Το «The Great Utopia» αποτελεί μία ακόμα προσθήκη στη σπουδαία φιλμογραφία του Φώτου Λαμπρινού, που καταπιάνεται με την περίοδο της Οκτωβριανής Επανάστασης, εκατό χρόνια μετά τη γέννησή της και μιλά στο «α» για τη σημασία της σήμερα.
Πόσο δύσκολη ήταν η ανεύρεση του αρχειακού υλικού;
Είναι μία αρκετά επίπονη εργασία, αλλά, τυχαίνει να έχω μεγάλη πείρα, εδώ και μερικές δεκαετίες, έτσι ώστε, να ξέρω πού και τι να αναζητήσω.
Η αφηγηματική δομή του ντοκυμανταίρ μοιάζει με αυτή μιας σοβιετικής ταινίας εποχής. Ήταν στις άμεσες προθέσεις σας κάτι τέτοιο;
Όντως, έτσι είναι. Προσπάθησα να ακολουθήσω τους ρυθμούς και τη γραφή της εποχής του βωβού σοβιετικού κινηματογράφου, ο οποίος άλλωστε, ήταν και παραμένει ένα διεθνές κινηματογραφικό σχολείο.
Με ποια κριτήρια επιλέξατε σε ποια σημεία της επανάστασης να ασκήσετε κριτική;
Δεν ασκώ σε κανένα σημείο «κριτική». Παραθέτω τα γεγονότα σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές και τους ιστορικούς μου συμβούλους.
Υπάρχει μια γενική ομοφωνία πως τα πράγματα θα εξελίσσονταν διαφορετικά εάν ζούσε περισσότερο ο Λένιν (κι ο λενινισμός). Τελικά, ο σταλινισμός θα μπορούσε να «αποφευχθεί» ή ήταν μία ιστορική νομοτέλεια άρρηκτα δεμένη με την επανάσταση;
Αν προσέξετε καλά, η ίδια η ταινία, εννοώ η προσέγγιση και ο προβληματισμό της, θεωρώ ότι δεν επιτρέπει, παρόμοιες εικασίες ή άλλου είδους υποθέσεις.
Έχουν περάσει εννέα χρόνια από την τελευταία σας ταινία. Έχετε βρει ποιο θα είναι το επόμενο θέμα σας;
Μεσολάβησε η σειρά για την Χούντα (τα 13 ημίωρα με τον τίτλο «Χούντα είναι. Θα περάσει;» 2011-2012). Σχέδια πάντα υπάρχουν Η υλοποίησή τους, είναι μία άλλη υπόθεση.