Η μεγαλύτερη σταρ του κινέζικου σινεμά ξανασυναντά μετά από χρόνια τον σκηνοθέτη που την ανέδειξε Ζανγκ Γιμού, σε ένα ιστορικοπολιτικό δράμα με φόντο την Πολιτιστική Επανάσταση.
Στη δεκαετία του ’90 και με ταινίες σαν το «Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια» και την «Ιστορία της Κιου Τζου» οι Ζανγκ Γιμού και Γκονγκ Λι αποτελούσαν το λαμπρό δίδυμο του νέου κινέζικου σινεμά. Την τελευταία εικοσαετία, όμως, συναντήθηκαν μόνο μια φορά («Η Κατάρα του Χρυσού Λουλουδιού»), μέχρι τη στιγμή της «Μεγάλης Επιστροφής», του ιστορικού δράματος που εξελίσσεται την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης και έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Κανών.
Νιώθετε πως κι εσείς κάνετε μια Μεγάλη Επιστροφή στην καριέρα σας;
Αισθάνομαι πως δεν εγκατέλειψα ποτέ το κινηματογραφικό σπίτι μου. Πάντα παρακολουθούσα τις ταινίες του Ζανγκ, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου γίνονται όλο και πιο βαθιές, πιο προκλητικές. Περίμενα λοιπόν πως και πως την ευκαιρία να ξανασυνεργαστούμε.
Ποιο είναι το μυστικό της πετυχημένης συνεργασίας σας;
Η βάση βρίσκεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Όσο χρονικό διάστημα κι αν περνούσε, η εμπιστοσύνη μεταξύ μας δεν θα χανόταν ποτέ. Επιπλέον, ο Ζανγκ είναι μεν λάτρης της αισθητικά τέλειας εικόνας, γνωρίζει όμως όσο ελάχιστοι την ψυχοσύνθεση ενός γυναικείου κινηματογραφικού χαρακτήρα. Οπότε όταν μου πρότεινε το ρόλο δεν δίστασα στιγμή…
Πως τον προσεγγίσατε; Είναι ιδιαίτερα απαιτητικός, καθώς αφορά μια γυναίκα ερωτευμένη με τον άντρα της, ο οποίος συλλαμβάνεται και εξορίζεται, αλλά όταν επιστρέφει αυτή έχει πάθει αμνησία και δεν τον θυμάται…
Με γοητεύουν οι ερμηνευτικές προκλήσεις γιατί δεν σε αφήνουν να εφησυχάσεις. Συζητήσαμε πολύ με τον Ζανγκ, ο οποίος μου άφησε χώρο να ψάξω και να διαμορφώσω ελεύθερα το χαρακτήρα της Φενγκ. Κάθε μέρα για έναν ολόκληρο μήνα επισκεπτόμουν νοσοκομεία με ασθενείς που έπασχαν από Αλτσχάιμερ, αν και η αμνησία της Φενγκ είναι διαφορετικής αιτιολογίας. Έμαθα πολλά από εκεί, κυρίως λεπτομέρειες που αφορούν την καθημερινότητα ενός αμνησιακού, όπως τον τρόπο που γράφει σημειώματα στον εαυτό του και άλλα πράγματα που δεν υπήρχαν στο σενάριο.
Ποιες είναι οι δικές σας μνήμες από την περίοδο της Πολιτιστικής Επανάστασης;
Ήμουν τριών – τεσσάρων χρονών όταν ξεκίνησε και στην αρχή χάρηκα, γιατί με όλη την αναστάτωση δεν χρειαζόταν να πηγαίνω νηπιαγωγείο… Θυμάμαι τους γονείς μου, οι οποίοι δούλευαν στο πανεπιστήμιο, αρχικά να απολύονται και να μένουν στο σπίτι, ενώ κατόπιν κατέληξαν να δουλεύουν ως εργάτες. Λίγο μετά ο αδελφός μου που ήταν 17 ετών και η αδελφή μου που ήταν 16 χρονών απομακρύνθηκαν στο χωριό μας και υποχρεώθηκαν σε αγροτικές εργασίες.
Μπορεί κανείς στη σημερινή Κίνα να μιλήσει ελεύθερα γι’ αυτή την περίοδο;
Τα πράγματα είναι πλέον πολύ πιο ανοιχτά από πριν, αν και γενικά λίγοι τολμούν να ξύνουν πληγές. Κάποιοι παρ’ όλα αυτά επιμένουν και εγώ ελπίζω να μην ξεχαστούν ποτέ όλα όσα συνέβησαν τότε.
Τι αναμνήσεις έχετε από τη χολιγουντιανή εμπειρία σας; Θα μπορούσατε να επιστρέψετε στις ΗΠΑ για κάποια καινούρια ταινία;
Στην πραγματικότητα μιλάμε για δυο μόνο ταινίες, τις «Αναμνήσεις Μιας Γκέισας» και το «Miami Vice». Οι χαρακτήρες μου ήταν ενδιαφέροντες – ίσως όχι όσο αυτός της Φενγκ – αλλά τα σενάρια που έφτασαν στα χέρια μου από εκεί και μετά αφορούσαν πολύ σχηματικούς ρόλους, οπότε μου φάνηκε χαμένος κόπος να επιμείνω. Ήταν μια πολύτιμη εμπειρία και στο Χόλιγουντ υπάρχουν όχι μόνο σπουδαίοι σκηνοθέτες, αλλά και πολύ ενδιαφέροντες ηθοποιοί με τους οποίους είναι ευλογία να συνεργάζεσαι. Αν λοιπόν έρθει ένα καλό σενάριο, γιατί όχι;
Περισσότερες πληροφορίες
Η Μεγάλη Επιστροφή
Ο Λου είναι ένας καθηγητής ο οποίος συλλαμβάνεται κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης. Όταν επιστρέφει στο σπίτι έπειτα από χρόνια, ανακαλύπτει πως η γυναίκα του έχει αμνησία. Κι ενώ εκείνη δεν τον αναγνωρίζει και περιμένει τον άντρα της να γυρίσει, αυτός είναι αποφασισμένος να την κάνει να θυμηθεί.
