Η Γαλλίδα ντίβα που τιμήθηκε στην απονομή των βραβείων της Ε.Α.Κ. και παρέδωσε ένα ανοιχτό στο κοινό masterclass στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μίλησε στο «α» για την σκηνοθετική της ιδιότητα, το γαλλικό σινεμά και την Ελλάδα
Αναμφίβολα, η τιμητική βράβευση της Φανί Αρντάν, της διάσημης σταρ που έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες των σπουδαίων auteurs Φρανσουά Τριφό, Αλέν Ρενέ και Κώστα Γαβρά είναι μια από τις κορυφαίες στιγμές στη σύντομη ιστορία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, μια κίνηση που της προσδίδει αίγλη και κύρος. Η Γαλλίδα ντίβα παρέλαβε το ειδικό Τιμητικό Βραβείο στη φετινή απονομή των ετήσιων Βραβείων της Ε.Α.Κ. που έγινε τη Δευτέρα 30/3 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Με αφορμή την επίσκεψή της στην Αθήνα, η Γαλλίδα ντίβα μίλησε στο «α» για την σκηνοθετική της ιδιότητα, το γαλλικό σινεμά και την Ελλάδα. Η ταινία «Obsessive Rhythms» («Cadences Obstinées») είναι το δεύτερο φιλμ που σκηνοθετεί η Φανί Αρντάν, μετά το «Στάχτες και Αίμα» («Ashes and Blood») του 2009. «Συνάντησα την σκηνοθεσία όπως συναντάμε έναν άγνωστο σε ένα μπαρ και τον ακολουθούμε χωρίς να γνωρίζουμε τον προορισμό» λέει η Γαλλίδα σταρ, δηλώνοντας χωρίς καμία αμφιβολία ότι «η σκηνοθεσία είναι μια συναρπαστική εμπειρία. Θέλω να συνεχίσω να σκηνοθετώ και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Ότι και αν συμβεί, όμως, θα παραμείνω ενεργή ηθοποιός».
Έχοντας πατήσει τα εξήντα έξι, η Αρντάν δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να ερμηνεύει ρόλους νεαρών femmes fatales, σαν αυτούς που εκτίναξαν την καριέρα της τη δεκαετία του '80. Αυτό, πάντως, δεν δείχνει να την πτοεί. «Όσο μεγαλώνουμε οι ρόλοι γίνονται ολοένα και σπανιότεροι, αλλά όταν τελικά εμφανίζεται κάποιος που προορίζεται για σένα αυτό είναι κάτι το εκπληκτικό. Στην ηλικία που βρίσκομαι το να δουλεύω είναι λιγότερο δεδομένο από ότι στα νιάτα μου και αυτό κάνει την πρόκληση πιο συναρπαστική».
Ποιο είναι τελικά το μυστικό που την κρατάει στην πρώτη γραμμή του γαλλικού σινεμά εδώ και σαράντα χρόνια; «Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Είναι μόνο η αγάπη και ο ενθουσιασμός για αυτό που κάνω» απαντά η ίδια. Όσο για το σύγχρονο γαλλικό σινεμά και τις διαφορές του με αυτό της δεκαετίας του '70, αποδεικνύεται ότι εκείνη ασπάζεται απόλυτα την θεωρία του «τέλους των μεγάλων αφηγήσεων». «Πιστεύω ότι πλέον όλα έχουν ειπωθεί-δειχθεί και το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο τρόπος που τα λέμε ή τα δείχνουμε και η οπτική γωνία από την οποία τα προσεγγίζουμε».
Όταν η κουβέντα έρχεται στην Ελλάδα, η Φανί Αρντάν δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό της. «Από το ελληνικό σινεμά γνωρίζω μόνο τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αλλά έχω μια πολύ ρομαντική και μυθική σχέση με τη χώρα σας. Η Ελλάδα είναι αυτή που διεύρυνε τα όρια της σκέψης μου και με εξευγένισε με τα ιδεώδη της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Έχω την Ελλάδα μέσα μου και την κουβαλάω όπου και αν βρεθώ. Επίσης, βλέπω την μοντέρνα Ελλάδα σαν φάρο που φέγγει, από τον αντιδικτατορικό αγώνα, μέχρι αυτόν ενάντια στη διαφθορά, τη κοινωνική και οικονομική αδικία».
