικέφαλο, έπεσε στα χέρια του Τάσου Μπουλμέτη.
Ο σκηνοθέτης του «Νοτιά» και της «Πολίτικης Κουζίνας» βρήκε την τηλεοπτική καταγραφή του αγώνα και το θρυλικό ραδιοφωνικό σχόλιο του Βασίλη Γεωργίου (το οποίο είχε κυκλοφορήσει τότε ακόμη και σε 45άρι!) και τα εμπλούτισε με συνεντεύξεις όλων των ζώντων πρωταγωνιστών, από τους Γιώργο Τρόντζο, Χρήστο Ζούπα και τον προπονητή Νίκο Μήλα μέχρι τη σύζυγο του σούπερ σταρ Γιώργου Αμερικάνου, μπασκετικούς παράγοντες και τους παίκτες της αντιπάλου Σλάβια Πράγας. Αλλά, αντί να προσθέσει τα πρωτοσέλιδα της εποχής και να μοντάρει ένα αθλητικο-ιστορικό ντοκουμέντο, ο Μπουλμέτης χρησιμοποίησε το αληθινό κατόρθωμα ενός αουτσάιντερ που νικάει κόντρα σε όλες τις πιθανότητες (ο αποκλεισμός της ιταλικής Ίνις Βαρέζε στα προημιτελικά ήταν άλλος ένας μπασκετικός άθλος) ως «ντεκόρ» και αφορμή για άλλο ένα κινηματογραφικό ταξίδι στο χρόνο.
Για μια νοσταλγική επιστροφή στην Ελλάδα του 1968, στη συλλογική Ιστορία της αλλά και στις αμέτρητες καθημερινές που τρέχουν δίπλα της. Έτσι, την ώρα που όλη η χώρα στήνεται μπροστά στο ραδιόφωνο για να ακούσει το μεγάλο αγώνα, ένα ΠΡΟΠΟτζίδικο γίνεται η μικρογραφία μιας κοινωνίας γεμάτης κρυφές (λόγω Χούντας) και φανερές αντιθέσεις, ένα νεαρό γκαρσόνι αγωνιά για το αποτέλεσμα το οποίο ίσως τον καταδικάσει σε... παντρειά, δύο περίεργοι τύποι κάνουν άλλη μία πιο περίεργη πρόταση σε έναν νεκροθάφτη κι ένας εισπράκτορας λεωφορείου διηγείται διασκεδαστικά περιστατικά σε έναν επιβάτη.
Μυθοπλασία και πραγματικότητα, λοιπόν, παρελθόν (η γέννηση της ομάδας από τους Κωνσταντινουπολίτες) και παρόν (4/4/1968), γήπεδο και «αληθινή» ζωή, λαϊκοί πόθοι κι εθνικά όνειρα συμπλέκονται σε ένα δεξιοτεχνικά κατασκευασμένο, συγκινητικό, κατά στιγμές σχηματικό, αλλά αγαπησιάρικο και τρυφερό docufiction πάνω στην εθνική μνήμη, την αναζήτηση ταυτότητας μιας πολιτικά και κοινωνικά διχασμένης –όπως όλοι οι ήρωες του Μπουλμέτη– Ελλάδας, την αξία της συλλογικής προσπάθειας και τελικά (μέσα από το αριστουργηματικό πέρασμα από το ζεϊμπέκικο της νίκης στη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ – ακριβώς την ίδια ημέρα!) την πολυδιάστατη και αντιφατική σχέση του μικρόκοσμού μας με την Ιστορία, η οποία γράφεται άλλοτε μαζί μας και άλλοτε ερήμην μας.
Ελλάδα. 2018. Διάρκεια: 94΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.
Περισσότερες πληροφορίες
1968
Στις 4 Απριλίου 1968 η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ αντιμετωπίζει στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, ως αουτσάιντερ, τη Σλάβια Πράγας στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ενώ 80.000 θεατές παρακολουθούν ζωντανά τον αγώνα, όλη η Ελλάδα ζει στον παλμό του μπροστά στο ραδιόφωνο.
