Το «Mommy», η νέα ταινία του τρομερού Καναδού σκηνοθέτη Ξαβιέ Ντολάν έχει ως κεντρική ηρωίδα μια σύγχρονη, εναλλακτική μάνα-κουράγιο, μια αθυρόστομη, δυναμική χήρα που αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνη της τον απροσάρμοστο, υπερκινητικό και συχνά βίαιο έφηβο γιο της – με λίγη βοήθεια από την ντροπαλή γειτόνισσα του απέναντι σπιτιού.
Δείτε το τρέιλερ του «Mommy»
Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες, σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές μητρικές φιγούρες που γνώρισε η μεγάλη οθόνη. Γιατί τίποτα δεν είναι σαν την αγάπη της μάνας...
1. Η Κιμ Χιε-τζα στο «Mother» (2009) του Μπονγκ Τζουν-χο
Ο απλοϊκός γιος μιας ηλικιωμένης γυναίκας γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος στην έρευνα για τον φόνο ενός κοριτσιού, και η μητέρα του αποφασίζει να βρει τον πραγματικό ένοχο, ξεσκεπάζοντας στην πορεία τα μυστικά της κοινότητας. Χιτσκοκικό σασπένς, υπέροχη πρωταγωνίστρια και μια ανορθόδοξη ωδή στο δαιμόνιο και την άνευ όρων αφοσίωση της μητρικής αγάπης, στην καλύτερη ταινία του Κορεάτη Μπονγκ Τζουν-χο («Snowpiercer»).
2. Η Κάθλιν Τέρνερ στο «Η Μαμά Παραμονεύει στο Σκοτάδι» («Serial Mom», 1994) του Τζον Γουότερς
Πάντοτε χαμογελαστή και ευγενέστατη, η Μπέβερλι Σάτφιν είναι υποδειγματική σύζυγος και μητέρα, αλίμονο, όμως, σε όποιον τολμήσει να προσβάλει τα βλαστάρια της ή να παραβιάσει τους κανόνες που διέπουν την ειδυλλιακή προαστιακή ζωή της: ρισκάρει να δολοφονηθεί από αρνίσιο μπούτι – και όχι μόνο! Η Κάθλιν Τέρνερ μεγαλουργεί σε άλλη μια βιτριολική σάτιρα του αμερικανικού ονείρου από τον «βλάσφημο» Τζον Γουότερς.
3. Η Τίλντα Σουίντον στο «Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν» («We Need to Talk About Kevin», 2011) της Λιν Ράμσεϊ
Το κακό γεννιέται ή ανατρέφεται; Σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της αξιοθαύμαστης καριέρας της, η Τίλντα Σουίντον παλεύει με τις ενοχές, καθώς πασχίζει να ανακαλύψει τι έκανε λάθος και ο γιος της μετατρέπεται σταδιακά σε τρομακτικό ψυχοπαθή. Κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση της.
4. Η Αντζέλικα Χιούστον στους «Κλέφτες» («The Grifters», 1990) του Στίβεν Φρίαρς
Ραδιούργα και πραγματική μανούλα στις κομπίνες και τις απάτες, η Αντζέλικα Χιούστον εισβάλλει σαν τυφώνας στη ζωή του αποξενωμένου, μικροαπατεώνα γιού της (Τζον Κιούζακ), χωρίς να διστάσει ακόμα και να τον αποπλανήσει προκειμένου να ολοκληρώσει τα άπληστα σχέδιά της. Η μάνα ως απόλυτη femme fatale, σε ένα τολμηρό νεο-νουάρ από τον Βρετανό Φρίαρς.
5. Η Άννα Μανιάνι στο «Mamma Roma» (1962) του Πιερ Πάολο Παζολίνι
Η μοναδική Άννα Μανιάνι ενσαρκώνει την πεμπτουσία της Ιταλίδας μάνας, πόρνης και αγίας μαζί, μια πληθωρική και σαρωτική δύναμη της φύσης που θα κάνει τα πάντα για να αλλάξει ζωή και να επανορθώσει απέναντι στον έφηβο γιο της. Μπορεί, όμως, να ξεφύγει από το παρελθόν που την καταδιώκει.
6. Η Πάιπερ Λόρι στην «Έκρηξη Οργής» («Carrie», 1976) του Μπράιαν Ντε Πάλμα
Μια παρανοϊκή Πάιπερ Λόρι δίνει νέο νόημα στην έννοια υπερπροστατευτικός γονιός, ως φανατική θρησκόληπτη μητέρα που καταδυναστεύει με κάθε τρόπο την εσωστρεφή κόρη της, Σίσι Σπέισεκ. Αυτή είναι που θα πυροδοτήσει το φυτίλι για τον πιο ολέθριο χορό αποφοίτησης που γνώρισε το σινεμά, βγαλμένο από το μυαλό του Στίβεν Κινγκ.
7. Η Άντζελα Λάνσμπερι στον «Άνθρωπο από τη Μαντζουρία» («The Manchurian Candidate», 1962) του Τζον Φρανκενχάιμερ
Πολλοί γονείς προσπαθούν να ελέγξουν τα παιδιά τους, όμως η διαβολική Άντζελα Λάνσμπερι φτάνει τη χειραγώγηση σε δυσθεώρητα επίπεδα, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στον ίδιο της τον γιο προκειμένου να φέρει εις πέρας μια πολιτική δολοφονία, στη σαρδόνια παραβολή του Τζον Φρανκενχάιμερ για την παράνοια του Ψυχρού Πολέμου.
8. Η «μητέρα» στο «Ψυχώ» («Psycho», 1960) του Άλφρεντ Χίτσκοκ
«Ο καλύτερος φίλος ενός αγοριού είναι η μητέρα του». Μπορεί να μην τη βλέπουμε πραγματικά παρά μόνο το τέλος της ταινίας, όμως η μητέρα του διαβόητου Νόρμαν Μπέιτς (Άντονι Πέρκινς) ρίχνει βαριά της σκιά της πάνω στον ήρωα, καθοδηγώντας κάθε του πράξη, στον απόλυτο φροϋδικό εφιάλτη που έστησε ο ιδιοφυής Άλφρεντ Χίτσκοκ.
9. Η Φέι Ντάναγουεϊ στο «Mommie Dearest» (1981) του Φρανκ Πέρι
Βασισμένο στα αμφιλεγόμενα απομνημονεύματα της κόρης της Τζόαν Κρόφορντ, Κριστίνα, το φιλμ του Φρανκ Πέρι περιγράφει τη διάσημη σταρ του Χόλιγουντ σαν μια πραγματική μητέρα-τέρας, και η Φέι Ντάναγουεϊ την ερμηνεύει σε ένα ρεσιτάλ over the top υστερίας, σε μια ταινία ορισμό του camp σινεμά, με δώρο μια αμίμητη σκηνή τιμωρίας με μεταλλικές κρεμάστρες που πρέπει να δει κανείς για να πιστέψει.
10. Η μαμά Άλιεν στο «Aliens» (1986) του Τζέιμς Κάμερον
Το ανθρώπινο είδος δεν έχει φυσικά την αποκλειστικότητα στα μητρικά ένστικτα. Μπορεί τα νεογνά του θρυλικού εξωγήινου πλάσματος που σκόρπισε τον τρόμο στη σειρά ταινιών «Alien» να μην είναι χαριτωμένα γατάκια, όμως η βασίλισσα γεννήτορας τα υπερασπίζεται με πάθος, όπως οφείλει να κάνει κάθε σωστή μητέρα. Έστω κι αν πρέπει να εξολοθρεύσει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη στο διάβα της!
